Μέγαρο Καντακουζηνού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Μέγαρο Καντακουζηνού''', κτίσμα της οθωνικής εποχής, που οικοδομήθηκε στα 1883-35 και διατηρείται μέχρι σήμερα στη συνοικία του [[Μεταξουργείο|Μεταξουργείου]] στην [[Αθήνα]], ανήκε στο [[Φαναριώτες|Φαναριώτη]] πρίγκιπα [[Γεώργιος Καντακουζηνός|Γεώργιο Καντακουζηνό]].

Με την προοπτική ότι η ανάπτυξη του κέντρου της Αθήνας θα γινόταν γύρω από την περιοχή του [[Κεραμεικός|Κεραμεικού]], όπου ο διάσημος Έλληνας αρχιτέκτων Σταμάτιος[[Σταμάτης Κλεάνθης]] σχεδίαζε να γίνουν τα βασιλικά ανάκτορα και το διοικητικό κέντρο της πόλης, ο πρίγκιπας Καντακουζηνός αγόρασε στην περιοχή που λεγόταν Χρισμένο Λιθάρι, το σημερινό Μεταξουργείο, ένα μεγάλο οικόπεδο, όπου θα έχτιζε ένα συγκρότημα που θα περιελάμβανε την κατοικία του και ένα μεγάλο γωνιακό κτίριο με εμπορικά καταστήματα στο ισόγειο, κατά τα πρότυπα των μεγάλων πόλεων της [[Ευρώπη|Ευρώπης]].

Την οικοδόμηση του Μεγάρου Καντακουζηνού ανέλαβε ο [[Δανοί|Δανός]] αρχιτέκτων [[Κρίστιαν Χάνσεν]] (Christian Hansen, 1803 - 1883). Ο Χάνσεν είχε φθάσει στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1883 με υποτροφία της πατρίδας του και αναζητώντας δουλειά ανέλαβε την ανέγερση του οικοδομικού συγκροτήματος του πρίγκιπα Καντακουζηνού.

Σε ένα γράμμα, που έστειλε ο Χάνσεν από την Αθήνα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας στις [[8 Ιουλίου]] [[1834]], γράφει για το οικοδόμημα του Καντακουζηνού:{{απόφθεγμα||απόφθεγμα = Ήμουνα πολύ τυχερός που βρήκα δουλειά, αφού η υποτροφία μου του δεύτερου εξαμήνου έχει καθυστερήσει. Έτσι έκανα τα σχέδια ενός μεγάλου γωνιακού κτιρίου με καταστήματα στο ισόγειο και κοιτώνες στον όροφο. Αυτό τον καιρό έχω την επίβλεψη αυτής της οικοδομής||πηγή= }}

Οι παρεμβάσεις όμως του Καντακουζηνού στα αρχιτεκτονικά σχέδια του Χάνσεν δημιούργησαν τριβές στις σχέσεις τους. Ο Χάνσεν δεν δέχτηκε να αλλάξει τα αρχικά σχέδιά του και τελικά παραιτήθηκε. Σε άλλη πάλι επιστολή του προς την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας, με ημερομηνία [[11 Δεκεμβρίου]] [[1835]], ο Χάνσεν γράφει:{{απόφθεγμα||απόφθεγμα=Δυστυχώς έχω απογοητευτεί από ένα μέρος της δουλειάς μου. Θα γνωρίζετε ότι άρχισα να κτίζω μια οικοδομή με καταστήματα στο ισόγειο κι επάνω σοφίτες - mezzanin - για να μένουν οι έμποροι. Τη δουλειά αυτή μου είχε αναθέσει ένας πρίγκιπας από τη Βλαχία. Για κακή μου τύχη όμως ο πρίγκιπας αυτός χρησιμοποίησε τους χειρότερους εργάτες που θα μπορούσε να βρει, με αποτέλεσμα η όλη εργασία να μην είναι ικανοποιητική. Επιπλέον θέλει να προσθέσει έναν όροφο, κι έτσι θα καταστραφεί όλη μου η δουλειά. Του εξήγησα τότε πως εγώ δεν πρόκειται να βάλω το όνομά μου σ' ένα τέτοιο σχέδιο και συγχρόνως δήλωσα την παραίτησή μου από κάθε οικοδομική εργασία.||πηγή= }}

Μετά την παραίτηση του Χάνσεν, η οικοδόμηση του κτιρίου εγκαταλείφθηκε. Το 1840, το μισοτελειωμένο μέγαρο - εμπορικό κέντρο του Καντακουζηνού αγοράστηκε από την αγγλική εταιρεία "Αύγουστος Μπρούμε και Σία", με σκοπό να λειτουργήσει ως εργοστάσιο κατασκευής [[μετάξι|μεταξωτών]] υφασμάτων. Το εργοστάσιο εξοπλίστηκε με τα αναγκαία μηχανήματα, αλλά σύντομα σταμάτησε τη λειτουργία του, αφού η αγγλική εταιρεία κήρυξε πτώχευση.

Στα 1854, το συγκρότημα Καντακουζηνού, (που περικλειόταν από τις οδούς Μεγ.Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μυλλέρου και Γιατράκου), αγοράστηκε από τη "Σηρική Εταιρεία της Ελλάδος", που ανήκε στον [[Αθανάσιος Δουρούτης|Αθανάσιο Δουρούτη]] (1816 - 1901), [[Ηπειρώτες|Ηπειρώτη]] στην καταγωγή και διακεκριμένηςδιακεκριμένη προσωπικότηταςπροσωπικότητα της κοινωνίας της Αθήνας. Εκεί λειτούργησε μέχρι το [[1875]] το πρώτο ατμοκίνητο "μεταξοκλωστήριο" στην [[Ελλάδα]].