|
Ο '''Οσουί της Νορθουμβρίας''' ([[612]] - [[670]]) ήταν βασιλιάς της [[Βερνικία|Βερνικίας]] ([[642]] - [[670]]), γιόςγιος του βασιλιά [[Έθελφριθ της Βερνικίας Εθελφρίθ]] και της ΆχαςΆχα της [[Ντέιρα]]. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μάχη κατά του [[Έντουιν της Ντέιρα]] στον ποταμό ΊντλΆιντλ το [[616]], οπότε εξορίστηκε μαζί με όλα τα αδέλφια του ως το θάνατο του βασιλιά Έντουιν ([[633]]) στην [[μάχη του Χάτφιλντ]]. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του, αυτός και τα αδέλφια του μεταστράφηκαν στο [[χριστιανισμός|χριστιανισμό]]. Κατά τον [[Βέδας|Βέδα]], μιλούσαν και την παλιά [[ιρλανδική γλώσσα|Ιρλανδική διάλεκτο]]. Με την επιστροφή τους, ο μεγαλύτερος αδελφός του, [[Άγιος Όσβαλντ|Όσβαλντ]], έγινε βασιλιάς της Βερνικίας, στα παλιά εδάφη του πατέρα του.
εξορίστηκε μαζί με όλα τα αδέλφια του ως το θάνατο του βασιλιά Έντουιν ([[633]]) στην μάχη του Χάτφιλντ. Κατά τη διάρκεια
της εξορίας του, αυτός και τα αδέλφια του μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό. Κατά τον Μπέντε μιλούσαν και την παλιά Ιρλανδική
διάλεκτο. Με την επιστροφή τους, ο μεγαλύτερος αδελφός του, [[Άγιος Όσβαλντ|Όσβαλντ]], έγινε βασιλιάς της Βερνικίας, τα παλιά εδάφη του πατέρα του.
Ο Όσβαλντ σκοτώθηκε και στη συνέχεια ακρωτηριάστηκε από τον [[παγανισμός|παγανιστή]] βασιλιά της [[Μερκία|Μερκίας]] [[Πέντα της Μερκίας|Πέντα]] στις [[5 Αυγούστου]] του [[642]] στη [[μάχη του Μέισερφιλντ]]. Διάδοχός του ήταν ο ανήλικος γιος, [[Έθελβαλντ της Ντέιρα|Εθελβάλντ]], αλλά λόγω πολύ μικρής ηλικίας ο 30χρονος θείος του κηρύχθηκε βασιλιάς και στήριξε όλη την χριστιανική πίστη του στον επίσκοπο ΑιντάνΆινταν. Με την άνοδό του στο θρόνο , προσπάθησε αμέσως να επεκτείνει την εξουσία του στην [[Ντέιρα ]] με τον γάμο του με την Ινφλίντ[[Έανφλεντ]], κόρη του [[Έντουιν της Ντέιρα]] ([[642]] - [[644]]) , που ήταν τότε εξόριστος στο [[Κεντ]]. Παιδιά τους ήταν: ▼
Ο Όσβαλντ σκοτώθηκε και στη συνέχεια ακρωτηριάστηκε από τον παγανιστή βασιλιά της Μερκίας [[Πέντα της Μερκίας|Πέντα]] στις
*[[Έλχφριθ της Ντέιρα]]
[[5 Αυγούστου]] του [[642]] στη μάχη του Μάσερφιλντ. Διάδοχός του ήταν ο ανήλικος γιός Εθελβάλντ, αλλά λόγω πολύ μικρής ηλικίας ο
*[[Έκγκφριθ της Νορθουμβρίας]]
▲30χρονος θείος του κηρύχθηκε βασιλιάς και στήριξε όλη την χριστιανική πίστη του στον επίσκοπο Αιντάν. Με την άνοδό του στο θρόνο προσπάθησε αμέσως να επεκτείνει την εξουσία του στην Ντέιρα με τον γάμο του με την Ινφλίντ, κόρη του Έντουιν ([[642]] - [[644]]) που ήταν τότε εξόριστος στο [[Κεντ]]. Παιδιά τους ήταν:
