Από το [[1093]] πολεμούσε με τους [[πόλοβτσικουμάνοι|κουμάνους]] - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχονσύμμαχό τους δούκα [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]]. Το [[1094]] ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον [[Τσερνίγκοφ]] τον [[Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς]] και μεταφέρθηκε στην [[Περεγιαροσλάβ]] δουκεία, όπου εκτέθηκε με τις διαρκές επιθέσεις από τους [[πόλοβτσικουμάνοι|κουμάνους]]. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ήταν οενδιαφέρονταν ποιοςπερισσότερο ενδιαφερμένος από όλλουςαπ΄όλους στον τερματισμό των δουκικών εμφυλέωνεμφυλείων πολέμων και την ένωση της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] εναντίον τουςτων [[πόλοβτσικουμάνοι|κουμάνων]]. Την σκέψη αυτή έκφραζεεξέφραζε επίμονα στα δουκικά συνέδρια (συνέδρια στην [[Λιούμπετς]] τα [[1097]], [[1100]], [[1103]]). Μετά το συνέδριο στην [[Ντόλομπ]] ([[1103]]) ο Βλαδίμηρος ο Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών εναντίονενάντια τουςστους [[κουμάνοι|πόλοβτσι]] ([[1103]], [[1107]], [[1111]]). Αρχισε να χρησιμοποιεί την λαϊκή [[μιλίτσια]] στις καμπάνιες του. Οι [[κουμάνοι|πόλοβτσι]] νικήθηκαν μερικες φορές και άφησαν τα σύνορα της [[Κράτος των Ρως|Ρωσίας]] για πολύ καιρό.
