Χρήστης:Vagelford/Δοκιμαστικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 199:
===Εξέλιξη εκτός Κύριας Ακολουθίας===
Καθώς εξαντλείται το Υδρογόνο στον πυρήνα του αστέρα, ελαττώνεται ο ρυθμός παραγωγής ενέργειας και η πίεση με αποτέλεσμα ο πυρήνας να μην μπορεί να αντισταθεί στο βάρος των υπερκείμενων στρωμάτων. Αυτό οδηγεί σε σταδιακή βαρυτική συστολή του πυρήνα. Καθώς συστέλλεται ο πυρήνας, αυξάνει η πυκνότητα και η θερμοκρασία του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας και του αμέσως επόμενου φλοιού γύρω από τον πυρήνα, που οδηγεί στην έναρξη της καύσης του Υδρογόνου σ’ αυτή την περιοχή. Για να διατηρηθεί η ακτινοβολιακή ισορροπία, δηλαδή να παραμείνει μικρή η θερμοβαθμίδα της ακτινοβολίας <math>\left | \frac{d\,T}{dr} \right |
Η εξέλιξη του αστέρα από εδώ και πέρα εξαρτάτε από τη μάζα του. Για αστέρες με μάζα μικρότερη από <math>0.5 \, M_{\bigodot}</math>, η θερμοκρασία στον πυρήνα δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει την κρίσιμη τιμή των <math>2 \times 10^8 \,</math> βαθμών Κέλβιν ώστε να ξεκινήσει η καύση του Ηλίου και ο αστέρας θα καταλήξει σε [[Ερυθρός νάνος|ερυθρό νάνο]].
Για αστέρες με μάζα μεγαλύτερη από <math>0.5 \, M_{\bigodot}</math>, αλλα μικρότερη από <math>1.3 \, M_{\bigodot}</math>, το αέριο στον πυρήνα καθώς αυξάνετε η πυκνότητα γίνεται [[εκφυλισμένο αέριο|εκφυλισμένο]] πριν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους <math>2 \times 10^8 \,</math> βαθμούς Κέλβιν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όταν η θερμοκρασία φτάνει τους <math>2 \times 10^8 \,</math> βαθμούς, ο εκφυλισμένος πυρήνας (λόγω της μεγάλης θερμικής αγωγιμότητας) αναφλέγεται ολόκληρος σχεδόν ομοιόμορφα. Αυτή η έντονη παραγωγή ενέργειας από την ανάφλεξη του εκφυλισμένου πυρήνα Ηλίου ονομάζεται [[Φλας Ηλίου]] (Helium Flash) και μπορεί να καταστρέψει το άστρο. Μετά το [[Φλας Ηλίου]] η θερμοκρασία στον πυρήνα ανεβαίνει και σταματά να είναι εκφυλισμένος. Από εκεί και πέρα η καύση του Ηλίου γίνεται με φυσιολογικούς ρυθμούς και ο αστέρας εξελίσσεται ως αστέρας σε υδροστατική ισορροπία. Για τους αστέρες με μάζα μεταξύ <math> 1.3 \, M_{\bigodot} < M < 3.4 \, M_{\bigodot} </math> η καύση του Ηλίου ξεκινά στον πυρήνα χωρίς Φλάς και η εξέλιξη τους είναι φυσιολογική.
===Θάνατος των Αστέρων και Αστρικά Υπολείμματα===
==Βιβλιογραφία==
| |||