*[[ΈκγκφριθΈλφγουιν της ΝορθουβρίαςΝτέιρα]] (660 - 679)
* Οσθρίθ[[Όσθριθ]] (πέθανε το 697) ▼*Ελφγουίν (660 - 679)
*[[Έλφλεντ του Γουίτμπι]] (654 - 714)
*Ελφφλίντ (654 - 714)
Στη συνέχεια παντρεύτηκε άλλες δύο φορές. Την πρώτη περίοδο της βασιλείας του ([[642]] - [[655]]), ήταν υποτελής του βασιλιά
[[Πέντα της Μερκίας]], που είχε την κυριαρχία του σε ολόκληρο το νησί της [[Βρετανία|Βρετανίας]], ενώ το βασίλειο της Ντέιρα ήταν ανεξάρτητο υπό την εξουσία ευγενών του Όσουι και στη συνέχεια των ίδιων των γιων του. Οι σχέσεις του με τον βασιλιά Πέντα δεν ήταν καθόλου ειρηνικές, αφού ειδικά μετά το θάνατο του επισκόπου Άινταν έκανε συνεχείς εφόδους στην Βερνικία, σε μια από τις οποίες έφτασε μέχρι και τις πύλες του [[Μπάμπεργκ]] ([[651]]). Ωστόσο αναφέρεται μια βελτίωση των σχέσεων του με τον Πέντα, αφού ο γιος του, Εκγκφρίθ, παντρεύτηκε την κόρη του Πέντα, Κίνεμπουρχ, ενώ η κόρη του, Ελφλέντ, παντρεύτηκε τον γιο του Πέντα, [[Πεάντα της Μερκίας|Πεάντα]], που βαπτίσθηκε [[χριστιανισμός|χριστιανός]] σύμφωνα με τον [[Βέδας|Βέδα]]. Το [[655]], ο Πέντα αποφάσισε οριστικά να λύσει όλα τα προβλήματα του με την Βερνικία και επιτέθηκε επικεφαλής μεγάλου στρατού, ενώ αρνήθηκε εγωιστικά όλες τις τιμητικές προτάσεις ειρήνης του Οσουί. Τότε ο Οσουί αποφάσισε να προσφέρει την κόρη του Ελφλίντ στην εκκλησία, ιδρύοντας δεκάδες μοναστήρια, και προσέγγισε όλους τους συμμάχους του Πέντα, αποδυναμώνοντας τον σημαντικά.
Πέντα που είχε την κυριαρχία του σε ολόκληρο το νησί της Βρετανίας, ενώ το βασίλειο της Ντέιρα ήταν ανεξάρτητο υπό την εξουσία
ευγενών του Όσουι και στη συνέχεια των ίδιων των γιών του. Οι σχέσεις του με τον βασιλιά Πέντα δεν ήταν καθόλου ειρηνικές,
αφού ειδικά μετά το θάνατο του επισκόπου Αιντάν έκανε συνεχείς εφόδους στην Βερνικία, σε μιά απο τισ οποίες έφτασε μέχρι και τις
πύλες του Βαμβούργου ([[651]]). Ωστόσο αναφέρεται μιά βελτίωση των σχέσεων του με τον Πέντα, αφού ο γιός του Εκγκφρίθ
παντρεύτηκε την κόρη του Πέντα Κίνεμπουρ ενώ η κόρη του Ελφφλίντ παντρεύτηκε τον γιό του Πέντα [[Πεάντα της Μερκίας|Πεάντα]]
που βαπτίσθηκε χριστιανός σύμφωνα με τον [[Βέδας|Βέδα]]. Το [[655]] ο Πέντα αποφάσισε οριστικά να λύσει όλα τα προβλήματα του με την Βερνικία και επιτέθηκε
επικεφαλής μεγάλου στρατού, ενώ αρνήθηκε εγωιστικά όλες τις τιμητικές προτάσεις ειρήνης του Οσουί. Τότε ο Οσουί αποφάσισε να
προσφέρει την κόρη του Ελφφλίντ στην εκκλησία ιδρύοντας δεκάδες μοναστήρια, και προσήγγισε όλους τους συμμάχους του Πέντα
αποδυναμώνοντας τον σημαντικά.
