|
==Κύρια γεγονότα της Ιακωβιανής εποχής==
Η πρακτική αν όχι επίσημη ένωση της Αγγλίας και της Σκωτίας υπό έναν κυβερνήτη ήταν μια εξέλιξη μεγάλης σημασίας και για τα δύο έθνη, και θα επηρέαζε την υπάρξηύπαρξή τους έως σήμερα. Μία άλλη εξέλιξη αποφασιστικής σημασίας ήταν η ίδρυση των πρώτων Βρετανικών αποικιών στη Βορειοαμερικανική ήπειρο, στο [[ΤζέημςταουνΤζέιμσταουν (Βιρτζίνια)]] το 1607, στην [[Αποικία της Νέας Γης|Νέα Γη]] το 1610, και στην [[Αποικία Πλύμουθ]]Πλίμουθ στη Μασσαχουσέττη[[Μασαχουσέτη]] το 1620, η οποία άνοιξε το δρόμο για μελλοντική Βρετανική εγκατάσταση και την ουσιαστική διαμόρφωση του [[Καναδάς|Καναδά]] και των [[ΗΠΑ]].
Το πιο αρνητικό επεισόδιο της βασιλείας του Ιακώβου συνέβη στις [[5 Νοεμβρίου]] [[1605]]. Αυτήν την ημέρα, μια ομάδα Άγγλων Καθολικών (ο πιο διάσημος, στις νεότερες γενεές ήταν ο [[Γκάι Φωκς]]) προσπάθησε να ανατινάξει τον Βασιλιά και το [[Κοινοβούλιο]] στο [[Παλάτι του ΟυεστμίνστερΟυέστμινστερ]]. Παρόλα αυτά, η [[Συνωμοσία της Πυρίτιδας]] αποκαλύφθηκε και αποτράπηκε και οι καταδικασμένοι συνωμότες [[κρεμάστηκαν, πνίγηκαν και διαμελίσθηκαν]].
Ο γάμος της κόρης του Ιακώβου, πριγκίπισσας [[Ελισάβετ της Βοημίας]], με το [[Φρειδερίκος Α' της Βοημίας|Φρειδερίκο Ε', εκλέκτορα του Παλατινάτου]], στις 14 Φεβρουαρίου 1613 ήταν κάτι παραπάνω από το κοινωνικό γεγονός της περιόδου εκείνης, καθώς η ένωση του ζευγαριού είχε πολιτικές και στρατιωτικές συνέπειες. Η εκλογή του Φρειδερίκου και της Ελισάβετ ως Βασιλιά και Βασίλισσας της [[Βοημία|Βοημίας]] το 1619 και η διαμάχη που προκάλεσε έθεσε τις απαρχές του περιβόητου και καταστροφικού [[Τριακονταετής πόλεμος|Τριακονταετούς Πολέμου]]. Ο Βασιλιάς Ιάκωβος ήταν πεπεισμένος ότι θα έπρεπε να αποφύγει την εμπλοκή του στην ηπειρωτική αυτή διαμάχη, κάτι που μεταγενέστερα κρίθηκε ως μια από τις πιο σημαντικές και θετικότερες πλευρές της βασιλείας του.
<!--
The marriage of James' daughter Princess [[Elizabeth of Bohemia|Elizabeth]] to [[Frederick V, Elector Palatine]] on February 14, 1613 was more than the social event (or celebrity wedding) of the era; the couple's union had important political and military implications. Frederick and Elizabeth's election as King and Queen of [[Bohemia]] in 1619, and the conflict that resulted, marked the beginning of the disastrous [[Thirty Years' War]]. King James' determination to avoid involvement in the continental conflict, even during the "war fever" of 1623, appears in retrospect as one of the most significant, and most positive, aspects of his reign.
