Φυσίγγιο Mannlicher-Schönauer (6.5mm×54): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Υπήρξε διάσημο για τον υψηλό βαλλιστικό συντελεστή και τα τροχιοδεικτικά χαρακτηριστικά της βολίδας του, που εξασφάλιζαν ευθυβολία, επίπεδη τροχιά πτήσηςβλήματος, σχετικά ανεπηρέαστη από τη συνισταμένη του ανέμου, και με εξαιρετική διατρητική ικανότητα, άσχετα από την ταχύτητα πρόσκρουσης στο στόχο.

Οι επαγγελματίες κυνηγοί ελεφάντων στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση στο φυσίγγιο αυτό, που διέθετε μια μακριά και ιδιαίτερα βαριά βολίδα, η οποία, με την υψηλή της «τμηματική πυκνότητα» μπορούσε να διαπεράσει μεγάλη μάζα μυών και κοκκάλουοστών ακόμα και με χαμηλή ταχύτητα και να φτάσει μέχρι τον εγκέφαλο ή την καρδιά, επιτυγχάνοντας φονικό πλήγμα, ενάντια σε οποιονδήποτε στόχο.

Ένα βλήμα τόσο μεγάλου μήκους απαιτούσε πυκνή στροφή ραβδώσεων προκειμένου να εξασφαλίσει σταθερή πτήσητροχιά. Το [[Μάνλιχερ]] διέθετε πυροσωλήνα με τέσσερις δεξιόστροφες ραβδώσεις, βήματος ανά 200 mm περίπου. Η εξαιρετικά χαμηλή κινητική του ενέργεια, σήμαινε μιαν ανεπαίσθητη μάλλον ανάκρουση, που εκτιμούνταν ιδιαίτερα από τους κυνηγούς.

Ο διάσημος συγγραφέας [[Έρνεστ Χέμινγουει]] το θεωρούσε ένα εξαιρετικό φυσίγγιο για κυνήγι λιονταριών και το σχολίασε σχετικά.

Ένα σύγχρονο φυσίγγιο, το Grendel των 6,5mm, σχεδιασμένο να προσφέρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στα φυσίγγια ικανού βεληνεκούς και σε εκείνα χαμηλής ανάκρουσης για αυτόματα τυφέκια, παρουσιάζει βαλλιστικά χαρακτηριστικά πολύπαραπλήσια κοντάμε στατα αντίστοιχα του Μάνλιχερ.

Ο όρος «ταχύτητα εξόδου» στα όπλα, αναφέρεται στην ταχύτητα που έχει η βολίδα κατά την έξοδό της από το στόμιο της κάνηςκάννης και στην προκειμένη περίπτωση, από την κάνηκάννη του τυφεκίου [[Μάνλιχερ]]-Σενάουερ Μ1903 του [[Ελληνικός Στρατός|Ελληνικού Στρατού]], που είχε μήκος 725 mm. Η [[αραβίδα]] [[Μάνλιχερ]], με πολύ βραχύτερη κάνηκάννη, προφανώς θα προσέδιδε στη βολίδα χαμηλότερη ταχύτητα εξόδου και λιγότερη ευθυβολία.