Μπέιμπ Ρουθ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καθώς τα χρόνια περνούσαν ο Ρουθ είχε βαρύνει, ενώ η κακή εξωγηπεδική ζωή του χειροτέρευε τις επιδόσεις του. Ο Ρουθ επιθυμούσε να γίνει προπονητής των Γιάνκις αλλά ο πρόεδρος του πρότεινε να αναλάβει την μικρότερης κατηγορίας θυγατρική ομάδα των Γιάνκις, την Νιούαρκ Μπέαρς (Newark Bears). Ο Ρουθ αρνήθηκε και ζήτησε να τον αποδεσμεύσουν. Αν και η δεύτερη σύζυγός του, η Κλερ Μέριτ Χόντσον (Claire Merritt Hodgson), επέμενε να σταματήσει, εκείνος αναζήτησε σύλλογο και τελικά το 1935 υπέγραψε στους Μπόστον Μπρέιβς (Boston Braves), τη δεύτερη επαγγελματική ομάδα της [[Βοστόνη]]ς, με σκοπό έπειτα από τη σεζόν να αναλάβει ως μάνατζερ της ομάδας. Με τους Μπρέιβς δεν έκανε σπουδαία ματς αλλά κατάφερε να δώσει μια αίγλη και μια οικονομική ανάσα στο σωματείο, το οποίο ήταν πάντα στη σκιά των Ρεντ Σοξ, γεμίζοντας το στάδιο με κόσμο που ερχόταν να δει το ζωντανό θρύλο του μπέιζμπολ. Όμως, η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική και σταδιακά ο Ρουθ έχασε την ικμάδα του.

Με τους Μπρέιβς δεν έκανε σπουδαία ματς αλλά κατάφερε να δώσει μια αίγλη και μια οικονομική ανάσα στο σωματείο, το οποίο ήταν πάντα στη σκιά των Ρεντ Σοξ, γεμίζοντας το στάδιο με κόσμο που ερχόταν να δει το ζωντανό θρύλο του [[μπέιζμπολ]]. Όμως, η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική και σταδιακά ο Ρουθ έχασε την ικμάδα του. Μόνο στα τελευταία παιχνίδια της σεζόν ξαναγεννήθηκε, θυμίζοντας τον παλιό του καλό εαυτό. Στις 25 Μαΐου 1935, σε αγώνα στο [[Πίτσμπουργκ]], πέτυχε έπειτα από καιρό τρία home runs, τα τελευταία της καριέρας του. Μάλιστα στο τελευταίο του χτύπημα έστειλε την μπάλα έξω από το στάδιο, κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ ως τότε παίκτης σε αυτό το γήπεδο. Πέντε μέρες αργότερα, στη [[Φιλαδέλφεια]], αγωνίστηκε για τελευταία φορά και αποχώρησε τραυματισμένος στο γόνατο.