Μαρία Λουίζα της Ισπανίας, δούκισσα της Λούκκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: es:María Luisa de Borbón (reina de Etruria) |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Image:QueenofEtruria.jpg|thumb|right|200px|Η Μαρία Λουίζα της Ετρουρίας με τον
'''Μαρία Λουίζα της Ισπανίας''' ([[1782]] - [[1824]]) βασίλισσα της [[Ετρουρία|Ετρουρίας]] ([[1801]] - [[1803]]), σύζυγος του
[[Λουδοβίκος Α' της Ετρουρίας|Λουδοβίκου των Βουρβόνων της Πάρμας]] βασιλιά της Ετρουρίας.
Τρίτη και μικρότερη από τις επιζήσασες κόρες του βασιλιά της Ισπανίας [[Κάρολος Δ' της Ισπανίας|Καρόλου Δ']] και της
[[Μαρία Λουίζα της Πάρμας|Μαρίας Λουίζας της Πάρμας]], έζησε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία, αφού ήταν η αγαπημένη κόρη των γονιών της. Όταν ήρθε ο ξάδελφος της, [[Λουδοβίκος Α' της Ετρουρίας|Λουδοβίκος της Πάρμας]], να σπουδάσει στην [[Ισπανία]], οι γονείς της ενθουσιάστηκαν από τον γοητευτικό νέο προτείνοντας του να τον παντρέψουν με την μεγαλύτερη κόρη, Μαρία Αμαλία. Ο Λουδοβίκος όμως αφού γνώρισε όλες τις πριγκίπισσες επέλεξε την Μαρία Λουίζα γιατί ήταν όμορφη, καλοδιάθετη και χαρούμενη σε αντίθεση με τις μελαγχολικές αδελφές της.
Ο Κάρολος δεν του χάλασε χατίρι και συμφώνησε με τον γάμο του με την Μαρία Λουίζα, που ήταν μελαχρινή με μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια και λεπτή μύτη. Παντρεύτηκαν στις [[25 Αυγούστου]] [[1795]], ενώ η μεγάλη αδελφή της Μαρία Αμαλία παντρεύτηκε τον θείο της ινφάντη Αλφόνσο.
Σύντομα όμως μαθεύτηκε το γεγονός της ασθένειας του συζύγου του από συνεχείς κρίσεις [[επιληψία|επιληψίας]] που χάλασε την διάθεση της. Υπέφερε λόγω παιδικού ατυχήματος, αφού είχε χτυπήσει το κεφάλι του σε ένα μαρμάρινο τραπέζι. Ήθελαν να επιστρέψουν στα πατρικά εδάφη του συζύγου της στην [[Πάρμα]], αλλά ο πατέρας της, έχοντας φόβο σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή λόγω [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]], δεν τους το επέτρεπε. Το [[1800]], το ζεύγος συμπεριελήφθη στον μεγάλο πίνακα του [[Γκόγια]], που ζωγράφισε όλη την οικογένεια του βασιλιά Καρόλου Δ'.
Ο Ναπολέων που είχε κατακτήσει ολόκληρη την [[Ιταλία]] θέλοντας να εξασφαλίσει την συμμαχία της Ισπανίας παραχώρησε σε αυτήν και στον σύζυγο της το νέο βασίλειο της Ετρουρίας.
==Βασίλισσα της Ετρουρίας==
[[Image:Dena.jpg|thumb|left|200px|Η Μαρία Λουίζα της Ετρουρίας με τον γιό της Κάρολο Λουδοβίκο (1803 - σε νόμισμα]]
Αυτή στάθηκε απρόθυμη να το δεχτεί και ο Ναπολέων τους κάλεσε με τον σύζυγο της στο [[Παρίσι]]. Αυτή αρχικά στάθηκε απρόθυμη να πάει στην πόλη όπου πριν από 7 χρόνια εκτελέσθηκαν ο [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας]] με την [[Μαρία Αντουανέτα]]. Τελικά μόλις έφθασαν μετά από πίεση του πατέρα της, προκάλεσαν άσχημη εμφάνιση στον λαό του Παρισιού λόγω των ενδυμάτων τους που ήταν
Ισπανικά και ξεπερασμένης μόδας. Αντιπαθήθηκε αρχικά περισσότερο αυτή, ενώ ήταν συμπαθητικότερος ο σύζυγος της, αλλά σύντομα όταν την γνώρισαν καλύτερα άλλαξαν γνώμη για το πρόσωπο της.
