Πρωτόκολλο της Κέρκυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Το '''Πρωτόκολλο της Κέρκυρας''' υπογράφτηκε στις 4 (17)
==Οι όροι==
[[Αρχείο:GZografos.jpg|thumb|200px|right|O [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος]], με σωστούς χειρισμούς συντέλεσε στη διεθνή αναγνώριση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος που κατέληξαν στην αυτονομία της περιοχής με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου.]]
Η περιοχή αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η αλβανική κυβέρνηση θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, την απαγόρευση παραμονής
Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Γραμμή 9:
Οι Μεγάλες Δυνάμεις θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων<ref> Kondis Β., Greece-Albania 1908-1914, Θεσσαλονίκη 1976 σελ. 131-132 </ref>.
==Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης==
Στις 17 Μαϊου και ενώ ξέσπασε στην κεντρική Αλβανία επανάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, που ως τότε δεν είχε αναμειχθεί στις διαπραγματεύσεις, ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο . Ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Προτωκόλλου χωρίς να προβάλλει επιπλέον αξιώσεις<ref>Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας (Α.Υ.Ε.), 1914, Α-5ιγ, Βενιζέλος προς Γεν. Διοικητή Ηπείρου Ζωγράφο, Αθήνα 29
Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το
==Τελική επικύρωση του Πρωτοκόλλου==
Η επιμονή του Ε. Βενιζέλου έπεισε τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 20834, απάντηση Βενιζέλου προς Ζωγράφου, Αθήνα, 14 Ιουλίου 1914</ref>, με εξαίρεση τους εκπροσώπους της [[Χειμάρρα|Χειμάρρας]], που επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα (Ένωσις ή θάνατος)<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 24141, Γεν. διοικητής Ηπείρου προς Βενιζέλο, Ιωάννινα, 21 Ιουλίου 1914</ref>.
|