Before their Bohemian adventure, Elizabeth and Frederick were the focus of an outburst of romantic idealism. Even after the negative turn in their fortunes, the couple were the center of an intellectual circle that involved significant figures like [[Comenius]] and [[Samuel Hartlib]], who would in time have positive impacts on English society.<ref>Frances A. Yates, ''The Rosicrucian Enlightenment,'' London, Routledge & Kegan Paul, 1972.</ref>
==Βασιλικά οικονομικά==
Τα πολιτικά γεγονότα και οι εξελίξεις της Ιακωβιανής εποχής δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά εκτός από την οικονομική κατάσταση. Ο Ιάκωβος είχε κληρονομήσει ένα χρέος £350,.000 αγγλικών λιρών από την Βασίλισσα [[Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας|Ελισάβετ]]· από το 1608 το χρέος είχε ανέβει στις £1,.400,.000 λίρες και αυξανόταν κατά £140,.000 λίρες ετησίως. Μέσω ενός παταγώδους προγράμματος πώλησης Βασιλικών τίτλων, ο Λόρδος Θησαυροφύλακας [[Ρόμπερτ Σέσιλ, 1ος Κόμηςκόμης του ΣάλσμπουρυΣάλσμπουρι|Ρόμπερτ Σέσιλ]] μείωσε το χρέος σε £300,.000 λίρες και το ετήσιο έλλειμμα σε £46,.000 λίρες το 1610—, αλλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει την ίδια μέθοδο ανακούφθσηςανακούφισης για πολύ ακόμη. Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά έντασηςεντάσεων και συχνά απέτυχε σε διαπραγματεύσεις με το Κοινοβούλιο για οικονομική ενίσχυση, μια κατάσταση η οποία χειροτέρεψε κατά τις βασιλείες του Ιακώβου και του γιου του και κληρονόμου του [[Κάρολος Α΄τηςΑ' αγγλίαςτης Αγγλίας|Καρόλου Α΄]], μέχρι την κρίση του [[Αγγλικός εμφύλιος Πόλεμος|Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου]].<ref>Melissa D. Aaron, ''Global Economics,'' Newark, DE, University of Delaware Press, 2003; pp. 83-4.</ref>
Η Ιακωβιανή εποχή τελείωσε με μια σφοδρή οικονομική κρίση κατά την περίοδο 1620–-1626, περιπλεγμένη από μια σοβαρή έξαρση [[βουβονικήβουβωνική πανώλη|βουβονικήςβουβωνικής πανόλης]] στο Λονδίνο το 1625.
==Λογοτεχνία==
Στη λογοτεχνία, μερικά από τα πιο δυνατά έργα του [{Σαίξπηρ]] που γράφηκαν σε αυτήν τη περίοδο (για παράδειγμα ''[[Η Τρικυμία (θεατρικό έργο)|Η Τρικυμία]]'', ''[[Βασιλιάς Ληρ]]'', και ''[[Μάκβεθ]]''), όπως επίσης και δυνατά έργα από τον [[Τζων Γουέμπστερ]] και τον [[Μπεν Τζόνσον]]., Benο Jonsonοποίος alsoσυνέβαλε contributedεπίσης toστην someποίηση ofτης theπεριόδου era's best poetry, together with the [[Cavalier poets]] and [[John Donne]]αυτής. InΣτην [[proseπρόζα]], theτα mostπιο representativeαντιπροσωπευτικά worksέργα areείναι foundτου in those ofφιλόσοφου [[FrancisΦράνσις Bacon (philosopher)|Francis BaconΜπέικον]]. and the [[King James Bible]].
O Τζόνσον επίσης επινόησε το εξειδικευμένο λογοτεχνικό και θεατρικό είδος της μασκαράτας κωμωδίας (masque): το όνομά του έχει συνδεθεί με αυτό του [[Ίνιγκο Τζόουνς]] στην ανάπτυξη του καλλιτεχνικού αυτού υβριδίου. Ωστόσο, το μεγάλο κόστος των θεαμάτων αυτών αποξένωσε τις μεσαίες τάξεις και τους [[Πουριτανοί|Πουριτανούς]], λόγω της αίσθησης του "περιττού" και της αυτοπροβολής και υπερβολής.
Jonson was also an important innovator in the specialized literary sub-genre of the [[masque]], which went through an intense development in the Jacobean era. His name is linked with that of [[Inigo Jones]] as co-developers of the literary and visual/technical aspects of this hybrid art. [For [[Ben Jonson#Masques|Jonson's masques]], see: ''[[The Masque of Blackness]],'' ''[[The Masque of Queens]],'' etc.] The high costs of these spectacles, however, positioned the Stuarts far from the relative frugality of Elizabeth's reign, and alienated the middle classes and the [[Puritan]]s with a prospect of waste and self-indulgent excess.
==Επιστήμη==
Ο [[Φράνσις Μπέικον]] είχε μεγάλη επιρροή στην ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήμης, η οποία εισερχόταν σε μια κρίσιμη περίοδο, καθώς το έργο του [[Κέπλερ]] στη [[Γερμανία]] και του [[Γκαλιλέο Γκαλιλέι]] στην [[Ιταλία]] έφεραν σε νέο επίπεδο ανάπτυξης την "επανάσταση του [[Κοπέρνικος|Κοπέρνικου]].
