Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Βαλδουίνος Ε' της Ιερουσαλήμ''' ([[1177]] - [[1186]]) ήταν [[Βασίλειο της Ιερουσαλήμ|βασιλιάς της Ιερουσαλήμ]] ([[1185]] - [[1186]]). Υιός της [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας της Ιερουσαλήμ]] και του πρώτου συζύγου της, Γουλιέλμου του Μομφεράτου, διάδοχος του θείου του, [[Βαλδουίνος Γ' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Γ' της Ιερουσαλήμ]]. Τέθηκε υπό την επίβλεψη του θείου του, [[Ραϊμόνδος Γ' της Τρίπολης|Ραϊμόνδου Γ' της Τρίπολης]], με πολλές εμφύλιες έριδες να εγείρονται γύρω από την διαδοχή. Ο Βαλδουίνος Δ' έπασχε εκ γενετής από [[λέπρα]] και ήταν αδύνατο γι' αυτόν να κάνει διάδοχο, οπότε η διαδοχή θα εξασφαλιζόταν μεταξύ της αδελφής του, [[Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ|Σιβύλλας]], και της μικρής ετεροθαλούς αδελφής της Ισαβέλλας.

==Αποκήρυξη του ΓκύΓκυ των ΛουσινιάνΛουζινιάν αποαπό τον Βαλδουίνο Δ'==

[[Image:BaldwinIVdeath-BaldwinVcrowned.jpg|thumb|right|300px|Ο θάνατος του βασιλιά της Ιερουσαλήμ [[Βαλδουίνος Δ' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνου Δ']] και η στέψη του Βαλδουίνου Ε' - Χειρόγραφο της Άκρας (13ος αι.) από περιγραφή του [[Γουλιέλμος της Τύρου|Γουλιέλμου της Τύρου]]]]

Ο Ραϊμόνδος Γ' της Τρίπολης, που είχε τεθεί αντιβασιλιάς του θείου του στα δύο τελευταία χρόνια πρίνπριν ενηλικιωθεί, ήταν άλλος ένας μνηστήρας για το θρόνο, αλλά ούτε αυτός είχε διαδόχους. Όταν ενηλικιώθηκε ο [[Βαλδουίνος Δ' της Ιερουσαλήμ|Βαλδουίνος Δ']], ήθελε να ανακόψει τις φιλοδοξίες της οικογένειας [[Ιμπελέν|Ιβελίν]], στην όπουοποία η μητριά του και μητέρα της Ισαβέλλας Μαρία Κομνηνή είχε παντρευτεί σε δεύτερο γάμο της τον Μπαλιάν[[Μπάλιαν του ΙβελίνΙμπελέν]]. Ο ΡαιμόνδοςΡαϊμόνδος ήθελε να παντρέψει την Σιβύλλα με τον Βαλδουίνο του Ιβελίν, μεγαλύτερο αδελφό του ΜπαλιάνΜπάλιαν, αλλά ο Βαλδουίνος αντί για αυτό πάντρεψε την Σιβύλλα σε δεύτερο γάμο της με τον Γκύ[[Γκυ Λουσινιάντων Λουζινιάν]] Ανδεγαυό, υποτελή του βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Β' της Αγγλίας|Ερρίκου Β']], ξαδέλφου του Βαλδουίνου Δ'. Καθώς η αρρώστια του Βαλδουίνου εντεινόταν, δημιουργήθηκε η ανάγκη για να βρεθεί διάδοχος του βασιλείου. Όταν ο [[Ραϊνάλδος του ΣατιλλόνΣατιγιόν]] ενοχλούσε τα καραβάνια του Σαλαντίν και ο [[Σαλαντίν]] για απάντηση επιτέθηκε στο βασίλειο, ο γαμπρός του, ΓκύΓκυ ([[1183]]), δείλιασε να τον αντιμετωπίσει, οπότε και τον αποκήρυξε από διάδοχο. Προσπάθησε ταυτόχρονα αλλά χωρίς επιτυχία το διαζύγιο της αδελφής του, καθώς ήταν η νόμιμη διάδοχος, και ο Βαλδουίνος Δ' αποφάσισε να ανακηρύξει τον πεντάχρονο γιόγιο της, Βαλδουίνο του Μομφερράτου, διάδοχο και συμβασιλέα.

Η κρίση διαδοχής είχε τρομοκρατήσει τον [[χριστιανισμός|χριστιανικό]] κόσμο των Ιεροσολύμων και έτσι μια αποστολή υπό τον πατριάρχη [[Ηράκλειος της Ιερουσαλήμ|Ηράκλειο]] ([[1184]]) γύρισε τις ΕυρωπαικέςΕυρωπαϊκές αυλές, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένας ισχυρός μονάρχης για τα [[Ιεροσόλυμα]]. Προσανατολίστηκε στον [[Φίλιππος Αύγουστος Β' της Γαλλίας|Φίλιππο Β' της Γαλλίας]], ξάδελφο του πατέρα του Βαλδουίνου Ε', και τον [[Ερρίκος Β' της Αγγλίας|Ερρίκο Β' της Αγγλίας]], ξάδελφο του Βαλδουίνου Δ', αλλά χωρίς ανταπόκριση. Μερικοί υποστήριζαν τον παππού του Βαλδουίνου Ε', [[Γουλιέλμος Ε' ο Μομφερατικός|Γουλιέλμο Ε' του Μομφερράτου]]. Ο Βαλδουίνος Δ' υπέκυψε τελικά αποαπό την λέπρα ([[1185]]) και λίγο πρίνπριν τον θάνατο του πρόσταξε ο μικρός ανιψιός του Βαλδουίνος να στεφθεί βασιλιάς. Ο ΜπαλιάνΜπάλιαν του Ιβελίν τον μετέφερε στους ώμους του, όχι γιατί ήταν ψηλός, αλλά για να δείξει ότι η οικογένεια της Ισαβέλλας δεν αμφισβητεί την διαδοχή.