==Διάδοχος του Πέντα στην κυριαρχία της Βρετανίας==
Στην τελική [[μάχη πουτου έγινε στο ΒινβάντΒίνβεντ]], συνέτριψε τον στρατό του Πέντα, ενώ ο ίδιος ο Πέντα σκοτώθηκε, οπότε και ο Οσουί έγινε
κυρίαρχος σε ολόκληρη την Βρετανία, πέρνονταςπαίρνοντας τη σκυτάλη από τον Πέντα. Εγκατέστησε τον ανήλικο γιόγιο του, ΕγκφρίθΕκγκφρίθ, βασιλιά του της
Ντειράν[[Ντέιρα]], ενώ ο γαμπρός του, γιόςγιος του Πέντα, Πεάντα, εγκαταστάθηκε υποτελής βασιλιάς του στη νότια [[Μερκία]]. Την επόμενη χρονιά, το [[656]], ο Πεάντα πέθανε, πιθανώς δηλητηριασθείς από τη σύζυγό του Ελφλίντ, οπότε και ο πατέρας της Οσουί έγινε απόλυτος κυρίαρχος σε ολόκληρη την [[Αγγλία]]. Ο [[Κένβαλ του Ουέσσεξ]], που είχε εξοριστεί από τον Πέντα, επανήλθε στη θέση του, όπως και όλοι οι χριστιανοί ηγεμόνες.
[[656]], ο Πεάντα πέθανε πιθανώς δηλητηριασθείς από τη σύζυγό του Ελφφλίντ, οπότε και ο πατέρας της Οσουί έγινε απόλυτος
κυρίαρχος σε ολόκληρη την [[Αγγλία]]. Ο Κένγουολ του Ουέσσεξ που είχε εξοριστεί από τον Πέντα επανήλθε στη θέση του, όπως και
όλοι οι χριστιανοί ηγεμόνες. Περί το [[660]] εκστράτευσε στην [[Ουαλία]] προκειμένου να παγιώσει τη θέση του ζητώντας φόρο
υποτέλειας από τους Ουαλούς βασιλείς συμμάχους του Πέντα. Στην Σύνοδο του Ουίτμπι ([[664]]) αποδέχθηκε να συμμορφωθεί πλήρως ▼με τους κανόνες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας διώχνοντας τον επίσκοπο Κολμάν, και το [[660]] πάντρεψε τον γιό του Εγκφρίθ με την
κόρη του βασιλιά Άννα. Πέθανε σε ηλικία 58 ετών στις [[15 Φεβρουαρίου]] του [[670]] ενώ προετοιμαζόταν για προσκύνημα στη [[Ρώμη]]. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιός του από την πρώτη σύζυγό του Εγκφρίθ. ▼
▲Περί το [[660]] εκστράτευσε στην [[Ουαλία]], προκειμένου να παγιώσει τη θέση του, ζητώντας φόρο υποτέλειας από τους [[Ουαλοί|Ουαλούς ]] βασιλείς συμμάχους του Πέντα. Στην Σύνοδο του Ουίτμπι ([[664]]) , αποδέχθηκε να συμμορφωθεί πλήρως
▲με τους κανόνες της [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας]], διώχνοντας τον επίσκοπο [[Κολμάν του Λίντισφαρν]], και το [[660]] πάντρεψε τον γιο του, Εγκφρίθ, με την [[Έθελθριθ]], κόρη του βασιλιά [[Άννα της Ανατολικής Αγγλίας]]. Πέθανε σε ηλικία 58 ετών στις [[15 Φεβρουαρίου]] του [[670]] , ενώ προετοιμαζόταν για προσκύνημα στη [[Ρώμη]]. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιόςγιος του από την πρώτη σύζυγό του , ΕγκφρίθΕκγκφρίθ.
{{Μετάφραση ENμεταφρασμένο|en|Oswiu of Northumbria}}
[[Κατηγορία:Βασιλείς της Μερκίας]]
| 