Ράβενσμπρικ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Γρήγορη προσθήκη κατηγορίας "Ναζιστική Γερμανία" (HotCat) |
μ Ρομπότ: διόρθωση συνδέσμου προς αποσαφήνιση, Άουσβιτς →Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς |
||
Γραμμή 25:
Τον Ιούνιο του 1941 μεταφέρονται στο μικρό βοηθητικό στρατόπεδο 300 άνδρες κρατούμενοι από το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου]], για να βοηθούν στις εργασίες ανεγέρσεων νέων κτισμάτων στην περιοχή (στο Ράβενσμπρικ υπήρχε εργοστάσιο της [[Siemens]]. Κύρια απασχόληση των κρατουμένων γυναικών ήταν αρχικά η κατασκευή στολών για τα SS, αργότερα όμως το στρατόπεδο γίνεται χώρος φθηνού εργατικού δυναμικού, καθώς οι κρατούμενες απασχολούνται σε τοπικές βιομηχανίες με πενιχρή αμοιβή (όχι, φυσικά, για τις ίδιες αλλά για τους δεσμοφύλακές τους). Μόλις πραγματοποιόταν κάποια συμφωνία, 500 ή 1.000 γυναίκες παραχωρούνταν στη βιομηχανική εγκατάσταση, μαζί με το ανάλογο (γυναικείο) προσωπικό φρούρησης, εξοπλισμένο με [[γκλομπ]] και ειδικούς σκύλους-φύλακες. Για όσες κρατούμενες πέθαιναν από τη βαριά εργασία και τις στερήσεις, η βιομηχανία λάμβανε αντικαταστάτριες χωρίς πρόσθετο κόστος. Μερικές από τις βιομηχανίες, των οποίων το εργατικό δυναμικό απαρτιζόταν από κρατούμενες, ήταν η Siemens (ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός), η [[Χάινκελ]] (Heinkel) (βιομηχανία αεροσκαφών), η βάση του [[Πεενεμούντε]] (κατασκευή και εκτόξευση των βλημάτων [[V2]]) κτλ.
Οι συνθήκες κράτησης δε διέφεραν από αυτές των υπόλοιπων [[στρατόπεδο συγκέντρωσης|στρατοπέδων συγκέντρωσης]]: Ο υποσιτισμός, οι ξυλοδαρμοί, οι καθημερινές εκτελέσεις με απαγχονισμό ή πυροβόλο όπλο ήταν καθημερινά φαινόμενα. Όσες κρατούμενες δεν ήταν κατάλληλες για εργασία στέλνονταν στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]] ή στο παρακείμενο βοηθητικό στρατόπεδο του [[Ούκερμαρκ]] (Uckermark) όπου και θανατώνονταν σε θαλάμους αερίων. Σε Πολωνές κρατούμενες έγιναν, επίσης, και [[ναζιστικά ιατρικά πειράματα|ιατρικά πειράματα]]. Τα γνωστότερα από αυτά ήταν <ref>[http://motlc.learningcenter.wiesenthal.org/text/x28/xr2821.html Ίδρυμα Σίμον Βίζενταλ]</ref>:
[[Image:Bundesarchiv_Bild_183-1986-0428-502,_Karl Gebhardt.jpg|thumb|right|130px|Καρλ Γκέμπχαρτ (1935). <small>Φωτ. Deutsches Bundesarchiv</small>]]
Γραμμή 39:
Κατά τους τελευταίους μήνες του πολέμου και λόγω της ταχύτατης προέλασης του Ερυθρού Στρατού, η ηγεσία των SS αποφάσισε την εξόντωση όσων κρατουμένων είχαν επιζήσει, με στόχο την εξάλειψη των μαρτύρων των φρικαλεοτήτων που είχαν διαπραχθεί. Σε αυτό το "πρόγραμμα" εντάσσεται η θανάτωση με αέρια 130 βρεφών και εγκύων το Μάρτιο του 1945.
Το στρατόπεδο αρχικά έστελνε τις προς θανάτωση κρατούμενες στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς]], ενώ όσες πέθαιναν από πείνα, κακουχίες ή δολοφονούνταν, αποτεφρώνονταν στο [[κρεματόριο]] του Φύρστενμπεργκ. Επειδή, όμως, οι ανάγκες δεν καλύπτονταν, το στρατόπεδο απέκτησε το δικό του αποτεφρωτήριο, ενώ για πρώτη φορά αναφέρεται σε έγγραφο η ημερομηνία της 22ας Ινουνίου 1944 για θανάτωση σε θάλαμο αερίων στο ίδιο το στρατόπεδο.
Στα τέλη Μαρτίου του 1945 η ηγεσία των SS αποφασίζει να μεταφέρει τα αρχεία του στρατοπέδου έξω από αυτό, μαζί με όλο τον εργαστηριακό εξοπλισμό. Στις 27 και 28 Απριλίου εκκενώνεται το στρατόπεδο από όσες κρατούμενες μπορούν να περιπατήσουν, οι οποίες ξεκινούν μια "πορεία θανάτου". Στις 30 Απριλίου φθάνουν στο στρατόπεδο τα Σοβιετικά στρατεύματα. Βρίσκουν εκεί μόνο 3.000 γυναίκες και 300 άνδρες, όλους στα τελευταία στάδια της εξάντλησης. Τα αρχεία του στρατοπέδου είτε δεν βρέθηκαν είτε κρατήθηκαν μυστικά και μη ανακοινώσιμα από τις Σοβιετικές αρχές.
| |||