Φιοντόρ Γ΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
|διακυβέρνηση = [[29 Ιανουαρίου|29/01/]][[1676]] - [[7 Μαΐου|07/05/]][[1682]]
|πλ-όνομα = Φιοντόρ Αλεξέγιεβιτς Ρομάνοφ
|γέννηση = [[9 Ιουνίου|09/06/]] [[1661]] - <br>[[Μόσχα]], [[Βασίλειο της Ρωσίας|Ρωσία]]
|θάνατος = [[7 Μαΐου|07/05/]] [[1682]] - (20)<br>Μόσχα, Ρωσία
|πατέρας = [[Αλέξιος της Ρωσίας]]
|μητέρα = Μαρία Μιλοσλάβσκαγια
Γραμμή 22:
Η περίοδος της διακυβέρνησής του ήταν ειρηνική, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες [[Πόλεμος|πολέμων]] κι εσωτερικών ταραχών. Συγκρίνοντας τη Ρωσία με την ανατολική [[Ουκρανία]], την οποία είχε πρόσφατα αποσπάσει ο πατέρας του από την [[Πολωνο-λιθουανική Κοινοπολιτεία]], ο Φιοντόρ αντιλήφθηκε πόσο καθυστερημένη ήταν η χώρα του σε σύγκριση με τη [[Δυτική Ευρώπη]]. Ως συνέπεια αυτής της διαπίστωσης, χρησιμοποίησε την Ουκρανία ως γέφυρα για να φέρει τη Ρωσία εγγύτερα στη Δύση. Εισήγαγε στην Αυλή πολωνικές τελετές και ενδυμασία, χαλάρωσε την [[Πολιτική|πολιτική]] [[καταστολή]] και περιόρισε την αυστηρότητα του [[Ποινικό Δίκαιο|Ποινικού Δικαίου]]. Κατήργησε το ''Μεστνιτσέστβο'', έναν αναχρονιστικό θεσμό, βάσει του οποίου η ανέλιξη στην κρατικό μηχανισμό εξηρτάτο περισσότερο από την αρχαιότητα της οικογένειας και λιγότερο από τις ικανότητες των στελεχών. Επίσης, λίγο πριν το θάνατό του ίδρυσε την πρώτη ανώτατη σχολή του ρωσικού κόσμου, τη [[Σλαβική - Ελληνική - Λατινική Ακαδημία]] (1682), μετακαλώντας στη [[Μόσχα]] [[Καθηγητής|καθηγητές]] από τις [[Μοναστήρι (θρησκεία)|μοναστηριακές]] σχολές του [[Κίεβο|Κιέβου]].
 
Μολονότι πέθανε νωρίς σε ηλικία μόλιςσχεδόν είκοσι ενός ετών, ο Φιοντόρ ήταν ο πρώτος τσάρος που αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην κάλυψη του χάσματος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ευρώπη. Τελικά ο στόχος του θα εκπληρωνόταν λίγες δεκαετίες αργότερα από τον ετεροθαλή αδελφό του [[Μέγας Πέτρος|Πέτρο]], αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο.
 
Η βασική διαφορά ήταν πως ο Φιοντόρ έβλεπε τη [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία|Ρωσική Εκκλησία]] ως σχεδόν ισοδύναμο εταίρο, ενώ ο Πέτρος την αντιμετώπισε ως παράγοντα καθυστέρησης. Οι αλλαγές του Φιοντόρ ενίσχυαν την πολιτική δύναμη της εκκλησίας, η οποία αναλάμβανε πολύ μεγάλο κομμάτι του μεταρρυθμιστικού έργου και ιδιαίτερα την [[εκπαίδευση]]. Αντίθετα, οι μεταρρυθμίσεις του Πέτρου σκόπευαν στην ισχυροποίηση της κεντρικής εξουσίας έναντι των υπολοίπων θεσμών που ασκούσαν επιρροή στα πολιτικά ζητήματα. Σε αυτό το πλαίσιο, δε δίστασε να αφήσει το [[Πατριαρχείο Μόσχας]] ακέφαλο για 21 χρόνια, ώστε να εκμηδενίσει την επιρροή του και να θέσει την περιουσία του υπό κρατική διαχείριση.