Διεθνής γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ παράγραφος |
μ →Ιστορία των βοηθητικών γλωσσών: παράγραφος |
||
Γραμμή 24:
Η ''Διεθνής Ένωση Βοηθητικών Γλωσσών'' ιδρύθηκε το 1924 από την ''Alice Vanderbilt Morris''. Όπως και η προγενέστερη Αντιπροσωπεία, εργάστηκε κατ΄αρχάς με την μελέτη γλωσσικών προβλημάτων, με τις υπάρχουσες βοηθητικές γλώσσες και προτάσεις για νέες βοηθητικές γλώσσες, και επιχείρησε να πετύχει κάποιο βαθμό συναίνεσης μεταξύ των υποστηρικτών των διαφόρων βοηθητικών γλωσσών. Εντούτοις, όπως και η Αντιπροσωπεία, αποφάσισε τελικά να δημιουργήσει την δική της βοηθητική γλώσσα. Η ιστορία της Ιντερλίνγκουα, που δημοσιεύθηκε το 1951, ήταν κυρίως έργο του ''Alexander Gode'', αν και στηρίχθηκε σε προγενέστερη εργασία που έγινε από γλωσσολόγους της IALA περιλαμβανομένου και του ''André Martinet''. Η Ιντερλίνγκουα, όπως και η Οξιντένταλ, σχεδιάστηκε ώστε να περιλαμβάνει λέξεις που θα είναι αναγνωρίσιμες με την πρώτη ματιά από εκείνους που ήδη γνωρίζουν μια Ρομανική γλώσσα ή μια γλώσσα όπως τα Αγγλικά που έχει δανειστεί μεγάλο πλήθος λέξεων από τις Ρομανικές γλώσσες. Για να επιτύχει το σκοπό του ο Gode δέχτηκε να υπάρχει ένας βαθμός γραμματικής και ορθογραφικής ανωμαλίας και πολυπλοκότητας, αρκετά μεγαλύτερος από ότι είναι στην Volapük, την Εσπεράντο ή την Ίντο, αλλά μικρότερος απ΄ότι στις περισσότερες φυσικές γλώσσες. Η Ιντελίνγκουα κέρδισε μια σημαντική κοινότητα ομιλητών, ίσως του ιδίου μεγέθους με την Ίντο, αν και όχι τόσο μεγάλη όσο αυτή της Εσπεράντο.
<!-- ▼
Esperanto suffered a setback after the 1922 proposal by Iran and several other small countries in the League of Nations to have Esperanto taught in member nations' schools failed,<ref name="piron1994">''Le Defi des Langues'' by Claude Piron, L'Harmattan 1994.</ref><ref name="harlow1995_7">''The Esperanto Book'', [http://donh.best.vwh.net/Esperanto/EBook/chap07.html Chapter 7: History in Fine] by Don Harlow. 1995.</ref> and Esperanto speakers were subject to persecution under Hitler and Stalin's regimes,<ref name="lins">Lins, Ulrich. La Danĝera Lingvo. Gerlingen, Germany: Bleicher Eldonejo, 1988.</ref> but in spite of these factors more people continued to learn Esperanto, and significant literary work (both poetry and novels) began to appear in Esperanto in the period between the World Wars.<ref name="harlow1995_9">''The Esperanto Book'', [http://donh.best.vwh.net/Esperanto/EBook/chap09.html Chapter 9: "The Literary Scene"] by Don Harlow. 1995.</ref> Όλες οι βοηθητικές γλώσσες στις οποίες υπήρχε μια ζωντανή κοινότητα ομιλητών φαίνεται ότι να έχουν ωφεληθεί με τον ερχομό του Διαδικτύου, με την Εσπεράντο ωφελημένη περισσότερο από όλες.▼
▲
▲<!--
The [http://listserv.brown.edu/archives/conlang.html CONLANG mailing list] was founded in 1991; in its early years discussion focused on international auxiliary languages. As people interested in [[artistic language]]s and [[engineered language]]s grew to be the majority of the list members, and flame-wars between proponents of particular auxlangs irritated these members, a separate [http://listserv.brown.edu/archives/auxlang.html AUXLANG mailing list] was created, which has been the primary venue for discussion of auxlangs since then. Besides giving the existing auxlangs with speaker communities a chance to interact rapidly online as well as slowly through postal mail or more rarely in personal meetings, the Internet has also made it easier to publicize new auxlang projects, and a handful of these have gained a small speaker community, including [[Kotava]], [[Lingua Franca Nova]] and [[Toki Pona]].<ref>Although Toki Pona was not intended by its creator as an auxlang, it has been used for communication between people of different native languages far more often than most of the thousands of auxlang proposals throughout history.</ref>
-->
| |||