Κονσιερζερί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Κονσιερζερί ήδη είχε αποκτήσει κακή φήμη ως φυλακές, ωστόσο αυτό ενισχύθηκε και έγινε διεθνώς γνωστή ως "προθάλαμος για την [[γκιλοτίνα]]" στη διάρκεια της Τρομοκρατίας, της πλέον αιματηρής φάσης στη [[Γαλλική Επανάσταση]]. Στέγαζε το [[Επαναστατικό Δικαστήριο]], όπως επίσης και περίπου 1.200 κρατουμένους για κάποιο χρονικό διάστημα, και των δύο φύλων. Στη Μεγάλη Αίθουσα ήταν η έδρα του Δικαστηρίου και την περίοδο από τις [[2 Απριλίου]] του [[1793]] ως τις [[31 Μαΐου]] του [[1795]] έστειλε 2.600 κρατουμένους στο ικρίωμα. Οι κανόνες ήταν απλοί. Μόνο δύο διέξοδοι υπήρχαν - διακήρυξη αθωότητας ή θανατική ποινή - και, στη συντριπτική πλειοψηφία, το Δικαστήριο αποφάσιζε τη θανατική καταδίκη. Οι πιο διάσημοι κρατούμενοι ήταν η Βασίλισσα [[Μαρία Αντουανέτα]], ο ποιητής [[Αντρέ Σενιέ]], η δολοφόνος του [[Ζαν-Πολ Μαρά]], [[Σαρλότ Κορντέ]], η [[Ελισάβετ της Γαλλίας|Μαντάμ Ελιζαμπέτ]], η [[Μαντάμ ντι ΜπαρίΝτουμπαρύ]] και οι [[Γιρονδίνοι]], οι οποίοι καταδικάστηκαν από το [[Ζωρζ Νταντόν]], ο οποίος με τη σειρά του καταδικάστηκε σε θάνατο από το [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο]]. Ο τελευταίος με τη σειρά του καταδικάστηκε σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες τον Ιούλιο του [[1794]] και καρατομήθηκε, στην τελευταία φάση της αιματοχυσίας. Στο δρόμο για το ικρίωμα, τα θύματα περνούσαν από το Δωμάτιο του Αγίου Λουδοβίκου (Salle Saint-Louis), το οποίο απέκτησε το προσωνύμιο ''Salle des Perdus'', δηλαδή "Δωμάτιο των Χαμένων".