Βίλχελμ Κανάρις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: lv:Vilhelms Kanariss |
μ το όνομά του δεν ήταν ούτε «φον» ούτε «Φον» |
||
Γραμμή 1:
[[File:Bundesarchiv Bild 146-1979-013-43, Wilhelm Canaris.jpg|thumb|200px|right|Βίλχελμ Κανάρις]]
Ο '''Βίλ(χ)ελμ Φραντς
Σημειώνεται ότι, τόσο ο ναύαρχος Βίλελμ Κανάρις, από την θέση του αυτή, όσο και ο τότε υπουργός των Εξωτερικών της Γερμανίας [[Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ]], είχαν διάφορες επαφές, σε συνεννόηση μεταξύ τους, (θετικές ή αρνητικές) με Έλληνες διπλωμάτες πριν την έναρξη του [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940]], αλλά και κατά τη διάρκεια αυτού.
== Καταγωγή ==
Σχετικά με την καταγωγή του έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο ίδιος ισχυριζόταν ότι καταγόταν απο την οικογένεια του Ελληνα Ψαριανού ναυάρχου αγωνιστή της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνικής Επανάστασης του 1821]], φημισμένο [[μπουρλοτιέρης|μπουρλοτιέρη]] και μετέπειτα πολιτικό [[Κωνσταντίνος Κανάρης|Κωνσταντίνο Κανάρη]]. Συγκεκριμένα ο ίδιος φέρεται να είχε υποστηρίξει πως αναζητώντας το γενεαλογικό δένδρο της οικογενείας του είχε βρει πως η οικογένειά του καταγόταν άμεσα από τον Θωμά Κανάρη, που είχε εγκατασταθεί στην Γερμανία στη περιοχή της λίμνης Κόμο περί τα τέλη του 17ου αιώνα. Πράγματι, το επίθετο Κανάρις δείχνει ότι ίσως να υπάρχει κάποια σχέση, πλην όμως η ακριβής καταγωγή του δεν διασταυρώθηκε. Σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι δεν έχει καμία συγγένεια και ότι απλά ο ίδιος ισχυριζόταν πως ήταν συγγενής του Κανάρη. Το γεγονός ότι ο
Σημειώνεται ότι ο Κωνσταντίνος Κανάρης απεβίωσε το [[1877]]. Είχε έξι ή επτά παιδιά. Το πιο πιθανό είναι ο
Σύμφωνα με έρευνα του Ιακώβου Χονδροματίδη, διπλωματούχου στρατιωτικής ιστορίας της φιλοσοφικής Σχολής Άαχεν, ο
Σε πρόσφατο βιβλίο (2007), που κυκλοφόρησε γι αυτόν (βλ. Βιβλιογραφία) αναγράφεται ότι τελικά ο Κανάρις βρήκε την πραγματική ρίζα της οικογενείας του το [[1943]] στην [[Λομβαρδία]]. Η αντίστοιχη Ιταλική οικογένεια, από την οποία προήλθε ο κλάδος της αντίστοιχης Γερμανικής, έφερε το όνομα Canarini.
Γραμμή 21:
Μετά τον πόλεμο, το [[1920]], διορίζεται ναυτικός υπασπιστής του Υπουργού Στρατιωτικών [[Γκούσταφ Νόσκε]]. Από την θέση αυτή τού είναι δυνατό να συμβάλει σημαντικά στην οργάνωση της δολοφονίας της [[Ρόζα Λούξεμπουργκ]] και του [[Καρλ Λίμπκνεχτ]]. Μετά τις δολοφονίες οι σχετικές ανακρίσεις ανατίθενται στον ίδιο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι κατηγορούμενοι να αθωωθούν. Εκείνη την εποχή ο Κανάρις αναπτύσσει ισχυρά αντικομμουνιστικά αισθήματα και, πρακτικά, συντάσσεται με το ανερχόμενο εθνικιστικό κίνημα. Στα χρόνια που ακολουθούν υπηρετεί σε διάφορες θέσεις στο Ναυτικό. Το [[1921]] διορίζεται ως επιτελικός αξιωματικός στη βάση της Βαλτικής, όπου εκεί και προσκολήθηκε στην Υπηρεσία πληροφοριών. Το [[1924]] διορίστηκε ύπαρχος στο καταδρομικό "Βερολίνο" (BERLIN). Το [[1926]] μετατίθεται στο Υπουργείο Στρατιωτικών προϊστάμενος του Α2 του στόλου, όπου και του ανατίθεται η διοργάνωση της αντικατασκοπείας. Το [[1928]] εκλεγεται αξιωματικός σύνδεσμος των ξένων Πολεμικών Ναυτικών στο Βερολίνο. Τον επόμενο χρόνο το 1929 αναλαμβάνει τη διοίκηση του ναυστάθμου Βίλελμσχαφεν. Το [[1931]] ανέλαβε ύπαρχος στο θωρηκτό SCHLESIEN και τον επόμενο χρόνο κυβερνήτης αυτού. Το [[1934]] ανέλαβε διοικητής της ναυτικής βάσης Σβυνεμούντε. Στις αρχές του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]] αποδεικνύεται θερμός υποστηρικτής του [[Εθνικοσοσιαλισμός|εθνικοσοσιαλισμού]]. Ελπίζει ότι ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] θα κατορθώσει την αναθεώρηση της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών|συνθήκης των Βερσαλλιών]].
