Θερμική διάσπαση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''Αντιδράσεις θερμικής διάσπασης ονομάζονται οι αντιδράσεις αποσύνθεσης ορισμένων χημικών ένωσεων με παροχή θερμικής ενέργειας'''.<br />

Το φαινόμενο ονομάζεται και "θερμόλυση" και σ' αυτό ορισμένα σώματα με θέρμανση ή πύρωση χωρίς την παρουσία αέρα (ή αν υπάρχει αέρας αυτός δεν επιδρά στο θερμαινόμενο σώμα) διασπώνται σε δύο ή περισσότερα χημικά στοιχεία ή ενώσεις.<ref>Ανάλογα ορίζεται και η "θερμοκρασία διάσπασης" ως η θερμοκρασία στην οποία πραγματοποιείται η αποσύνθεση μιας ουσίας.</ref><br />

Θεωρητικά, η χημική ένωση με την υψηλότερη θερμοκρασία αποσύνθεσης είναι το [[μονοξείδιο του άνθρακα]] που διασπάται προς άνθρακα και ατομικό οξυγόνο : C&#x2261;O &rarr; C + O<br>

Μεγάλη θερμοκρασία αποσύνθεσης έχει και το άζωτο : N&#x2261;N &rarr; 2 N.

Οι αντιδράσεις θερμικής αποσύνθεσης μπορεί να είναι οξειδοαναγωγικές αντιδράσεις ή και όχι. Έτσι διακρίνουμε δύο γενικές κατηγορίες :

*''Οξειδοαναγωγικές θερμικές διασπάσεις''. Σ' αυτές παρατηρούνται μεταβολές στους αριθμούς οξείδωσης των ατόμων που συμμετέχουν.

*[[θερμική διάσπαση άλατος|Θερμικές διασπάσεις αλάτων]]

 

 

==<small>Σημειώσεις</small>==