[[Francis Bacon]] had a strong influence in the evolution of modern science, which was entering a key phase in this era, as the work of [[Johannes Kepler]] in Germany and [[Galileo Galilei]] in Italy brought the [[Nicolaus Copernicus|Copernican revolution]] to a new level of development. Bacon laid a foundation, and was a powerful and persuasive advocate, for objective inquiry about the natural world in place of the [[Middle Ages|Medieval]] [[scholasticism|scholastic]] authoritarianism that still influenced the culture of British society in his lifetime. On practical rather than general levels, much work was being done in the areas of navigation, cartography, and surveying—John Widdowes' ''A Description of the World'' (1621) being one significant volume in this area—as well as in continuing [[William Gilbert]]'s work on magnetism from the previous reign. Scholarship and the sciences, or "natural philosophy," had important royal patrons in this era—not so much in the King but in his son, [[Henry Frederick, Prince of Wales]], and even his wife, [[Anne of Denmark]] (the [[Danish Court]], from which she derived, had a strong patronage tradition in intellectual matters).
Εξάλλου, σε πρακτικό επίπεδο υπήρχε μεγάλη πρόοδος στους τομείς της ναυτικής εξερεύνησης, χαρτογραφίας και έρευνας.
==Τέχνες==
Στις [[καλές τέχνες]] κυριαρχούσαν ταλέντα από το εξωτερικό. Ο [[Ντάνιελ Μύτενς]] ήταν ο πιο επιφανής ζωγράφος πορτρέτων κατά τη βασιλεία του Ιακώβου, ενώ ο [[Άντονι βαν Ντάικ]] κατά τη βασιλεία του γιου του. Η αργή ανάπτυξη ενός τοπικού είδους ζωγραφικής, μιας "σχολής", συνεχίστηκε κατά τη βασιλεία του Ιακώβου και του Καρόλου, παράγοντας ζωγράφους όπως ο Ρόμπερτ Πικ ο Πρεσβύτερος, ο Γουίλιαμ Λάρκιν και ο Σερ Ναθάνιελ Μπέικον. Στο ρεύμα αυτό κάποιοι εντάσσουν και τον [[Κορνέλιους Τζόνσον]], γεννημένο και μορφωμένο στο [[Λονδίνο]], ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά τις δυο πρώτες βασιλείες των Στιούαρτ.<ref>Eliis Waterhouse, ''Painting in Britain 1530 to 1790,'' fourth edition, New York, Viking Penguin, 1978; pp. 42-66.</ref>
The fine arts were dominated by foreign talent in the Jacobean era, as was true of the Tudor and Stuart periods in general. [[Daniel Mytens]] was the most prominent portrait painter during the reign of James, as [[Anthony van Dyck]] would be under the coming reign of his son. Yet the slow development of a native school of painting, which had made progress in the previous reign, continued under James, producing figures like [[Robert Peake the Elder]] (died 1619), [[William Larkin]] ([[Floruit|fl.]] 1609–19), and [[Sir Nathaniel Bacon]] (1585–1627). Some would also claim, as part of this trend, Cornelius Johnson, or [[Cornelis Janssens van Ceulen]], (1593–1661), born and trained in London and active through the first two Stuart reigns.<ref>Eliis Waterhouse, ''Painting in Britain 1530 to 1790,'' fourth edition, New York, Viking Penguin, 1978; pp. 42-66.</ref>
==Emergence of tobacco==
In the domain of customs, manners, and everyday life, the Jacobean era saw a sweeping change with the growing prevalence of [[tobacco]] use. James I published his ''[[A Counterblaste to Tobacco]]'' in 1604, but the book had no discernible effect; by 1612, London had 7000 tobacconists and smoking houses. The [[Virginia colony]] survived because the English acquired the nicotine habit.
==Ανάπτυξη του καπνού==
-->
Στον τομέα της καθημερινής ζωής και συνηθειών, κατά την Ιακωβιανή εποχή άρχισε να αυξάνεται το συνήθειο του [[κάπνισμα|καπνίσματος]]. Μέχρι το [[1612]], το Λονδίνο είχε 7000 καπνοπώλες και καπινστήρια. Η αποικία της Βιρτζίνια κατάφερε να επιβιώσει λόγω της απόκτησης αυτής της συνήθειας από τους Άγγλους.
==Σημειώσεις==
|