Το ζευγάρι έμεινε τρεις βδομάδες στο [[Παρίσι]] και στην συνέχεια αναχώρησαν για την [[Τοσκάνη]]: στην [[Πιατσέντζα]] συνάντησαν και χαιρέτησαν του γονείς του Λουδοβίκου που έκπληκτοι παρατήρησαν ότι ο γιος τους είχε αρχίσει να μιλάει σπαστά τα [[Ιταλικά]].
Μόλις έφθασαν στην [[Φλωρεντία]] εγκαταστάθηκαν στα παλιά [[παλάτσο Πίτι|ανάκτορα Πίττι]] των [[Μέδικοι|Μεδίκων]], που είχαν εγκαταλειφθεί μετά τον θάνατο του τελευταίου μεγάλου δούκα των Μεδίκων Φερδινάνδου.
Ο λαός τους δέχτηκε με μεγάλη δυσπιστία, γιατί τους θεωρούσε όργανα των Γάλλων. Εν τω μεταξύ, η κατάσταση του Λουδοβίκου χειροτέρευσεQ οι επιληψίες του ήταν χωρίς αρχή και τέλος. Το [[1802]], προσκλήθηκαν στην [[Μαδρίτη]] στον διπλό γάμο του αδελφού της Μαρίας Λουίζας, [[Φερδινάνδος Ζ' της Ισπανίας|Φερδινάνδου]], με την [[Μαρία Αμαλία των Βουρβόνων]], και της αδελφής της, Μαρίας Ισαβέλλας, με τον [[Φραγκίσκος Α' της Νάπολης|Φραγκίσκο Α' της Νάπολης]]. Αυτή αρνήθηκε τόσο λόγω της ασθένειας της συζύγου της όσο και της προχωρημένης εγκυμοσύνης της στο δεύτερο παιδί της.
Στο καράβι λίγο πριν την εγκυμοσύνη αρρώστησε βαριά, αλλά σώθηκε από θαύμα μαζί με την νεογέννητη κόρη της. Όταν συνήλθε και πήγαν για τον γάμο έφθασαν πολύ αργά. Ο Λουδοβίκος έμαθε τον θάνατο του πατέρα του οπότε συντετριμμένος ψυχολογικά εκτός από την αρρώστια του ήθελε επειγόντως να επιστρέψει στην [[Νάπολη]], προκειμένου για να διεκδικήσει τα εδάφη του.
Ο λαός της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]] δεν είχε ιδέα για την αρρώστια που βασάνιζε τον Λουδοβίκο, αφού η σύζυγος του, που είχε αναλάβει την απόλυτη εξουσία, προσπαθούσε με κάθε μέσο να την κρύψει. Τελικά ο θάνατος τον βρήκε τον Μάιο του [[1803]]. Σε ηλικία μόλις 20 ετών χήρεψε με δύο μωρά και άρχισε να υποφέρει από νευρικές κρίσεις. Προσπάθησε να πάρει τον λαό της Φλωρεντίας με
το μέρος της ανοίγοντας τα ανάκτορα της σε δεξιώσεις και σε εκθέσεις έργων ζωγραφικής και λογοτεχνίας.
==Εκδίωξη από το βασίλειο της Ετρουρίας==
Ο Ναπολέων άρχισε να δυσαρεστείται σχετικά με τον τρόπο που διοικούσε το βασίλειο η νεαρή Μαρία Λουίζα με τους ηλικιωμένους υπουργούς της. Αποφάσισε με δικαιολογία την έλλειψη της αντίστασης της σε μια Αγγλική επίθεση να διαλύσει το βασίλειο και να το ενσωματώσει στην αυτοκρατορία του. Παρήγγειλε στην Μαρία Λουίζα να το εγκαταλείψει και να επιστρέψει στον πατέρα της στην [[Μαδρίτη]].
Τον Δεκέμβριο του [[1807]], η Μαρία Λουίζα με τα δύο μικρά παιδιά της πήρε τον δρόμο για την [[Ισπανία]]. Στο [[Μιλάνο]], είχε προσωρινή συνάντηση με τον Ναπολέοντα, που της ζητούσε να πείσει τον πατέρα της να τον βοηθήσει στην κατάκτηση της [[Πορτογαλία|Πορτογαλίας]] και θα της παραχωρούσε το βασίλειο της [[Λουζιτανία|Λουζιτανίας]] στην Βόρεια Πορτογαλία. Της πρότεινε μάλιστα να παντρευτεί τον αδελφό του, Λουκιανό, χωρίζοντας τον από την σύζυγο του, κάτι που και οι δύο
αρνήθηκαν.
