Θαρύπας της Ηπείρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

<td> &nbsp;[[Αιακίδες]]

<td>&nbsp;''άγνωστος''

<td>&nbsp;''άγνωστη''

<td>&nbsp;''άγνωστη''

<td>&nbsp;[[Αλκέτας Α' της Ηπείρου|Αλκέτας Α']]&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;

Ο '''Θαρύπας''' (βασίλ. [[423 π.Χ.|423]] - [[385 π.Χ.]]) ήταν βασιλιάς των [[Μολοσσοί|Μολοσσών]] κατά την ύστερη [[κλασική εποχή]]. Σύμφωνα με τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], πρόκειται για τον πρώτο βασιλιά της [[Ήπειρος|Ηπείρου]], μετά τους μυθικούς, που άφησε πίσω του αξιομνημόνευτο έργο.<ref name="pyr1">[[Πλούταρχος]], ''«Βίοι Παράλληλοι: Πύρρος»'', [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Pyrrhus*.html#1 §1]</ref> Την εποχή του η φυλή των Μολοσσών βγήκε από την πολιτική αφάνεια και άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της Ηπείρου. Ο Θαρύπας έκανε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις (νομοθετικές, πολιτειακές κ.ά.), που απετέλεσαν τη βάση του εκσυγχρονισμού του κράτους των Μολοσσών.

{{Αιακίδες}}Οι κάτοικοι της Ηπείρου, δεν είχαν ενεργή συμμετοχή στους [[Περσικοί πόλεμοι|Περσικούς Πολέμους]], ωστόσο μέχρι τη βασιλεία του Θαρύπα τα κυριότερα ηπείρωτικα φύλα ήταν σύμμαχοι των [[Σπάρτη|Σπαρτιατών]]. Κατά τη διάρκεια του [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]] νόμιμος βασιλιάς των Μολοσσών ήταν ο ανήλικος Θαρύπας με επίτροπο και επικεφαλής των Μολοσσών τον Σαβόλυνθο.<ref>[[Θουκυδίδης]], ''«Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου»'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0200&layout=&loc=2.80.1 2.80]</ref><ref>Η σχετική αναφορά διαδραματίζεται το έτος [[429 π.Χ.]] όταν έλαβε χώρα η Ναυμαχία της Ναυπάκτου.</ref> Στα ταραγμένα χρόνια του πολέμου, οι Αθηναίοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν τα ηπειρωτικά έθνη, και έτσι πρώτα προσπάθησαν να συμμαχίσουν με τους [[Χάονες]], αλλά απέτυχαν. Κατόπιν στράφηκαν προς τους Μολοσσούς, όπου και βρήκαν ανταπόκριση. Η Σπάρτη δεν έμεινε άπραγη, και οργάνωσε στην [[Πασσαρώνα]] [[πραξικόπημα]] με την βοήθεια των [[Ολιγαρχία|ολιγαρχικών]] κατά του ανήλικου βασιλιά Θαρύπα. Οι ολιγαρχικοί συμμάχησαν με την Σπάρτη και οι Μολοσσοί πολέμησαν στον Πελοποννησιακό πόλεμο στο πλευρό των Σπαρτιατών. Ο μικρός Θαρύπας αναγκάσθηκε να καταφύγει στην [[Αθήνα]], όπου έμεινε έως το [[423 π.Χ.]] Κατά την παραμονή του, μυήθηκε στην αττική παιδεία και επηρεάστηκε βαθύτατα από τον πολιτισμό της Αθήνας. Οι Αθηναίοι τον έκαναν πολίτη. Γιαυτό και ο Θαρύπας, όταν αργότερα ξαναέγινε βασιλιάς των Μολοσσών, ήταν με το μέρος των Αθηναίων.

Ο Θαρύπας γύρισε το [[423 π.Χ.]] στην Ήπειρο, αναλαμβάνοντας το θρόνο των Μολοσσών. Εκτόπισε οριστικά την πελοποννησιακή επιρροή αντικαθιστώντας την με την αθηναϊκή. Μαζί του έφερε ένα φιλοπρόοδο πνεύμα, που επηρέασε όχι μόνο τους Μολοσσούς, αλλά όλα τα ηπειρωτικά φύλα. Πιστεύεται δε πως τον χρόνο που επέστεψε ο Θαρύπας, παίχτηκε η τραγωδια ''«[[Ανδρομάχη (Ευριπίδη)|Ανδρομάχη]]»'' του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]] στην πρωτεύουσα, την Πασσαρώνα, δράμα στο οποίο εκφράζεται δυνατό µίσος για τη Σπάρτη, και τονίζεται η ηρωική καταγωγή του βασιλικού γένους των Μολοσσών, που είχε κινδυνεύσει από τις σπαρτιατικές ενέργειες. Ο Θαρύπας παράλληλα επέβάλε την παράδοση ότι οι Μολοσσοί κατάγονται από τη γενιά του [[Αχιλλέας|Αχιλλέα]] και του γιου του [[Νεοπτόλεμος|Νεοπτόλεμου]]. Ο γεωγράφος [[Παυσανίας]] αφηγείται πως το Θαρύπα και το Νεοπτόλεμο (ή Πύρρο όπως τον αποκαλεί) χωρίζουν δεκαπέντε γενεές.<ref name="pau">[[Παυσανίας]], ''«Ελλάδος περιήγησις»'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?lookup=Paus.+1.11 1.11]</ref>

Μετά το θάνατο του Θαρύπα, τον διαδέχτηκε ο γιος του, [[Αλκέτας Α' της Ηπείρου|Αλκέτας Α']],<ref name="pyr1" /><ref>[[Παυσανίας]], ''«Ελλάδος περιήγησις»'', [http://www.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0160&layout=&locname=1.11.3"pau" 1.11.3]</ref> ο οποίος συνέχισε το έργο του.