Ιωάννης Καραβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Εικόνα:Ιωάννης Καραβίας.JPG|thumb|150px200px|Ο στρατηγός Ι.Ιωάννης Καραβίας]]

O '''Ιωάννης Καραβίας''' ήταν αξιωματικός πεζικού του [[Ελλάδα|ελληνικού]] στρατού που διακρίθηκε στον [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940|ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940]] καθώς και στις επιχειρήσεις των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] στη [[Μέση Ανατολή]] και στην [[Ιταλία]] κατά τοτον [[Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Γεννήθηκε το [[1899]] στο Μερδένικο, τη σημερινή Παναγούλα [[Αιτωλοακαρνανία|Αιτωλοακαρνανίας]].

Η [[28 Οκτωβρίου]] [[1940]], βρήκε τον ταγματάρχη, τότε, Καραβία να υπηρετεί στο 3ο γραφείο της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Ο Καραβίας, αναχώρησε για το ''«Αποσπάσμα Πίνδου»'', την ελληνική δύναμη των 2.000 ανδρών και των 4 πυροβόλων, που με διοικητή τον ηρωικό συνταγματάρχη [[Κωνσταντίνος Δαβάκης|Κωνσταντίνο Δαβάκη]] φρουρούσε τις διαβάσεις της [[Πίνδος|Πίνδου]], προς το [[Μέτσοβο]], όπου έφτασε το πρωί [[30 Οκτωβρίου]] 1940. Στις [[2 Νοεμβρίου|2 Νοεμβρίου]] [[1940]] και μετά τον τραυματισμό του, ο Δαβάκης ανέθεσε τη διοίκηση του ''Αποσπάσματος'' στον ταγματάρχη Καραβία, ο οποίος ύστερα από σκληρό αγώνα κατόρθωσε να αποκρούσει τους Ιταλούς της επίλεκτης [[Ταξιαρχία Αλπινιστών Τζούλια|ιταλικής μεραρχίας ''«Τζούλια»'']]. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη κατά τη μάχη της [[Πίνδος|Πίνδου]].

Μετά την κατέρρευση του μετώπου και την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Καραβίας κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, και από εκεί διέφυγε στη [[Μέση Ανατολή]]. Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] ως υποδιοικητής τάγματος της 1ης Ταξιαρχίας. Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1του1ου Τάγματος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας του Ελληνικού Στρατού υπό τοτον συνταγματάρχη [[Θρασύβουλος Τσακαλώτος|Τσακαλώτο]] στη [[Μάχη του [[Ρίμινι (επαρχία)|Ρίμινι]], στην [[Ιταλία]]. Ο αντισυνταγματάρχης Καραβίας, ύστερα από σκληρή μάχη, κατόρθωσε να διασπάσει την αμυντική γραμμή των Γερμανών και στις [[21 Σεπτεμβρίου]] του [[1944]], μπήκε θριαμβευτής στο [[Ρίμινι]]. Η Ελληνική Σημαία υψώθηκε στο Δημαρχείο της πόλης, που ο Δήμαρχός της, την παρέδωσε στον Ελληνικό Στρατό.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Ιωάννης Καραβίας διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Ταξιαρχίας (1945), υποδιοικητής και διοικητής της Σχολής Ευελπίδων (1947), διοικητής της 72ης Ταξιαρχίας (1948-1949) και διοικητής της 5ης Μεραρχίας Κρήτης (1953). ΑποστατεύτηκεΑποστρατεύθηκε το [[1958]] με το τον βαθμό του στρατηγού, και πέθανε τον Ιούλιο του [[1994]].

Τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, προήχθειπροάχθηκε δύο φορές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», το μεγαλύτερο ελληνικό παράσημο, ενώ οι Βρετανοί του έδωσαν το παράσημο «D.S.O.», που είναι το μεγαλύτερο παράσημο που απονέμεται σε ξένους, και τον ονόμασαν «ΕπίτιμονΕπίτιμο ΑξιωματικόνΑξιωματικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Έγραψε τα βιβλία ''Αναμνήσεις από τον Πόλεμον'' (1947) και ''Η Ζωή ενός στρατιώτη'' (1978).

'''===Εξωτερικοί συνδέσμοι'''<br>===