[[Image:Maria_Luisa_Reina_de_Etruria.jpg|thumb|right|200px|Μαρία Λουίζα βασίλισσα της Ετρουρίας]]
Στην Ισπανία βρήκε μια κατάσταση χάους, όπου ο μεγάλος αδελφός της [[Φερδινάνδος Ζ' της Ισπανίας|ινφάντης Φερδινάνδος]] είχε
ξεσηκωθεί κατά του πατέρα του και του πρωθυπουργού του, [[Μανουήλ ντε Γκοντόι]]. Ο πατέρας συγχώρησε τον γιο του, αλλά τα Γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα εκμεταλλεύθηκαν την κρίση και με την δικαιολογία αποστολής βοήθειας στην [[Λισσαβώνα]] εισέβαλαν στην Ισπανία.
Ο λαός ξεσηκώθηκε κατά του Γκοντόι, τον πολιόρκησε στην κατοικία του και τον συνέλαβε. Ο Κάρολος Δ' εξαναγκάστηκε να τον απολύσει, ενώ δύο μέρες αργότερα παραιτήθηκε υπέρ του γιου του, Φερδινάνδου, κάτι που έγινε με ενθουσιασμό δεκτό από τον λαό. Ενώ η Μαρία Λουίζα πήρε το μέρος του πατέρα της στην διαμάχη του με τον αδελφό της, ο Γάλλος στρατηγός [[Γιοακίμ Μυρά]] μπήκε στην Μαδρίτη στις [[23 Μαρτίου]] [[1808]].
Ο [[Ναπολέων Βοναπάρτης]] κάλεσε τον βασιλιά Κάρολο Δ' και τον γιο του Φερδινάνδο στο [[Μπαγιόν]], με πρόφαση να τους συμφιλιώσει. Εν τω μεταξύ, η Μαρία Λουίζα μόλις είχε συνέλθει από ισχυρό πυρετό, ενώ ήταν σε άθλια κατάσταση, αφού ήταν άρρωστος και ο γιος της. Κλήθηκαν από τον Ναπολέοντα όλοι οι συγγενείς της βασιλικής Ισπανικής οικογένειας να εγκαταλείψουν την χώρα, κάτι που
ανήμπορη για ταξίδι πολύ δύσκολα θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα. Μία μικρή εξέγερση στην Μαδρίτη καταστάλθηκε από τον στρατηγό Μυρά.
Την εποχή εκείνη άρχισε η Μαρία Λουίζα να χάνει την δημοτικότητα της στην [[Ισπανία], λόγω του ότι θεωρούσαν την στάση της σαν αντιβασίλισσα της Ετρουρίας αιτία που έκανε ο Ναπολέοντας επέμβαση στην Ισπανία. Ο Ναπολέοντας ζήτησε από τον πατέρα της και τον αδελφό της να απαρνηθούν τα δικαιώματα τους στον Ισπανικό θρόνο και σαν αντάλλαγμα θα τους έδινε χρήματα και εκτάσεις γης σε [[Καμπανία]] και [[Σαμπόρ]]. Η Μαρία Λουίζα προσπαθούσε να πείσει τον Ναπολέοντα να την επαναφέρει στην [[Τοσκάνη]] ή την [[Πάρμα]] και αυτός της απάντησε ότι δεν μπορεί στην κατάσταση που βρίσκεται να αναλάβει τέτοιες βασιλικές ευθύνες. Αυτή διαβεβαίωσε ότι δεν έχει καμιά βλέψη για τον εαυτό της παρά μόνο για τον μικρό γιο της.
==Αιχμάλωτη του Ναπολέοντα==
Ο Ναπολέων έδωσε το βασίλειο της Ισπανίας στον αδελφό του, [[Ιωσήφ Βοναπάρτης|Ιωσήφ]], και πίεσε όλη την οικογένεια να την εγκαταλείψει. Η Μαρία ακολούθησε με τα παιδιά της ξεχωριστή διαδρομή καταλήγοντας στην [[Κομπιένη]]. Χτυπημένη από [[πανώλη]] και έλλειψη χρημάτων αναγκάστηκε να πουλήσει ακόμα και τα [[άλογο|άλογά]] της και να διανύει τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια. Ο Ναπολέων της έδωσε 12.000 φράγκα σαν πολεμική αποζημίωση, προκειμένου να καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού της. Αυτή με ένα γράμμα της απάντησε ότι δεν είναι απαραίτητο να πληρώνονται οι αιχμάλωτοι στις μετακινήσεις τους, αλλά δεν μπορούσε να μην δεχτεί το ποσό.
