Ίντο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Ιστορία: συν |
μ →Ιστορία: τέλος ενότητας |
||
Γραμμή 42:
==Ιστορία==
[[Image:Ido Kongreso en Desau 1922.jpg|thumb|350px|Φωτογραφία από το ''Διεθνές Συνέδριο της Ίντο'' στο [[Ντεσάου]], της [[Γερμανία]]ς, το 1922.]]
Γραμμή 49 ⟶ 48 :
Η Αντιπροσωπεία αυτήν υπέβαλλε επίσημη αίτηση προς την ''Διεθνή Ένωση των Ακαδημιών'' στην [[Βιέννη]] να επιλέξει μια διεθνή γλώσσα. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε τον Μάϊο του 1907. Η Αντιπροσωπεία τότε αποφάσισε να συνεδριάσει ως Επιτροπή στο [[Παρίσι]] τον Οκτώβριο του 1907 για να συζητήσει την υιοθέτηση μιας πρότυπης διεθνούς γλώσσας μεταξύ των διαφόρων ανταγωνιστών που είχαν επινοηθεί μέχρι τότε. Σύμφωνα με τα Πρακτικά της Επιτροπής, αποφασίστηκε ότι καμία γλώσσα δεν θα ήταν πλήρως αποδεκτή, αν και η [[Εσπεράντο]] θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή "υπό τον όρο ότι μια σειρά τροποποιήσεις θα πραγματοποιηθούν απο την μόνιμη Επιτροπή προς την κατεύθυνση που έχει
Νεότεροι υποστηρικτές της Εσπεράντο τείναν να αντιστέκονται στις αναθεωρήσεις, και ο δημιουργός της Ζάμενχοφ, σέβονταν την κρίση τους. Πολλές από τις αναθεωρήσεις που υιοθετήθηκαν από την Ίντο είχαν προταθεί κατά καιρούς από τον ίδιο τον Ζάμενχοφ, ειδικά το 1894 όταν αυτός πρότεινε την εξάλειψη των τονισμένων χαρακτήρων και της αιτιατικής πτώσης (αναφερόμενος σε αυτήν σαν σε κάτι περιττό <ref>[http://web.archive.org/web/20021228070110/http://www.geocities.com/Paris/Rue/8009/idolinguo/054_074.html
▲Νεότεροι υποστηρικτές της Εσπεράντο τείναν να αντιστέκονται στις αναθεωρήσεις, και ο δημιουργός της Ζάμενχοφ, σέβονταν την κρίση τους. Πολλές από τις αναθεωρήσεις που υιοθετήθηκαν από την Ίντο είχαν προταθεί κατά καιρούς από τον ίδιο τον Ζάμενχοφ, ειδικά το 1894 όταν αυτός πρότεινε την εξάλειψη των τονισμένων χαρακτήρων και της αιτιατικής πτώσης (αναφερόμενος σε αυτήν σαν σε κάτι περιττό <ref>[http://web.archive.org/web/20021228070110/http://www.geocities.com/Paris/Rue/8009/idolinguo/054_074.html History of the International Language]</ref> ), και αλλάζοντας τον πληθυντικό σε ένα ιταλίζον ''-i'', και αντικαθιστώντας τον πίνακα των συγκριτικών των επιθέτων με περισσότερο Λατινικές λέξεις (see [[History of Esperanto#Esperanto history from publication until the first world congress|History of Esperanto]] and [[Reformed Esperanto]]). Η παράδοση να διατηρηθούν οι βασικοί κανόνες της Εσπεράντο σταθεροί παραμένει μέχρι σήμερα.
O Couturat, ο οποίος ήταν ο κύριος υποστηρικτής της Ίντο σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1914, το οποίο, μαζί με τον [[Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος|πρώτο παγκόσμιο πόλεμο]], αποτέλεσε ένα σοβαρό πλήγμα για το κίνημα της Ίντο. Αν και το κίνημα ανέκαμψε μέχρι ενός σημείου στην μεταπολεμική περίοδο που αμέσως ακολούθησε, το συνολικό κίνημα των διεθνών γλωσσών ''βαλακανιοποιήθηκε''. Με την δημοσίευση μιας ακόμα εξευρωπαϊσμένης τεχνητής γλώσσας, της [[Οξιντένταλ]], το 1922, η Ίντο περιέπεσε σε παρακμή. Το κίνημα της Ίντο έχασε την πλειονότητα των περιοδικών που δημοσίευε τον επόμενο χρόνο και η αποσκίρτηση του πιο ισχυρού πνευματικού της υποστηρικτή, του Δανού γλωσσολόγου ''Όττο Γιέσπερσεν'', που έγινε το 1928 με την ευκαιρία της δημοσίευσης της δικής του τεχνητής γλώσσας [[Νόβιαλ]], έδειχνε εκείνη την στιγμή να προμηνύει ένα τέλος.
| |||