Επανάσταση των Γαριφάλων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[28 Μαΐου]] του [[1926]], πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια [[φασισμός|φασιστική]] [[δικτατορία]] με επικεφαλής τον [[Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ]], ο οποίος έγινε αρχικά [[υπουργός οικονομικών]] το [[1928]], και στη συνέχεια [[πρωθυπουργός]] το [[1932]]. Το νέο καθεστώς ονομάστηκε «[["Estado Novo]]»" (''Νέο Κράτος'') και έμεινε στην εξουσία έως το 1974.

Ο πόλεμος που διεξήγαγε αργότερα η Πορτογαλία από το [[1961]] έως το 1974 για να διατηρήσει τον έλεγχο των αποικιών της στην [[Αφρική]], είχε αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρός, ωθώντας φιλοδημοκρατικά και φιλοκομμουνιστικά μέλη του Πορτογαλικού στρατού να στραφούν εναντίον του καθεστώτος, συγκροτώντας το [[Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων]] (''Movimento das Forcas Armadas''), το οποίο οργάνωσε [[πραξικόπημα]].

Στις 12 και :20 μ.μ. δόθηκε σύνθημα από το [[ραδιόφωνο]] στα μέλη του Κινήματος να καταλάβουν στρατηγικά σημεία εξουσίας στη χώρα. Αν και οι πραξικοπηματίες απηύθυναν έκκληση στους κατοίκους της [[Λισαβόνα|Λισαβόνας]] να μείνουν στα σπίτια τους, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους και αναμείχθηκαν με τους στρατιώτες των επαναστατών, βάζοντας [[Γαρύφαλλο|γαρύφαλλα]] στις κάνες των όπλων τους (εξού και η ονομασία της επανάστασης). Έξι ώρες μετά το καθεστώς είχε καταρρεύσει. Η επανάσταση ήταν σχεδόν αναίμακτη με μόλις 4 νεκρούς. Παρόλα αυτά δεν χαρακτηρίζεται ως λαϊκή επανάσταση, καθώς δεν υπήρξαν εκδηλώσεις του λαού πριν το πραξικόπημα.

Επακόλουθη ήταν η άμεση ανεξαρτητοποίηση όλων των Πορτογαλικώνπορτογαλικών αποικιών, εκτός του [[Ανατολικό Τιμόρ|Ανατολικού Τιμόρ]] το οποίο κατελήφθη από την [[Ινδονησία]].