Μονή Παμμακάριστου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κτίσθηκε το [[1294]] στον πέμπτο λόφο της πόλης πάνω από το [[Φανάρι]] από τον Μιχαήλ Γλαβά Δούκα Ταρχανιώτη, πρωτοστράτορα του Αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β'|Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου]]. Κατ' άλλη άποψη ιστορικών και αρχαιολόγων, το 1294 ανακαινίστηκε παλαιότερη κατασκευή, ίσως του 8ου αιώνα, ενώ άλλοι συνδέουν το ναό με τον [[Μιχαήλ Ζ'|Μιχαήλ Ζ' Δούκα]] ή το μέγα δομέστιχοδομέστικο και [[κουροπαλάτης|κουροπαλάτη]] Ιωάννη Κομνηνό (11ος αιώνας).

Μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] παρέμεινε στα χέρια των Ελλήνων. Λέγεται μάλιστα ότι εκεί συναντήθηκε ο Πατριάρχης [[Γεννάδιος Σχολάριος]] με τον [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ τον Πορθητή]], προκειμένου να παραχωρηθούν προνόμια στο Πατριαρχείο. Από το [[1456]] χρησίμευσε ως έδρα του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]] και εκτίθεντο εκεί πολύτιμα σκεύη και ιερά λείψανα. Το [[1587]], ο [[Σουλτάνος]] [[Μουράτ Γ']] μετέτρεψε την Παμμακάριστο σε μουσουλμανικό τέμενος και το ονόμασε «Φετχιέ Τζαμί» (''Fethiye Camii''= τέμενος της ΝίκηςΚατάκτησης, ως ανάμνηση της κατάκτησης της [[Γεωργία|Γεωργίας]] και του [[Αζερμπαϊτζάν]]). Τότε, τα ιερά σκεύη και λείψανα μεταφέρθηκαν στο Ναό της Θεοτόκου Παραμυθίας στο Βλαχ Σεράι, όπου μετεγκαταστάθηκε το Πατριαρχείο.