Ανάκτορο Πέτερχοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Categories + Interwikis |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Image:Peterhof_cascade_2048px.jpg|right|thumb|250px|Η πρόσοψη του Πέτερχοφ με τον "μεγάλο καταρράκτη"]]
Το '''Πέτερχοφ'''είναι το βασιλικό ανάκτορο, που οικοδομήθηκε από τον [[Τσάρος|τσάρο]] της [[Ρωσία|Ρωσίας]] Μέγα Πέτρο ([[Πέτρος ο Μέγας]], 1672 - 1725), ως θερινή κατοικία του, στο προάστιο Πέτερχοφ, 30 χλμ δυτικά της [[Αγία Πετρούπολη|Αγίας Πετρούπολης]]. Επονομάστηκε
==Ιστορία κατασκευής==
Το [[1702]] ο Μέγας Πέτρος ίδρυσε την Αγία Πετρούπολη και το [[1712]] μετέφερε εκεί την πρωτεύουσά του. Μετά την ίδρυση της νέας πρωτεύουσας της Αγίας Πετρούπολης, ο Μέγας Πέτρος αποφάσισε να οικοδομήσει ένα μεγαλοπρεπές ανάκτορο στα περίχωρα της νέας πόλης, εφάμιλλο των ηγεμόνων της δυτικής Ευρώπης και κατά το πρότυπο του [[Βερσαλλίες (παλάτι)|ανακτόρου των Βερσαλλιών]], που ο ίδιος είχε επισκεφθεί σ' ένα ταξίδι του στη [[Γαλλία]] το [[1717]].
Στο πλαίσιο της πολιτικής του εξευρωπαϊσμού της Ρωσίας, ο Μέγας Πέτρος προσκάλεσε στην Αγία Πετρούπολη τους πιο διάσημους καλλιτέχνες της εποχής του από τη δυτική [[Ευρώπη]]. Οι εργασίες ανοικοδόμησης του ανακτόρου άρχισαν το [[1714]], υπό την καθοδήγηση του Μεγάλου Πέτρου. Το Πέτερχοφ εγκαινιάστηκε επισήμως το [[1723]].
==Η αρχιτεκτονική του ανακτόρου==
Ο φημισμένος Γάλλος κηποτέχνης [[Ζαν-Μπατίστ Λε Μπλον]] (''Jean-Baptiste Le Blond'', [[Παρίσι]] 1679 - Αγία Πετρούπολη 1719), συνεργάτης του [[Αντρέ Λε Νοτρ]] (''André Le Notre'') στη σχεδίαση των κήπων των Βερσαλλιών, κλήθηκε στη Ρωσία για να σχεδιάσει τους κήπους του Πέτερχοφ στο πρότυπο των Βερσαλλιών.
Κλήθηκαν ακόμη να έρθουν στην Αγία Πετρούπολη ο Γερμανός αρχιτέκτονας [[Γιόχαν Φρήντριχ Μπράουνσταϊν]] (''Johann Friedrich Braunstein'') και ο Ιταλός συνάδελφός του [[Νικολό Μικέττι]] (''Nicolo Michetti''), οι οποίοι σχεδίασαν το
[[Αρχείο:PETERHOF_Palace.JPG|left|thumb|250px|Άγαλμα στην πρόσοψη του Πέτερχοφ]]
Το ανάκτορο έχει θέα προς το
Η κομψή πρόσοψη του ανακτόρου σε [[χρώμα]] [[κίτρινο]], με τις λευκές παραστάδες στα παράθυρα, βλέπει προς το Ναυτικό Κανάλι, που καταλήγει στον Κόλπο της [[Φινλανδία|Φινλανδίας]].
Το Πέτερχοφ, όπως υπάρχει σήμερα, είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα [[Μπαρτολομέο Ραστρέλι]] (''Bartolomeo Rastrelli''), ο οποίος από το [[1745]] ως το [[1755]], κατά τη διάρκεια της βασιλείας της κόρης του Μεγάλου Πέτρου, της τσαρίνας Ελισάβετ Α', πρόσθεσε στο ανάκτορο δεύτερο όροφο και δυο πτέρυγες με περίπτερα στις άκρες του. Το ένα περίπτερο προς τα ανατολικά είναι το παρεκκλήσιο του ανακτόρου με πέντε
==Τα βασιλικά διαμερίσματα==
Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Μπαρτολομέο Ραστρέλι είχε και την ευθύνη για το εσωτερικό του ανακτόρου του Πέτερχοφ. Σχεδίασε την εκπληκτική
Την εποχή αυτή το μπαρόκ στυλ είχε αρχίσει να ξεπερνιέται και να επικρατούν τάσεις νεοκλασικισμού. Στα 1770, η [[Μεγάλη Αικατερίνη]] προσέλαβε τον ''Yuri Felyten'', ο οποίος μετασχημάτισε πολλές αίθουσες του ανακτόρου, περιλαμβανόμενης της Αίθουσας του Θρόνου σε νεοκλασικό ρυθμό, όπου πρόσθεσε ένα έφιππο πορτραίτο της τσαρίνας [[Αικατερίνη Β' της Ρωσίας|Αικατερίνης Β']] και πίνακες με θέμα τον [[ρωσοτουρκικός πόλεμος|ρωσοτουρκικό πόλεμο]] και τη νικηφόρα μάχη του [[Τσεσμέ]] (''Cesme'') το 1770.
Ένα από τα ομορφότερα δωμάτια στο Πέτερχοφ είναι η Αίθουσα των Προσωπογραφιών, η οποία, κατά παραγγελία της Μεγάλης Αικατερίνης, διακοσμήθηκε με 368 πίνακες του Ιταλού ζωγράφου από τη [[Βερόνα]] [[Πιέτρο Ροτάρι]] (''Pietro Rotari''), που απεικονίζουν νεαρά κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές ενδυμασίες από τις ρωσικές επαρχίες. Το Δρύινο Γραφείο του Μεγάλου Πέτρου, όπου υπάρχουν προσωπικά του αντικείμενα, διατηρείται και σήμερα όπως σχεδιάστηκε αρχικά από τον Λε Μπλον (1718 - 1720) και με τα δρύινα γλυπτά του [[Νικολά Πινό]] (''Nicolas Pineau''). Άλλες αίθουσες, που χρησιμοποιούνταν από τις τσαρίνες, όπως η Αίθουσα της Πέρδικας, διακοσμούνται με υπέροχους τάπητες.
==Κήποι και κρήνες==
Γραμμή 35:
Στο Πέτερχοφ είναι οι κρήνες του που προσδίδουν στο ανακτορικό συγκρότημα το μοναδικό χαρακτήρα του. Τροφοδοτούνται με νερό που μεταφέρεται από υπόγειες πηγές από απόσταση 22 χιλιομέτρων. Αποτελεί ύψιστο επίτευγμα υδραυλικής μηχανικής.
Στην πίσω μεριά του ανακτόρου βρίσκεται ο
Άλλες κρήνες στο
==Πηγές==
|