|
Πρέπει να σημειωθεί πως τα αρχαία ιαπωνικά και τα αρχαία κινέζικα ήταν τελείως διαφορετικές γλώσσες. Ούτε στη γραμματική, ούτε σε μεμονωμένες λέξεις αλλά και ούτε στα φωνήματα υπάρχει συγγένεια.
Η γραφή έφτασε με τη μορφή των κινεζικών στοιχείων τον 6ο αιώνα μέσω της [[Κορέα|Κορέας]. Αρχικά τα ιαπωνικά γράφονταν σε καθαρά κινεζικά, στα λεγόμενα [[κανμπούνκάνμπουν]], μια μορφή γραφής η οποία χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, από τον 9ο αιώνα στην λογοτεχνία [[σετσούβασέτσουβα]], μέχρι και το τέλος του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] για επίσημα έγγραφα.
Τα κάντζι φέρουν, αντίθετα από τα κάνα, ξεχωριστό νόημα και μπορούν να χαρακτηριστούν ως [[Λογόγραμμα|λογογράμματα]] τα οποία διακρίνονται σε τρεις ομάδες: [[Εικονόγραμμα|Εικονογράμματα]], [[Ιδεόγραμμα|ιδεογράμματα]] και [[Φωνόγραμμα|φωνογράμματα]]. Πολλά κάντζι αποτελούνται απο (συνήθως δύο) μικρότερους συστατικούς χαρακτήρες. Από αυτούς τους χαρακτήρες, εκείνοι που αποδίδουν τη βασική σημασία του κάθε κάντζι ονομάζονται ''ριζικοί'' [[μπούσουμπούσ'ου]]. Ο άλλος χαρακτήρας στα κάντζι με δύο συστατικά σηματοδοτεί την αρχική κινεζική προφορά η οποία κατά κανόνα είναι διαφορετική από την ή τις ιαπωνικές προφορές. Ο αριθμός των κάντζι που αναπτύχθηκαν στην Ιαπωνία είναι σχετικά μικρός και ονομάζονται [[κοκούτζικόκουτζι]] (国字), όπως για παράδειγμα 働 (ντόντόου, ''εργασία''), 辻 (τσούτζι, ''δρόμος'') και 峠 (τόγκετόουγκε, ''πέρασμα'').
Πολλά κάντζι έχουν δύο η περισσότερες αναγνώσεις, οι οποίες μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο κατηγορίες:
* Η '''[[ανάγνωση ον]]''' (音読み, ον-γιόμιόνγιομι, κυριολεκτικά ''ηχητική ανάγνωση''), η οποία ονομάζεται και σινο-ιαπωνική ανάγνωση, έχει τρεις υποκατηγορίες, ανάλογα με την εποχή που υιοθετήθηκε. Προήλθε από την κινεζική γλώσσα και γι' αυτό ονομάζεται συχνά ''κινεζική ανάγνωση''. Είναι η αρχική κινεζική προφορά του συμβόλου προσαρμοσμένη στο ιαπωνικό σύστημα φωνημάτων. Χρησιμοποιείται κυρίως όταν ένας χαρακτήρας τοποθετείται μαζί με άλλα κάντζι για να αποδώσουν μια σύνθετη λέξη. Τα ον-γιόμιόνγιομι αποδίδονται στα λεξικά κυρίως με γραφή [[Ιαπωνική γραφή#Κατακάνα|κατακάνα]].
* Η '''[[ανάγνωση κουν]]''' (訓読み, κουν-γιόμικούνγιομι, κυριολεκτικά ''σημασιολογική ανάγνωση'') ονομάζεται και καθαρή ιαπωνική ανάγνωση. Σε μια τέτοια ανάγνωση πρόκειται κατά κανόνα για μια αρχαία ιαπωνική λέξη (δηλαδή για μία που δεν προήλθε από τα κινεζικά), για την οποία το σύμβολο υιοθετήθηκε μόνο για τη σημασία του αλλά όχι για τον ήχο του. Αυτή η ανάγνωση χρησιμοποιείται κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) όταν από μόνο του ένα κάντζι σχηματίζει μια ολόκληρη λέξη. Τα κουν-γιόμικούνγιομι αναπαρίστανται κυρίως με τη χρήση της γραφής [[χιραγκάνα]].
