Β΄ Σταυροφορία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην Ιερουσαλήμ οι Γάλλοι και οι Γερμανοί πέρασαν δύο μήνες χωρίς συγκρούσεις με τους μουσουλμάνους που απειλούσαν το βασίλειο,αλλά με έντονες φιλονικίες μεταξύ τους. Τελικά οι τρεις σύμμαχοι, ο Λουδοβίκος, ο Κορράδος και ο Βαλδουίνος της Ιερουσαλήμ, αποφάσισαν να επιτεθούν στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]]. Παρ’όλο που στην αρχή η επίθεσή τους είχε επιτυχία, τα πράγματα γρήγορα χειροτέρεψαν.Από τη μία οι σταυροφόροι δεν έφταναν για να αποκλείσουν ολοκληρωτικά την πόλη, και από την άλλη ο Νουρεντίν, μετά από την έκκληση του εμίρη της Δαμασκού για βοήθεια, πλησιάζε με το στρατό του.Σαν να μην έφτανε αυτό, οι σταυροφόροι διαφώνησαν για το ποιος θα διοικούσε τη Δαμασκό όταν θα την κατελάμβαναν και αυτό αύξησε τις τριβές μεταξύ τους. Τελικά, μπροστά στον κίνδυνο να κυκλωθούν από τους Δαμασκηνούς και το Νουρεντίν υποχώρησαν και η Β' Σταυροφορία έληξε με αποτυχία.Πρέπει να προσθέσω πως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί είχαν αφήσει τον υπόλοιπο στρατό τους στο λιμάνι της Μεσσίνας και μετά γύρισαν πίσω.Επίσης και τα σταυροφορικά ιπποτικά τάγματα δεν πήγαν με τους άλλους σταυροφόρους.