Συγχορδία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Philologus (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Philologus (συζήτηση | συνεισφορές)
μ μΠροσθήκη
Γραμμή 39:
'''Συγχορδία''' ονομάζεται στη θεωρία της μουσικής το σύνολο τριών τουλάχιστον φθόγγων που ηχούν ταυτόχρονα. Στο [[Τονικό Σύστημα (μουσική)|τονικό μουσικό σύστημα]] η συγχορδία σχηματίζεται με επάλληλους φθόγγους που απέχουν μεταξύ τους διάστημα τρίτης, δηλ. με την προσθήκη της τρίτης, της πέμπτης, της έβδομης κ.ο.κ πάνω από ένα βασικό φθόγγγο. Ο φθόγγος αυτός ονομάζεται ''θεμέλιος'' και αποτελεί τη βάση και το χαρακτηριστικότερο φθόγγο της συγχορδίας. Οι υπόλοιποι φθόγγοι ονομάζονται ''τρίτη'', ''πέμπτη'', ''έβδομη'', ''έννατη'', κ.ο.κ. [[Αρμονία (μουσική)|Αρμονικά]] ''πλήρης'' είναι η συγχορδία που περιέχει τουλάχιστον τρεις φθόγγους, η τρίφωνη συγχορδία. Με λιγότερους από τρεις, συνήθως χωρίς την πέμπτη, είναι ''ελλιπής''. Μια συγχορδία μπορεί με την προσθήκη επάλληλων τριτών να επεκταθεί θεωρητικά απεριόριστα, στην πράξη όμως το πολύ μέχρι τη ''δέκατη τρίτη''.
 
Ανάλογα με τα διαστήματα που περιέχει μια τρίφωνη συγχορδία, διακρίνεται σε ''μείζονα'', ''ελλάσσονα'', ''αυξημένη'' ή ''ελαττωμένη''. Μείζονες συγχορδίες είναι στη μείζονα κλίμακα οι συγχορδίες Ι, IV και V, στη φυσική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες III, VI και VII, στην αρμονική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες V και VI και στη μελωδική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες IV και V. Ελάσσονες συγχορδίες είναι στη μείζονα κλίμακα οι συγχορδίες ΙI, III και VI, στη φυσική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες I, IV και V, στην αρμονική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες I και IV και στη μελωδική ελάσσονα κλίμακα οι συγχορδίες I και II. Οι μείζονες και οι ελάσσονες συγχορδίες είναι ''σύμφωνες'', γιατί περιέχουν σύμφωνα διαστήματα, οι αυξημένες, οι ελαττωμένες και όσες έχουν περισσότερους από τρεις φθόγγους, είναι ''διάφωνες'', γιατί περιλαμβάνουν τουλάχιστο ένα διάφωνο διάστημα.
 
Όπως και οι φθόγγοι μια κλίμακας στο διατονικό σύστημα, έτσι και οι συγχορδίες που σχηματίζονται πάνω σ' αυτούς χαρακτηρίζονται από τη θέση τους μέσα στην κλίμακα και όχι από το απόλυτο ύψος τους. Αριθμούνται με λατινικoύς αριθμούς και ονομάζονται όπως και οι βαθμίδες που έχουν για θεμέλιο.