Λοθάριος Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ο '''Λοθάριος Α’''' ([[795]] – [[855]]) ήταν βασιλιάς της Ιταλίας ([[818]] – [[855]]), [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|αυτοκράτωρ των Ρωμαίων]] και των [[Φράγκοι|Φράγκων]] ([[840]] – [[855]]), μεγαλύτερος γιος του αυτοκράτορα [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του ευσεβούς]] από την πρώτη σύζυγο του, [[Ερμενγάνδη του Εσμπάγ]]. Ξεσήκωσε τους δύο μικρότερους αδελφούς του, [[Πεπίνος Α' της Ακουιτανίας|Πεπίνο Α’ της Ακουιτανίας]] και [[Λουδοβίκος ο Γερμανικός|Λουδοβίκο τον Γερμανικό]], στην προσπάθεια του πατέρα τους να παραχωρήσει την [[Γαλατία]] στον ετεροθαλή αδελφό τους, [[Κάρολος ο Φαλακρός|Κάρολο τον φαλακρό.]] Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, ο Κάρολος συμμάχησε με τον ανιψιό του, [[Πεπίνος Β' της Ακουιτανίας|Πεπίνο Β’ της Ακουιτανίας]], εναντίον της συμμαχίας του Καρόλου του φαλακρού με τον Λουδοβίκο τον Γερμανικό. Ο τριετής [[εμφύλιος πόλεμος]] ([[840]] – [[843]]) εξασθένησε σημαντικά την ενωμένη αυτοκρατορία του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]], κάτι που ήταν αιτία στην συνέχεια να διασπαστεί και να δημιουργηθούν τα σύγχρονα κράτη της [[Γαλλία|Γαλλίας]] και της [[Γερμανία|Γερμανίας]].

 

 

Με την άνοδο του πατέρα του στον θρόνο, του δόθηκε η διοίκηση της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]], ενώ ορίστηκε ([[817]]) διάδοχος της ενωμένης αυτοκρατορίας: ο Πεπίνος της Ακουιτανίας, ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο ξάδελφος του [[Βερνάρδος της Ιταλίας]] θα ήταν βασιλείς υποτελείς του. Αλλά μετά την δολοφονία του Βερνάρδου της Ιταλίας από τον Λουδοβίκο τον Ευσεβή, του δόθηκε το βασίλειο της Ιταλίας ([[822]]).

Παντρεύτηκε το [[821]] την [[Ερμενγάρδη του Τουρ]] (πέθανε το [[851]]), κόρη του [[Ούγος της Τουρ|Ούγου κόμη του Τούρ]]. Στις [[5 Απριλίου]] [[823]] στέφθηκε αυτοκράτορας στην [[Ρώμη]] από τον [[πάπας Πασχάλης Α'|πάπα Πασχάλη Α’]]. Στην επιστροφή στην αυλή του πατέρα του, τον βλέπει να πείθεται από την θετή μητέρα του, [[Ιουδήθ της Βαυαρίας (795-843)|Ιουδήθ]], να δώσει εδάφη και στον δικό της γιο, [[Κάρολος ο Φαλακρός|Κάρολο]], κάτι που τον εξόργισε, γιατί τα εδάφη τα στερούσε από τον ίδιο. Πίστεψε ότι τον έστειλε στην [[Ιταλία]] να τον απομονώσει γι' αυτό ξεσήκωσε τα αδέλφια του, Πεπίνο της Ακουιτανίας και Λουδοβίκο τον Γερμανικό, εναντίον του πατέρα τους. Η πρώτη εξέγερση ([[830]]) απέτυχε και ο Λουδοβίκος ο ευσεβής έδωσε την Ιταλία στον αδελφό του Κάρολο. Τα τρία αδέλφια ανασυγκρότησαν τις δυνάμεις τους και κατάφεραν να νικήσουν και να εκθρονίσουν τον πατέρα τους ([[833]]). Ο Λουδοβίκος ο ευσεβής συμφιλιώθηκε με τους γιους του ([[834]]) ο Λοθάριος κράτησε την διοίκηση της Ιταλίας και τον αυτοκρατορικό τίτλο.

 

 

Όταν πέθανε ο Λουδοβίκος ο ευσεβής, όρισε τον Λοθάριο διάδοχο της ενωμένης αυτοκρατορίας του ([[840]]), κάτι που έκανε τα μικρότερα αδέλφια του, Λουδοβίκο τον Γερμανικό και Κάρολο τον φαλακρό, να αντιδράσουν, ξεκινώντας εμφύλιο πόλεμο με τον μεγάλο αδελφό τους. Ο Λοθάριος μόνο σύμμαχο είχε τον ανιψιό του, [[Πεπίνος Β' της Ακουιτανίας|Πεπίνο Β’ της Ακουιτανίας]], γιο του αποθανόντος αδελφού του, Πεπίνου, από τον οποίο ήθελε ο Κάρολος ο Φαλακρός να του αφαιρέσει το δουκάτο. Ο Λοθάριος με τον Πεπίνο ηττήθηκαν από τον Κάρολο και τον Λουδοβίκο στην [[μάχη του Φοντεναί]] στις [[25 Ιουνίου]] [[841]]. Με την [[συνθήκη του Βερντέν]] που ακολούθησε ([[843]]), κράτησε το βασίλειο της Ιταλίας και τον αυτοκρατορικό τίτλο.

Το [[855]], πάσχων από ανίατη ασθένεια μοίρασε το βασίλειο στους γιους του: στον μεγαλύτερο, [[Λουδοβίκος Β' της Ιταλίας|Λουδοβίκο Β’]], έδωσε την Ιταλία και τον αυτοκρατορικό τίτλο, στον [[Λοθάριος Β' της Λοθαριγγίας|Λοθάριο Β’]] έδωσε την [[Λοθαριγγία]] και στον νεώτερο, [[Κάρολος της Προβηγκίας|Κάρολο]], την [[Προβηγκία]]. Μπήκε σε μοναστήρι, όπου πέθανε 6 μέρες αργότερα στις [[29 Σεπτεμβρίου]] [[855]].

 

 

Με την σύζυγο του [[Ερμενγάρδη του Τουρ]] (πέθανε το [[851]]) παιδιά τους ήταν :

 

{{μεταφρασμένο|en|Lothair I}}

[[fr:Lothaire Ier]]

[[hr:Lotar I., car Svetog Rimskog Carstva]]

[[it:Lotario I del Sacro Romano Impero]]

[[ja:ロタール1世]]