Άρθουρ Σάλιβαν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ident (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Ident (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Sullivan-GS.jpg|thumb|right|200px|Σερ Άρθουρ Σάλιβαν]]
Ο '''Σερ Άρθουρ Σίμορ Σάλιβαν''' (''Sir Arthur Seymour Sullivan'', [[1842]]-[[1900]]) ήταν [[Βρετανία|άγγλος]] συνθέτης ελαφριάς [[όπερα|όπερας]] (ή πιο σωστά [[οπερέτα|οπερέτας]]), ο πιο σημαντικός συνθέτης της χώρας του κατά τον 19ο αιώνα. Στη μουσική του κυριαρχεί η ζωντάνια και η ευθυμία, ενώ επίσης προσπαθεί, και πολύ επιτυχώς μάλιστα, να ακούγονται όσο το δυνατόν πιο πολύ οι διάλογοι των έργων του, ενώ αποτέλεσε πρότυπο για τους συνθέτες των [[μιούζικαλ]],
ξεκινώντας από τον [[Βίκτωρ Χέρμπερτ]] στις αρχές του 20ου αιώνα και φθάνοντας ως τον
Πριν ακόμα ασχοληθεί με την όπερα, ο Σάλιβαν έγραψε κυρίως [[ορχήστρα|ορχηστρική]] (όπως μια συμφωνία και ένα κοντσέρτο για τσέλο) και [[εκκλησιαστική μουσική]] (π.χ. το ορατόριο ''Ο Άσωτος υιός''). Τον Γκίλμπερτ γνώρισε το 1870 από τον φίλο του Ρίτσαρντ Μπάρκερ και από τον επόμενο χρόνο γράψαν την πρώτη τους όπερα, με τίτλο ''Θέσπις''. Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες, οι περισσότερες από τις οποίες σημείωσαν τεράστια επιτυχία, όπως το ''Πίναφορ''(1878), οι ''Πειρατές'' (1879), η ''Ιολάνθη''(1882), η ''Πριγκίπισα Άιντα''(1884), ο ''Μικάντο''(1885), οι ''Υπαξιωματικοί της Φρουράς'' (1888) και οι ''Γονδολιέροι'' (1889). Μεγάλες επιτυχίες του σε συνεργασία με άλλους λιμπρετίστες υπήρξαν ο ''Ιβανόης'' (1891) και το ''Ρόδο της Περσίας'' (1899).
|