Νικολό Γκάλο

Ο Νικολό Γκάλο (Nicolò Gallo) (Αγκριτζέντο, 10 Αυγούστου 1849 - Ρώμη, 7 Μαρτίου 1907) ήταν ιταλός πολιτικός της ιστορικής Αριστεράς

Διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Παιδείας και Δικαιοσύνης. Για μια σύντομη περίοδο υπήρξε επίσης Πρόεδρος του Κοινοβουλίου στο Βασίλειο της Ιταλίας.

Ηταν δικηγόρος και καθηγητής Αισθητικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Εξελέγη για πρώτη φορά στο ΙΕ' Κοινοβούλιο και εκπροσώπησε τους εκλογείς του, της περιφέρειας της Μπιβόνα, σε όλες τις επόμενες συνθέσεις του Κοινοβουλίου ως το 1907.

Φίλος και οπαδός του Τζουζέπε Τσαναρντέλι, μπήκε στην κυβέρνηση του Αντόνιο ντι Ρουντινί ως υπουργός Δημόσιας Παιδείας (από τον Δεκέμβριο του 1897 ως τον Ιούνιο του 1898), αφήνοντας την προεδρία της Ομάδας επί των Εκλογών που ασκούσε στο Κοινοβούλιο. Ανέλαβε ξανά επικεφαλής στο ίδιο Υπουργείο από τον Ιούνιο του 1900 ως το Φεβρουάριο του 1901 στην κυβέρνηση του Τζουζέπε Σαράκο.

Εξελέγη πρόεδρος του Κοινοβουλίου στις 16 Ιουνίου 1900, όμως άφησε το αξίωμα, για να επιστρέψει στην Δημόσια Παιδεία, στις 28 του ίδιου μήνα. Από το Μάιο του 1906 ως το Μάρτιο του 1907 ήταν υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Τζοβάνι Τζολίτι.

Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία, συνθέτοντας λυρική ποίηση, τραγωδίες και συγγράφοντας δοκίμια κριτικής.