Cursus honorum: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Τις παρεκτροπές που θα μπορούσε να προκαλέσει μια τόσο προσωποκεντρική αντίληψη για τη δημοκρατία, ερχόταν να περιορίσει το cursus honorum: διασφάλιζε πως οι κάτοχοι των κορυφαίων αξιωμάτων θα είχαν νωρίτερα θητεύσει σε χαμηλότερες θέσεις, σαν αναγκαίο «βιογραφικό σημείωμα» με τα αξιώματα που έπρεπε να ανεβεί σαν σκαλοπάτια ένας συγκλητικός. Έτσι αποτρεπόταν το ενδεχόμενο κάποιος άπειρος να αναλάβει θέση-κλειδί στον κρατικό μηχανισμό, βασιζόμενος μόνο στις ψήφους που του χάριζε μια περιστασιακή δόξα ή η οικογένειά του.
 
Για κάθε αξίωμα, το cursus honorum όριζε ως προϋπόθεση την προηγούμενη θητεία σε ένα κατώτερο, καθώς και μια ελάχιστη ηλικία εκλογής. Το να αναλαμβάνει ένας πολιτικός κάποιο αξίωμα στη μικρότερη επιτρεπόμενη δυνατή ηλικία (''in suo anno'', δηλ. «στη χρονιά του») θεωρείτο μεγάλη επιτυχία, καθώς του άνοιγε το δρόμο για να διεκδικήσει το αμέσως ανώτερο αξίωμα πάλι ''in suo anno''. Σε αντίθετη περίπτωση η καριέρα του υπόκειτο σε καθυστερήσεις - π.χ. το να μην εκλεγεί κάποιος [[Πραίτορας|πραίτορας]] στα 39 του, σήμαινε πως δεν μπορούσε να είναι υποψήφιος [[ύπατος]] στα 42 του. Επίσης ο νόμος όριζε ελάχιστες χρονικές περιόδους που έπρεπε να παρεμβάλλονται ανάμεσα στην ανάληψη των αξιωμάτων, ενώ απαγορευόταν η ανάληψη του ίδιου αξιώματος περισσότερες της μιας φορές. Οι κανόνες αυτοί άλλαξαν ή κατάφωρα αγνοήθηκαν προς τα τέλη της δημοκρατικής περιόδου. Για παράδειγμα, ο [[Γάιος Μάριος]] εξελέγη στο ανώτατο αξίωμα ([[ύπατος]]) πέντε διαδοχικές χρονιές, από το [[104 π.Χ.|104]] έως το [[100 π.Χ.]]
 
Μερικά χρόνια αργότερα, οι μεταρρυθμίσεις του [[Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας|Σύλλα]] όρισαν να παρεμβάλλεται μια περίοδος δέκα ετών ανάμεσα στην ανάληψη κορυφαίων αξιωμάτων. Αναγνωρίζοντας πως κάποιος μπορούσε να επαναλάβει το προσωπικό του επίτευγμα, να συγκεντρώσει δηλαδή στο πρόσωπό του μεγάλη δύναμη και να κυβερνήσει σχεδόν σαν απόλυτος ηγεμόνας, ο Σύλλας επιθυμούσε να αποτρέψει την ανεξέλεγκτη πολιτική άνοδο φιλόδοξων στρατιωτικών. Τελικά οι σχετικοί νόμοι απέτυχαν και μέχρι τα τέλη του [[1ος αιώνας π.Χ.|1ου αιώνα π.Χ.]] η δημοκρατία εξέπνευσε.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Cursus_honorum"