Σχεδόν όλα τα κάντζι (με την εξαίρεση μερικών κοκούτζικόκουτζι) έχουν μια ή περισσότερες αναγνώνεις ον, αλλά δεν έχουν όλα ανάγωνση κουν. Η πολλαπλές δυνατές αναγνώσεις ενός μοναδικού στοιχείου προήλθαν γιατί πολλά στοιχεία εισήχθησαν πολλές φορές σε διαφορετικές περιόδους από διάφορες περιοχές της Κίνας, οπότε εισήχθησαν και οι διαφορετικές προφορές των συμβόλων στις διάφορες [[Κινεζική γλώσσα]]. Το ποιά ανάγνωση θα εφαρμοστεί εξαρτάται από τον συνδυασμό των κάντζι στον οποίο εμφανίζεται ο χαρακτήρας.
Σύμφωνα με τους ιαπωνικούς θρύλους ο Κινέζος λόγιος ΟυάνιΒάνι (王仁, στα [[Κορεατική γλώσσα|κορεατικά]] ''Ουανγκ-Ιν'', στα κινέζικα ''Ουανγκ-Ρεν'') έφερε τους κινεζικούς χαρακτήρες γραφής στην Ιαπωνία. Ο ΟυάνιΒάνι δρούσε στο [[Πέκτσε]], ένα από τα κορεατικά βασίλεια, όταν προσκλήθηκε στην Ιαπωνία από την αυλή του [[Βασίλειο των Γιαμάτο|βασιλείου των Γιαμάτο]] για διδάξει τον [[Κομφουκιανισμός|κομφουκιανισμό]] και έφερε μαζί του τα κινεζικά βιβλία ''[[Ανάλεκτα του Κομφούκιου]]'' και το ''[[Κλασσικό των χιλίων χαρακτήρων]]''.<ref name="wani">Volker Grassmuck: ''Die japanische Schrift und ihre Digitalisierung''. Στο: Winfried Nöth, Karin Wenz (εκδότες): ''Intervalle 2. Medientheorie und digitale Medien''. Kassel University Press, Kassel 1999., ISBN 3933146054 [http://waste.informatik.hu-berlin.de/Grassmuck/Texts/jp-schrift.html (Το κεφάλαιο είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο)]. Υποκεφάλαιο „Die Zeichen der ''Han''“</ref>. Αν και γίνεται αναφορά για τοντο ΟυάνιΒάνι στο ''[[Κοτζίκι]]'' και στο ''[[ΝίχονΝιχόν Σόκι]]'', το αν υπήρξε πραγματικά δεν είναι σήμερα βέβαιο, καθώς η σήμερα γνωστή έκδοση του ''[[Κλασσικό των χιλίων χαρακτήρων|Κλασσικού των χιλίων χαρακτήρων]]'' δημιουργήθηκε αργότερα, την εποχή της βασιλείας του αυτοκράτορα [[Λιάνγκ Βου Ντι]] ([[502]-[549]).
Μερικοί επιστήμονες θεωρούν πιθανό ήδη από τον 3ο αιώνα να είχαν φτάσει κινεζικά έργα στην Ιαπωνία. Βέβαιο είναι όμως πως το αργότερο τον 5ο αιώνα τα κάντζι εισήχθησαν σε πολλά κύμματα από διάφορες περιοχές της Κίνας. Σήμερα ο κλασσικός τρόπος γραφής των ''κινεζικών κειμένων για την Ιαπωνία'' ονομάζεται [[κανμπούνκάνμπουν]].
