Δομημένος προγραμματισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[επιστήμη υπολογιστών]] '''δομημένος προγραμματισμός''' (structured programming) ή '''διαδικαστικός προγραμματισμός''' (procedural programming) είναι μία [[προγραμματιστικό παράδειγμα|προσέγγιση στον προγραμματισμό]]<ref name="sams">Jesse Liberty, Bradley Jones, ''Sams Teach Yourself C++ in 21 Days'', Sams Publishing, 2004, σελ. 8, ISBN 9780672327117</ref>, η οποία βασίζεται στην έννοια της ''κλήσης διαδικασίας''. Η [[διαδικασία (υπολογιστές)|διαδικασία]], γνωστή επίσης και ως ρουτίνα, υπορουτίνα, μέθοδος ή συνάρτηση (δεν σχετίζεται άμεσα με τη μαθηματική έννοια της συνάρτησης), είναι απλά ένα αυτοτελές σύνολο εντολών προς εκτέλεση.

Ο δομημένος προγραμματισμός βασίζεται στην αρχή του [[διαίρει και βασίλευε (υπολογιστές)|διαίρει και βασίλευε]], καθώς διασπά το κυρίωςβασικό πρόβλημα σε μικρότερα υποπροβλήματα (γνωστά επίσης και ως εργασίες - (tasks)). Κάθε εργασία που έχειμε πολύπλοκη περιγραφή διαιρείται σε μικρότερες, έως ότου οι εργασίες να είναι αρκετά μικρές και, περιεκτικές, αλλά και εύκολες προς κατανόηση<ref name="sams"/>.

Ιστορικά ο δομημένος προγραμματισμός αναπτύχθηκε ύστερα από έρευνα κατά τη [[Δεκαετία 1960|δεκαετία του 1960]], ως βελτίωση του παλαιότερουήδη υπάρχοντος διαδικαστικού προγραμματισμού. Ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα αυτής της έρευνας ήταν η ανάπτυξη της γλώσσας [[Pascal (γλώσσα προγραμματισμού)]], από τον (Niklaus Wirth) το [[1971]], η οποία σύντομα έγινε η προτιμώμενη γλώσσα διδασκαλίας σε κολλέγιαπολλά πανεπιστήμια <ref>Harvey M. Deitel, ''C++ How to Program: how to program'', Pearson Prentice Hall 2005, σελ 10, ISBN 9780131857575</ref>. Η [[διαδικασία (υπολογιστές)|διαδικασία]], γνωστή επίσης και ως ρουτίνα, υπορουτίνα, μέθοδος ή συνάρτηση είναι ένα αυτοτελές σύνολο εντολών προς εκτέλεση. Η έννοια της διαδικασίας βέβαιαεπομένως ήταν προγενέστερηπροϋπάρχουσα αλλά δεν έπαιζε τόσο σημαντικό ρόλο στηνστη αρχιτεκτονικήδομή των υπό συγγραφή εφαρμογών, καθώς τα δεδομένα ήταν αρκετά διαχωρισμένα από τις διαδικασίες και έπρεπε ο προγραμματιστής να θυμάται ποιαγια κάθε διαδικασία καλούσε ποια άλλη καλούσε, αλλά και ποια δεδομένα διαφοροποιούνταν<ref name="sams"/>. Καθώς όμως οι περισσότερες διαδικαστικές γλώσσες γρήγορα υιοθέτησαν στοιχεία ώστε να υποστηρίζουν δομημένο προγραμματισμό, οι δύο όροι σήμερα έχουν πρακτικώς ταυτιστεί. Με τον καιρό οι δομημένες γλώσσες έφτασαν να μην επαρκούν για τη συγγραφή προγραμμάτων, επεκτάθηκαν και ως λύση υιοθετήθηκε ο [[αντικειμενοστρεφής προγραμματισμός]].

Ο δομημένος προγραμματισμός βοηθάει την ευκολότερη συγγραφή πολύπλοκων προγραμμάτων. Με τοτον δομημένο προγραμματισμό γίνεται πιο εύκολη και ταχύτερη η διαχείριση, η συντήρηση και η [[αποσφαλμάτωση προγράμματος|αποσφαλμάτωση]], καθώς βασίζεται σε μεγαλύτερες, πολυπλοκότερες και περιεκτικότερες μονάδες, όπως οι διαδικασίες, αντί για μεμονωμένες εντολές.