Της υποσχέθηκαν να επιστρέψει στα ανάκτορα του Κολόρνο στην [[Πάρμα]] και βρισκόταν στην [[Νίκαια (Γαλλία)|Νίκαια]] υπό επιτήρηση.
Προσπάθησε να δραπετεύσει στην [[Αγγλία]], η συνομωσία αποκαλύφθηκε και δύο συνεργάτες της εκτελέστηκαν. Τελικά στις [[26 Ιουλίου]] στάλθηκε αιχμάλωτη σε ένα μοναστήρι στην [[Ρώμη]] και της δόθηκε αποζημίωση 2.500 φράγκα. Ο γιος της και όλη η περιουσία της βρισκόταν στα ασφαλέστερα χέρια του πατέρα της, Καρόλου. Αυτή απαρνήθηκε για λογαριασμό των παιδιών της ([[1812]] - [[1820]]) τα δικαιώματα τους στον Ισπανικό θρόνο.
Στα [[απομνημονεύματα]] της γράφει ότι για δυόμιση χρόνια στο μοναστήρι δεν της είχε επιτραπεί να μιλήσει ούτε να γράψει σε κανέναν, δεν είχε καμιά επικοινωνία με τους γονείς και τον γιο της. Της επετράπη τελικά να δει τους γονείς της και τον γιο της τον Ιούνιο του [[1812]] μόνο για 20 λεπτά. Από 'κει και πέρα η αιχμαλωσία της έγινε σκληρότερη και ελευθερώθηκε ([[1814]]) με την πτώση του Ναπολέοντα, αφού είχε μείνει στην σκληρή αιχμαλωσία για περισσότερα από 4 χρόνια.
==Κυβερνήτης της Λούκα==
Ήλπιζε να ξαναπάρει το χαμένο της βασίλειο για λογαριασμό του
Στο συμβούλιο της Βιέννης, ο [[Μέττερνιχ]] και οι σύμμαχοι του αποφάσισαν να μην δώσουν την Πάρμα στην δυναστεία των [[Βουρβόνοι|Βουρβόνων]], αλλά στην χήρα του Ναπολέοντα, Μαρία Λουίζα της [[Αυστρία|Αυστρίας]], ενώ θα επανερχόταν στον γιο της μετά τον θάνατο της Μαρίας Λουίζας. Η Μαρία Λουίζα της Ισπανίας παραπονέθηκε στον αδελφό της, βασιλιά της Ισπανίας, Φερδινάνδο, και στον τσάρο της Ρωσίας [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρο Α']]. Τελικά της δόθηκε σαν αντάλλαγμα το μικρό βασίλειο της [[Λούκα]], όπου έφτασε τον Δεκέμβριο του [[1817]].
Ήταν ακόμα μόλις 35 χρονών και μετά από τόσες μακροχρόνιες περιπέτειες αποφάσισε χωρίς αποτέλεσμα να αναζητήσει νέο σύζυγο. Ανάμεσα σε αυτούς που απευθύνθηκε για σύζυγο ήταν και ο κόμης του [[Αρτουά]], μέλλων βασιλιάς της Γαλλίας [[Κάρολος Ι΄ της Γαλλίας|Κάρολο Ι']]. Στην διακυβέρνηση της Λούκα προσπάθησε να εξαλείψει όλα τα ίχνη που άφησε η κακή διακυβέρνηση της προκατόχου του, [[Ελίζα Βοναπάρτη]]. Κυβέρνησε σύμφωνα με το πνεύμα του [[διαφωτισμός|διαφωτισμού]], καλλιέργησε τις [[τέχνες]], τα
γράμματα, διακόσμησε όλα τα κτίρια, έκανε μεγάλη σειρά δημόσιων έργων, δρόμους καθώς και ένα [[υδραγωγείο]].
Στο πολιτικό επίπεδο, αν και συμφώνησε με τους όρους της [[Ιερά Συμμαχία|Ιεράς Συμμαχίας]] να μην δεχτεί καμιά μορφή [[Σύνταγμα|Συντάγματος]], η διακυβέρνηση της δεν ήταν ιδιαίτερα αυταρχική, όπως απαιτούσε ο [[Μέττερνιχ]]. Στις αρχές του [[1824]] αρρώστησε και πέθανε από [[καρκίνος|καρκίνο]].
Παιδιά της ήταν :
*[[Κάρολος Λουδοβίκος των
*Μαρία Λουίζα Καρλόττα (1802 - 1857)
| |||