Ιουδαιοχριστιανικός πλατωνισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κάποια από τα βασικά στοιχεία του μέσου πλατωνισμού που επέδρασαν στον Χριστιανισμό περιλαμβάνουν α) την [[τελεολογία]], β) την ελεύθερη βούληση σε σχέση με τη θεία πρόνοια, γ) την [[κοσμολογία]] και δ) τη σχέση του Πατέρα με το Γιο και μεταγενέστερα τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των προσώπων της [[Τριαδικό δόγμα|Τριάδας]] ε) καθώς επίσης και την πολιτική θεωρία<ref>Στήβεν Ράνσινμαν, ''Η Βυζαντινή Θεοκρατία,'' Εκδόσεις Δομός, 1982, σελ. 30, 156-159</ref>. Επίσης, μερικοί Χριστιανοί που ήθελαν να εντοπίσουν κάποιο προηγούμενο για να υποστηρίξουνυποστήριξαν την πίστη στην αθανασία της [[Ψυχή|ψυχής]] παρέθετανμε συνήθωςπλατωνικά από τα έργα του Πλάτωναεπιχειρήματα.<ref>Επιπλέον, οΟ [[Γιάροσλαβ Πέλικαν|Πέλικαν]] αναφέρεισυνοψίζει ως εξής: «Δύο χριστιανικά δόγματα αποτελούν πιθανώς τις πιο αξιόπιστες ενδείξεις του συνεχούς ελέγχου της ελληνικής φιλοσοφίας επί της χριστιανικής θεολογίας: το δόγμα της αθανασίας της ψυχής και το δόγμα της απολυτότητας του Θεού». (<ref>''The Emergence of the Catholic Tradition'', σ. 51).</ref> Οι θέσεις περί Θεού που καταγράφει ο Πλάτων στο έργο του ''Πολιτεία'' περί Θεού αποτέλεσαν τη βάση για τη μεταγενέστερη εμφάνιση της [[Αποφατική θεολογία|αποφατικής θεολογίας]] —της θεολογίας του τι ''δεν'' είναι ο [[Θεός]].<ref>Ο Ωριγένης και ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] αποτελούν δύο από τα πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα χρήσης αυτού του έργου του Πλάτωνα σε σχέση με την υπερβατικότητα του Θεού.</ref> Τόσο το λεξιλόγιο όσο και τα επιχειρήματα της πλατωνικής φιλοσοφίας αποδείχτηκαν ζωτικό εννοιολογικό πεδίο στην φιλοσοφική διάρθρωση του Χριστιανισμού.