Κανονικότητα διαλύματος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 19:
Όταν μιλάμε για την κανονικότητα ενός διαλύματος πρέπει να αναφέρουμε οπωσδήποτε και την αντίδραση στην οποία συμμετέχει η διαλυμένη ουσία. Δεν έχει νόημα να πούμε ότι η κανονικότητα π.χ. ενός διαλύματος νιτρικού οξέος (ΗΝΟ<sub>3</sub>) είναι 0.01 Ν διότι δεν αναφέρουμε σε ποιά διεργασία συμμετέχει το συγκεκριμένο διάλυμα και αν το οξύ παίζει ρόλο οξειδωτικού ή απλού οξέος.<br />
Παραδείγματα :
* Σε διαλύματα οξέων και βάσεων, η κανονικότητα αναφέρεται συνήθως σε πόσα ιόντα ΟΗ<sup>-</sup> ή Η<sup>+</sup> περιέχονται σε μια δομική μονάδα ή ένα μόριο ουσίας. Δηλαδή ο αριθμός n εδώ είναι το πλήθος Η<sup>+</sup> ή ΟΗ<sup>-</sup> :
** Διάλυμα 2 Ν υδροξειδίου του ασβεστίου, Ca(OH)<sub>2</sub>, σημαίνει ότι η κανονικότητα των ΟΗ<sup>-</sup> είναι 2 αφού υπάρχουν 2 mol ιόντων ΟΗ<sup>-</sup> ανά 1 mol δομικών μονάδων<ref>Το Ca(OH)<sub>2</sub>, όπως και όλα τα υδροξείδια, δεν αποτελείται από μόρια αλλά από ιόντα οπότε είναι σωστότερος ο όρος "δομική μονάδα" από τον όρο "μόριο"</ref>Ca(OH)2. Η συγκέντρωση του διαλύματος αυτού είναι 1 Μ. Έχουμε ακόμα ότι : 1 geq Ca(OH)<sub>2</sub> = mole/2 και σε γραμμάρια το 1 geq είναι (Μοριακή μάζα)/2 ή 78/2 = 39 g αφού η μοριακή μάζα του Ca(OH)<sub>2</sub> είναι 78 g/mol.
** Διάλυμα 0.3 Ν φωσφορικού οξέος, Η<sub>3</sub>PO<sub>4</sub>, σημαίνει ότι η κανονικότητα των Η<sup>+</sup> είναι 0.3 αφού υπάρχουν 0.3 mol Η<sup>+</sup> ανά 1 mol Η<sub>3</sub>PO<sub>4</sub>. Η συγκέντρωση του διαλύματος αυτού είναι 0.1 Μ. Έχουμε ακόμα ότι : 1 geq H<sub>3</sub>PO<sub>4</sub> = mole/3 και σε γραμμάρια το 1 geq είναι (Μοριακή μάζα)/2 ή 98/2 = 32.7 g αφού η μοριακή μάζα του H<sub>3</sub>PO<sub>4</sub> είναι 98 g/mol.
* Στην αντίδραση : H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + NaOH → NaHSO<sub>4</sub> + H<sub>2</sub>O, το 1 geq H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> = mole/1 και σε γραμμάρια είναι (Μοριακή μάζα)/1 ή 98/1 = 98 g αφού η μοριακή μάζα του H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> είναι 98 g/mol. Ο αριθμός n εδώ είναι 1 διότι το H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> αντικαθιστά 1 Η<sup>+</sup> στη μεταθετική αντίδραση στην οποία συμμετέχει. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0.02 Ν σ'αυτή την περίπτωση είναι και 0.02 Μ.
* Στην αντίδραση : H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + 2NaOH → Na<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> + 2H<sub>2</sub>O, το 1 geq H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> = mole/2 και σε γραμμάρια είναι 98/2 = 49 g. Ο αριθμός n εδώ είναι 2 διότι το H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> αντικαθιστά 21 Η<sup>+</sup> στη μεταθετική αντίδραση στην οποία συμμετέχει. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0.02 Ν σ'αυτή την περίπτωση είναι και 0.01 Μ.
* Στην αντίδραση του Zn με αραιό θειικό οξύ : Zn + H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> → ZnSO<sub>4</sub> + H<sub>2</sub>, το 1 geq H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> = mole/1 και σε γραμμάρια είναι 98 g. Ο αριθμός n εδώ είναι 1 διότι το S του H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> δεν αλλάζει αριθμό οξείδωσης στον ZnSO<sub>4</sub>. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0.1 Ν σ'αυτή την περίπτωση είναι και 0.1 Μ.
* Στην αντίδραση όμως του Zn με πυκνό-θερμό θειικό οξύ λαμβάνει χώρα άλλη αντίδραση : Zn + 2H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> → ZnSO<sub>4</sub> + SO<sub>2</sub> + 2H<sub>2</sub>O όπου το S αλλάζει αριθμό οξείδωσης και από +6 (στο H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub>) γίνεται +4 (στο SO<sub>2</sub>) δηλ. μεταβολή κατά 2, οπότε το 1 geq H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> = mole/2 και σε γραμμάρια είναι 49 g. Ο αριθμός n εδώ είναι 2 λόγω της μεταβολής του αριθμού οξείδωσης του S. Έτσι, διάλυμα H<sub>2</sub>SO<sub>4</sub> π.χ. 0.04 Ν σ'αυτή την περίπτωση είναι 0.02 Μ.
==Αραίωση - Συμπύκνωση διαλύματος==
| |||