Μετά το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] ο αριθμός των "χαρακτήρων για καθημερινή χρήση" ορίστηκε από το υπουργείο παιδείας σε αρχικά 1.850 και το [[1981]] σε 1.945 ([[τζόγιοτζοουγιόου κάντζι|''τόγιοτοουγιόου ή τζόγιοτζοουγιόου κάντζι'']]), τα οποία διδάσκονται και στα σχολεία. Υπηρεσιακά έγγραφα και πολλές εφημερίδες περιορίζονται σε αυτούς τους χαρακτήρες και χρησιμοποιούν κάνα για να αποδώσουν άλλες έννοιες. Επιπλέον υπάρχουν άλλα περίπου 580 λεγόμενα [[τζινμεϊγιότζινμεϊγιόου κάντζι]], τα οποία χρησιμοποιούνται επίσημα μόνο για τα ιαπωνικά μικρά ονόματα.
Τα κάντζι αντιστοιχούν στους [[Παραδασιακοί κινεζικοί χαρακτήρες|παραδασιακούς κινεζικούς χαρακτήρες]]. Μερικά σύμβολα όμως απλοποιήθηκαν από τη μεταρύθμιση ΤόγιοΤοουγιόου με τρόπο παρόμοιο, αν και λιγότερο ριζικό, με αυτόν της απλοποίησης των [[απλοποιημένοι κινεζικοί χαρακτήρες|απλοποιημένων κινεζικών]] στην κινεζική μεταρύθμιση της γραφής του 1955.
Δεν είναι σπάνιο για μορφωμένους Ιάπωνες να γνωρίζουν (τουλάχιστον παθητικά) πάνω από 5.000 κάντζι, κάτι απαραίτητο για την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων. Συνολικά υπάρχουν πάνω από 50.000 κάντζι, στην πλειοψηφία τους όμως δε χρησιμοποιούνται. Σε μερικά επαγγέλματα όπως το νομικό και το ιατρικό ή στη βουδιστική θεολογία προϋποτίθεται η επιπλέον γνώση μέχρι και 1.000 σχετικών με το πεδίο κάντζι. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως πρόκειται για τεχνική ορολογία.
Τα ιαπωνικά κείμενα που απευθύνονται σε ενήλικες μπορούν να διαβαστούν "διαγώνια" με μεγάλη ταχύτητα. Το ουσιώδες περιεχόμενο γράφεται με κάντζι, αλλά και σύνθετες έννοιες μπορούν να αποδωθούν επίσης με λίγα κάντζι. Έτσι μπορεί κανεις διαβάζοντας από κάντζι σε κάντζι, χωρίς να δίνει σημασία στα υπόλοιπα συστήματα χαρακτήρων, να συλλάβει το νόημα ενός κειμένου με μεγάλη ταχύτητα. Αντίστοιχα, από την περιεκτικότκτα και τη δυσκολία των κάντζι ενός κειμένου μπορεί να κατάλαβει κανείς για ποιά ηλικιακή η μορφωτική ομάδα γράφτηκε.
Λόγω της ισχυρή κινεζικής επιρροής στην Κορέα, τα κάντζι (κορεατικά [[χάντζα]]) ήταν παραδοσιακά σε χρήση και στην Κορέα. Έπειτα από τη [[μεταρύθμιση Κάμπο]] στα τέλη του 19ου αιώνα αντικαταστάθηκαν ευρέως (στη [[Βόρεια Κορέα]] πλήρως) από τα [[ΧανγκούλΧάνγκουλ]].
Ο αριθμός των χρησιμοποιούμενων κάντζι διαρκώς μειώνεται, πιθανώς λόγω του ότι με τους σύχρονους ηλεκτρονικούς επεξεργαστές κειμένου οι περισσότεροι νέοι Ιάπωνες μπορούν μεν να τα διαβάσουν αλλά δυσκολεύονται να τα γράψουν, ιδιαίτερα τα σπανιότερα κάντζι. Πλέον σε πολλά έντυπα μέσα, πάνω από τα πιο πολύπλοκα κάντζι γράφονται και τα αντίστοιχα [[φουριγκάνα]] κάνα.
| 