Μονή Οσίου Λουκά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 19:
Ο Όσιος ήταν μορφή αγαπητή στον τοπικό πληθυσμό αλλά και στους αξιωματούχους του [[Θέμα (Βυζάντιο)|θέματος]] Ελλάδος του οποίου έδρα ήταν η [[Θήβα]]. Άσκησε φιλανθρωπικό και θεραπευτικό έργο ενώ είχε το χάρισμα να προφητεύει το μέλλον. Είχε μάλιστα προβλέψει το 941 την ανακατάληψη της [[Κρήτη|Κρήτης]] από τον στρατηγό [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρο Φωκά]] επί [[Ρωμανός Β'|Ρωμανού του Β΄]] (961) με τα αποδιδόμενα λόγια: "Ρωμανὸς Κρήτην χειροῦται". Αυτές οι ικανότητες του οσίου και η φήμη του μετά θάνατον συνέβαλαν ώστε να αποκτήσει η περιοχή προσκυνηματικό ενδιαφέρον και μάλιστα ο στρατηγός του θέματος Κρηνίτης χρηματοδότησε την οικοδόμηση εκκλησίας όσο ζούσε ο όσιος το 946, την Αγία Βαρβάρα η οποία ολοκληρώθηκε μετά το θάνατο του Οσίου. Ο Όσιος τάφηκε στο δάπεδο του κελιού του και το 955 μοναχοί έκτισαν σταυροειδές κτήριο γύρω από τον τάφο του καθώς και τα πρώτα κελιά της μοναστικής κοινότητας.
Οι πληροφορίες σχετικά με την οικοδόμηση νέου μεγαλοπρεπέστερου ναού με σκοπό την στέγαση του λειψάνου αποκλίνουν μεταξύ τους. Πάντως η ανακομιδή τοποθετείται στα 1011 και η ανέγερση του νέου καθολικού θεωρείται πως έγινε την εποχή που ηγούμενος ήταν κάποιος Φιλόθεος<ref>http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=8081</ref>. Στα 1014 το μοναστήρι ακμάζει και διαθέτει δύο μετόχια στην Εύβοια, στην [[Αντίκυρα]] και στον Άγιο Νικόλαο στα Καμπιά [[Βοιωτία|Βοιωτίας]]. Σύμφωνα με την συζήτηση που θέλει το μοναστήρι να απολαμβάνει αυτοκρατορικής εύνοιας (είτε του Ρωμανού Β' ή του [[Βασίλειος Β'|Βασιλείου Β']] ή του Κωνσταντίνου Μονομάχου) λόγω της μνημειώδους αρχιτεκτονικής του και του πλούσιου διακόσμου, ως επικρατέστερη εκδοχή θεωρείται η ανάμειξη αυτοκρατορικών εργαστηρίων επί [[Κωνσταντίνος Θ'|Κωνσταντίνου Θ' (Μονομάχου)]], η οποία συμπίπτει με μια γενικότερη αναγέννηση των τεχνών στο Βυζάντιο<ref>http://gr.osiosloukas.gr/</ref>. Οι αρχαιολόγοι διαφωνούν ως προς την χρονολόγηση των παλιότερων κτηρίων: ο Χατζηδάκης υποστηρίζει το 1011 (επί Βασιλείου Β'), ο Στίκας το 1042 (επί Κωνσταντίνου Θ')<ref>http://whc.unesco.org/archive/advisory_body_evaluation/537.pdf</ref>. Μετά το [[1204]] και την [[Φραγκοκρατία]] στην Ελλάδα στο μοναστήρι εγκαθίστανται Λατίνοι μοναχοί ενώ με την [[Τουρκοκρατία]] επανέρχεται σε ελληνικά χέρια. Στη διάρκεια των αιώνων γνώρισε καταστροφές και λεηλασίες, ωστόσο διασώζει σπανιότατο αρχιτεκτονικό και διακοσμητικό πλούτο.
== Αρχιτεκτονική ==
| |||