Ο '''Αλφόνσος Β' της Πορτογαλίας''' ή '''Αλφόνσος ο Παχύς''' (πορτογ. Alfonso ή Alphonso o Gordo, ([[1185]] – [[1223]]) ήταν ο τρίτος βασιλιάς της Πορτογαλίας ([[1212]] – [[1223]]), δεύτερος αλλά μοναδικός επιζήσας γιόςγιος του βασιλιά της Πορτογαλίας [[Σάντσο Α' της Πορτογαλίας|Σάντσο Α’]] και της Βερεγκαρίας της Βαρκελώνης. Σε αντίθεση με την πολεμοχαρή φύση του πατέρα του και του παππού του ο Αλφόνσος προσπάθησε να είναι ειρηνικός βασιλιάς σταματώντας τους πολέμους με τους γειτόνουςγείτονές του. Αυτό δένδεν σημαίνει οτιότι το έκανε απο δειλία αλλά ήθελε να εξασφαλίσει την θέση του στο εσωτερικό της χώρας του λόγω της διαμάχης που βρισκόταν με τους αδελφούς του.
Μερικά απο τα ενδιαφέροντα του Αλφόνσο στην εσωτερική οργάνωση του κράτους του ήταν η δημιουργία κεντρικής διοίκησης και των πρώτων γραπτών νόμων που αφορούσαν την ιδιωτική περιουσία την δικαιοσύνη και την εκπαίδευση. Έστειλε απεσταλμένους σε όλα τα ΕυρωπαικάΕυρωπαϊκά βασίλεια της εποχής του προκειμένου να πετύχει την σύναψη εμπορικών σχέσεων μαζί τους. Προσπάθησε τέλος να ρυθμίσει τις σχέσεις του με την εκκλησία που αποαπό την εποχή του παππού του Αλφόνσου είχε τεράστια προνόμια που είχαν αποδοθεί αποαπό τον παππού του στον πάπα σάνσαν αντάλλαγμα για την αναγνώριση του ως βασιλέα. Η εκκλησία αποαπό τότε είχε γίνει τόσο ισχυρή μέσα στην [[Πορτογαλία]] που χαρακτηριζόταν ως κράτος εν κράτη, ο Αλφόνσος Β’ προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη της φορολογώντας την τεράστια περιουσία της ώστε να εξασφαλίσει χρήματα για τον λαό. Οι προσπάθειες του αυτές εξόργισαν τον πάπα Ονώριο Β’ που τον αφόρισε, ο Αλφόνσο προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με την εκκλησία αλλά τον πρόλαβε ο θάνατος.