Στις [[5 Ιανουαρίου]] του [[1935]] ο ναύαρχος
===[[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] και αντιχιτλερική δράση===
Γραμμή 30:
===Ελληνικές επαφές κατά [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940)]]===
Ο Κανάρις, ωστόσο, πολύ καλός γνώστης της ισπανικής, εξακολουθεί να ταξιδεύει συχνά στην [[Ισπανία]] μεταξύ [[1939]] - [[1940]], κυρίως για τα εκεί δρώμενα. Όταν όμως ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος στις [[28 Οκτωβρίου]] του [[1940]], η είδηση του οποίου έπεσε ως κεραυνός στο Γερμανικό Επιτελείο, που βέβαια γνώριζε πολλά στοιχεία του επικείμενου πολέμου, τους φόβους εκ των οποίων διοχέτευε προηγουμένως στους Έλληνες διπλωμάτες, αλλά που δεν περίμενε ποτέ την αιφνίδια και άνευ συνεννόησης με τον Χίτλερ επίθεση του Μουσολίνι, τόσο ο ίδιος ο Χίτλερ όσο και οι [[Ρίμπεντροπ]] και
Με βάση το βιβλίο «Η Ελλάδα και ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος», του Θανάση Σφήκα, Νοεμβ. 2000 , ISBN-960-8032-55-5, σελ. 356, ο πρέσβης της Ελλάδας Περικλής Αργυρόπουλος, έσπευσε αμέσως και τηλεγράφησε τη γερμανική πρόταση ανακωχής με ταυτόχρονη συμπληρωματική έκθεση (θετική εισήγηση) στην Αθήνα, στον [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]], την οποία, όμως, ο Μεταξάς απέρριψε, θεωρώντας ότι η συνεργασία του με την Γερμανία θα υποβοηθούσε τον διαμελισμό της Ελλάδας μετά από την, κατ' εκείνον, υπερίσχυση των Συμμάχων.
Τρεις ημέρες αμέσως μετά το τηλεγράφημα του Αργυρόπουλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, όπως σημειώνει στο ημερολόγιό του, στις [[20 Δεκεμβρίου]], δέχθηκε την επίσκεψη του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα φον Έρμπαχ, όπου το πλέον βέβαιο της συνομιλίας εκείνης πρέπει να ήταν η επανεξέταση της γερμανικής πρότασης, του
Στις [[25 Δεκεμβρίου]] φθάνει στο αεροδρόμιο του Χασανίου, (μετέπειτα Ελληνικού), ένας "μυστηριώδης Ισπανός" με το όνομα '''Γκρατσία Πονιέρο''' τον οποίον και παρέλαβε, ένας δραστήριος ναυλομεσίτης του Πειραιά και προσωπικός του φίλος, ο Ανδρέας Καρπαθάκης, ο οποίος και τον φιλοξένησε στη βίλα του που διατηρούσε στη [[Φρεαττύδα]], που ήδη φρουρούσαν ένοπλοι γερμανοί πράκτορες. Εκεί ο Γκρατσία Πονιέρο συναντήθηκε με τον στρατιωτικό ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα συνταγματάρχη [[Κρίστιαν φον Κλεμ]], καθώς και με τον Έλληνα στρατηγό Τέτση, εκπρόσωπο του Μεταξά και αρχηγό του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως. Εκείνη η συνάντηση παρέμεινε "ινκόγκνιτο", και τίποτα δεν δημοσιοποιήθηκε περί αυτής. Αυτή έγινε γνωστή μετά τον πόλεμο, από τα πρακτικά της συμμαχικής επιτροπής που ανέκρινε τον συνταγματάρχη φον Κλεμ, έτσι ο πόλεμος συνεχίστηκε.<br>
Γεγονός πάντως είναι πως ο Ιωάννης Μεταξάς κάλεσε στη συνέχεια "υπουργικό συμβούλιο" και ανακοίνωσε σ΄ αυτό τη γερμανική πρόταση καθώς και τη μυστική συνάντηση που είχε παράλληλα με τον αμερικανό συνταγματάρχη [[Ουίλιαμ Ντόνοβαν]] καθώς και την άποψη του Βασιλέως. Φαίνεται όμως πως οι υπουργοί δεν μπόρεσαν ν΄ αποφασίσουν, όπου εντυπωσιασμένοι από τη συνεχιζόμενη προέλαση του ελληνικού στρατού, σε συνδυασμό με τις αγγλικές επιτυχίες στη Κυρηναϊκή ερμήνευσαν την προσπάθεια του
===Ένας εξαιρετικά γενναίος άνθρωπος... αλλά και τόσο άτυχος===
|