Νάπολη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ήδη πριν από την ένωση της Νάπολης στο Βασίλειο της Ιταλίας, γύρω στα [[1850]], υπήρχε το [[βιομηχανία|βιομηχανικό]] πάρκο της Πιετράρσα στον τομέα της [[σιδηρουργία|σιδηρουργίας]], το οποίο όμως αργότερα εγκαταλείφθηκε. Μεγάλη ώθηση στην βιομηχανική ανάπτυξη της πόλης έδωσς ένας ειδικός νόμος του [[1904]], οπότε και δημιουργήθηκαν δύο βιομηχανικές ζώνες, μία στα ανατολικά και μία στα δυτικά της πόλης. Το γεγονός αυτό συνέπεσε χρονικά με την ενίσχυση του [[εμπόριο|εμπορίου]], ύστερα από την επίταση της [[Λιμένας|λιμενικής δραστηριότητας]] που προήλθε από τα πολλαπλά κύματα [[μετανάστες|μεταναστών]] στην πόλη κατα τις δεκαετίες του [[1890]] και [[1900]]. Το εμπόριο στην πορεία έχασε κάποια από τα πλεονεκτήματά του από τις αποικιακές φιλοδοξίες, που εκδηλώθηκαν κυρίως μέσω του Μουσσολίνι[[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]]. Ουσιαστικά, απαρχή της βιομηχανοποίησης ιδίως της ενδοχώρας της Νάπολης θεωρείται το δεύτερο μισό του [[Δεκαετία 1950|1950]] και το πρώτο μισό του [[Δεκαετία 1960|1960]]. Η ανάπτυξη αυτή, διακόπηκε εκ νέου κατά την οικονομική κρίση που έπληξε την Ιταλία, όταν μόλις είχαν αρχίσει να διαφαίνονται θετικά αποτελέσματα από την εκβιομηχάνιση της περιοχής της Νάπολης. Στην κρίση αποδίδονται και οι δυσκολίες για τη δημιουργία νέων βιομηχανικών μονάδων αλλά και την εξέλιξη των ήδη υπαρχουσών από τον νόμο του 1904 (σιδηρουργία Μπανιόλι και υφαντουργία Καζόρια). Τα πολύ θετικά αποτελέσματα του τριτογενούς τομέα και η αλματώδης εκβιομηχάνιση της εγγύτερης περιοχής της Νάπολης και της Καμπανίας είχαν ως συνέπεια να δοθεί δικαίως στην Νάπολη ο όρος μητρόπολη στις αρχές του [[Δεκαετία 1970|1970]].