Δημήτριος Χαλκοκονδύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] τον Αύγουστο του [[1423]].Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της πόλης και ήταν εξάδερφος του ιστορικού της Άλωσης, [[Λαόνικος Χαλκοκονδύλης|Λαόνικου Χαλκοκονδύλη]]. Εξαιτίας προστριβών με τους Ατσαγιόλι, τους φλωρεντίνουςφλωρεντινούς δούκες της Αθήνας, η οικογένειά του κατέφυγε το 1453 στον [[Μυστράς|Μυστρά]]. Για εκείνη την περίοδο της ζωής του δεν υπάρχουν πληροφορίες.<br />

Το 1449 ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης πήγε στην [[Ρώμη]], αφού είχε προηγουμένως σπουδάσει φιλοσοφία, πιθανόν κοντά στον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό]]. Εκεί συμπλήρωσε τις σπουδές του δίπλα στον Θεόδωρο Γαζή, από τον οποίο διδάχτηκε τα λατινικά .Με τον Γαζή συνδέθηκε με στενή φιλία η οποία επισφραγίστηκε με τη διαθήκη του τελευταίου που κληροδότησε στον Χαλκοκονδύλη την προσωπική του βιβλιοθήκη. Από το 1452 και για τρία χρόνια ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης βρέθηκε στην [[Περούτζια]],οπου παρέδιδε μαθήματα ελληνικής. Το 1455 επέστρεψε στην Ρώμη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1463.<br />

Από το 1463 μέχρι το 1472 έζησε στην [[Πάδοβα|Πάντοβα]] όπου ανέλαβε την έδρα των ελληνικών στο εκεί πανεπιστήμιο. Εκεί εισήγαγε τους ακροατές του στις φιλοσοφικές θεωρίες του [[Πλάτωνας|Πλάτωνα]] και του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και δίδαξε τα ελληνικά. Στην Πάντοβα μεταξύ των επιφανέστερων μαθητών του ήταν και ο [[Ιανός Λάσκαρις]].<br />

Το 1472 έφυγε για τη [[Φλωρεντία]], που τότε ήταν το σπουδαιότερο κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών, όπουκαι τρία χρόνια αργότερα προτάθηκε για και έλαβε την ''καθέδρα'' των ελληνικών γραμμάτων. Μεταξύ των μαθητών του ήταν: ο [[Τζοβάνι Πίκο ντε Μιράντολα]], ο Τζιοβάνι Μέντιτσι, ο Πέτρος των Μεδίκων, γιός του Λαυρέντιου και ο [[Γιόχαν Ρόιχλιν]], ο σημαντικότερος από τους Γερμανούς ανθρωπιστές.(συνεχίζεται)