Χιτίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 1781031 από τον 79.107.12.228 (Συζήτηση χρήστη:79.107.12.228) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 9:
Τα στρώματα που αποτελούνται από παράλληλα μικροϊνίδια χιτίνης είναι μαλακά, ελαστικά και εύκαμπτα. Κατά κανόνα, μετά τη [[έκδυση]] στα [[έντομα]] μόνο οι μεμβράνες μένουν έτσι. Ο υπόλοιπος εξωσκελετός σκληραίνει ('''σκληρωτίνιση''') με τη βοήθεια [[πρωτεΐνη|πρωτεϊνών]] που εκτελούν τη λειτουργία αυτή της σκλήρυνσης. Μία από αυτές είναι η '''σκληρωτίνη'''. Είναι μια κερατοειδής, σκληρή και ανθεκτική δομική πρωτεΐνη <ref name="gr">''Grzimek's Animal Life Encyclopedia'' Vol. 3 Thomson Gale ISBN 0-7876-5779-4</ref>.
Η χιτίνη προστατεύει τα έντομα από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, πίεση, από τους περισσότερους μικροοργανισμούς, πιθανές μηχανικές βλάβες ή τραυματισμούς και αφυδάτωση. Είναι αδιάλυτη στο νερό, στην [[αιθυλική αλκοόλη]], στα αλκαλικά αραιά [[οξύ|οξέα]] και στους οργανικούς [[διάλυμα|διαλύτες]]. Είναι άπεπτη για τα περισσότερα ζώα και αποικοδομείται μόνο από μερικά [[βακτήριο|βακτήρια]] και ακτινομύκητες. Πλέον είναι γνωστά μερικά ένζυμα που
[[Image:Morpho.menelaus.jpg|thumb|150px|'''δομικά χρώματα''']]
|