Σατυρικό δράμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το λεγόμενο '''Σατυρικό δράμα''' είναι είδος δραματικής ποίησης αποκλειστικά ελληνικό που δημιουργήθηκε αλλά και καλιεργήθηκεκαλλιεργήθηκε παράλληλα με τα άλλα δύο είδη του [[δράμα|δράματος]], τητην [[Τραγωδία]] και την [[Κωμωδία]].

Το όνομα του είδους αυτού προήλθε από τον χορό του δράματος αυτού που αποτελείτο από υποδυόμενους [[Σάτυροι|Σατύρους]] των οποίων η ωμή φυσικότητα και η αχαλίνωτη ευθυμία τους προσέδιδαν στο όλο δράμα ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Μπροστά το χορό των Σατύρων παρουσιάζονταν υποδυόμενοι θεοί, ημίθεοι, και άρχοντες πόλεων με κυρίαρχη όμως εμφάνιση του Διονύσου καθώς και άλλοι που σχετίζονταν μ΄ εκείνον όπως ο Ερμής, ο Ήφαιστος κ.λπ. Από τους ημίθεους συχνά παρουσιάζονταν ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Οδυσσέας, ο Προμηθέας, ο Σίσυφος κ.ά. Ενώπιον αυτών που έφεραν μεγαλοπρεπή περιβολή η εμφάνιση των Σατύρων με τις προβειέςπροβιές και τα δερμάτινα ράκη δημιουργούσαν στους θεάτέςθεατές μια αλλόκοτη και περισσότερο κωμική εντύπωση.

Στις αρχές της εμφάνισης της δραματικής ποίησης το σατυρικό δράμα ταυτιζόταν με τη Τραγωδία της οποίας τον χορό, στο αρχικό στάδιο, την αποτελούσαν μονίμως Σάτυροι. Όταν όμως η Τραγωδία άρχισε να εξελίσσεται με περισσότερο βαρύ και σοβαρότερο χαρακτήρα στην εκλογή και διαπραγμάτευση των θεμάτων της, τότε πρώτος ο [[Πρατίνας]] από την [[Φλειούντα]] άρχισε να διαπλάθει το "εύθυμο δράμα" ως ιδιαίτερο είδος της ποίησης το οποίο και ονομάσθηκε '''σατυρικό''' και με τη χαρακτηριστική μάλιστα κάπως ακολαστηακόλαστη όρχηση που ονομάζονταν "[[σίκιννις]]". Από το γεγονός αυτό ο Πρατίλας θεωρείται ο ουσιαστικός δημιουργός του είδους αυτού.

. Ειδικότερα στους ποιητικούς δραματικούς αγώνες επιτρέπονταν οι ποιητές να μετέχουν με ένα μονομόνο σατυρικό δράμα.