Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το [[1941]] οι [[Ναζιστές]] άρχισαν να δημιουργούν τα [[Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης|στρατόπεδα εξόντωσης ή θανάτου]] με μόνο σκοπό την βιομηχανική δολοφονία των Εβραίων της Ευρώπης, μέσω της «[[Τελική Λύση|Τελικής Λύσης]]». Αυτά τα στρατόπεδα εγκαταστάθηκαν στις κατεχόμενες [[Πολωνία]] και [[Λευκορωσία]], στην περιοχή τηςτου «[[ΓενικήςΓενικό ΚυβέρνησηςΚυβερνείο|Γενικού Κυβερνείου]]» (Generalgouvernement). Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια Εβραίοι επρόκειτο να βρουν το θάνατο στα στρατόπεδα εξόντωσης, κυρίως μέσω δηλητηριωδών αερίων στους "[[Θάλαμοι αερίων|θαλάμους αερίων]]", αν και πολλοί κρατούμενοι σκοτώθηκαν σε ομαδικές εκτελέσεις και με άλλους τρόπους. Αυτά τα στρατόπεδα θανάτου, στα οποία περιλαμβάνονται του [[Στρατόπεδο εξόντωσης Μπέλζεκ|Μπέλζεκ]], του [[ΖομπίμπορΣτρατόπεδο εξόντωσης Σομπιμπόρ|Σομπιμπόρ]], της [[Στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα|Τρεμπλίνκα]] και του [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς|Άουσβιτς-Μπίρκεναου]], συνήθως αναφέρονται ως «στρατόπεδα συγκέντρωσης», αν και οι ειδικοί του Ολοκαυτώματος κάνουν διαχωρισμό μεταξύ των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των στρατοπέδων θανάτου.

Μετά το [[1939]], με την έναρξη του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]], τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγιναν σταδιακά οι τόποι όπου όσοι θεωρούνταν εχθροί των Ναζί, περιλαμβανομένων των Εβραίων και των αιχμαλώτων πολέμου, είτε θανατώνονταν είτε υποχρεώνονταν σε καταναγκαστική εργασία είτε κρατούνταν σε συνθήκες υποσιτισμού και βασανιστηρίων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους "ανεπιθύμητους" διεσπάρησαν σε όλη την Ευρώπη, δημιουργώντας νέα στρατόπεδα σε περιοχές πυκνοκατοικημένες από "ανεπιθύμητους", όπως οι περιοχές με μεγάλους πληθυσμούς Εβραίων, Πολωνικής [[wikt:el:ιντελιγκέντσια|ιντελιγκέντσια]], κομμουνιστών ή Τσιγγάνων. Τα περισσότερα στρατόπεδα βρίσκονταν στην περιοχή της [[Γενικό Κυβερνείο|Γενικού Κυβερνείου]] (Generalgouvernement) στην [[Πολωνία]]. Η μεταφορά των κρατουμένων γινόταν συνήθως κάτω από τρομερές συνθήκες με τη χρήση αμαξοστοιχιών για τη μεταφορά εμπορευμάτων, μέσα στα οποία πολλοί πέθαιναν πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν και μέσα στη Γερμανία και, μολονότι δεν είχαν σχεδιαστεί με σκοπό τη συστηματική εξόντωση, πολλοί κρατούμενοι σε αυτά πέθαιναν εξαιτίας των σκληρών συνθηκών που επικρατούσαν ή των εκτελέσεων.

Μετά το [[1942]] πολλά από τα μικρά παραρτήματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης δημιούργησαν νέα εργοστάσια για να τα προμηθεύσουν με δυναμικό καταναγκαστικής εργασίας. Η [[IG Farben]] δημιούργησε μια βιομηχανική μονάδα συνθετικού ελαστικού το 1942 στο [[Άουσβιτς 3]] (Μόνοβιτς) (Monowitz), ενώ άλλα στρατόπεδα στήριξαν εργοστάσια αεροναυπηγικής, ανθρακωρυχεία και εργοστάσια καυσίμων για πυραύλους. Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες και οι κρατούμενοι οδηγούνταν συχνά σε θαλάμους αερίων ή εκτελούνταν αν δεν δούλευαν αρκετά γρήγορα.

Τα στρατόπεδα απελευθερώθηκαν από τις Συμμαχικές δυνάμεις κατά τα έτη 1943-1945, συνήθως όμως ήταν πολύ αργά για να σωθούν οι εναπομείναντες κρατούμενοι. Για παράδειγμα, όταν οι Βρετανικές δυνάμεις έφτασαν στο στρατόπεδο[[Στρατόπεδο συγκέντρωσης [[Μπέργκεν-Μπέλζεν]] το 1945, 60.000 κρατούμενοι βρέθηκαν ζωντανοί αλλά οι 10.000 από αυτούς πέθαναν μέσα σε μία εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή τους λόγω του [[Τύφος|τύφου]] και του υποσιτισμού.

Στην [[Ανατολική Γερμανία]] κάποια στρατόπεδα συγκέντρωσης τέθηκαν και πάλι σε λειτουργία από τις Σοβιετικές κατοχικές δυνάμεις και χρησιμοποιήθηκαν για τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων, που περιλάμβαναν από πρώην Ναζιστές μέχρι σοσιαλδημοκράτες. Δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι πέθαναν στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν|Ζάξενχαουζεν]] και στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ|Μπούχενβαλντ]] μεταξύ των ετών 1945-1950. Τα περισσότερα από τα στρατόπεδα αυτά καταστράφηκαν μετά τον πόλεμο, αν και παρέμειναν μερικά (όπως το [[στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου|Νταχάου]]) ως μόνιμα μνημεία. Επίσης, δεν απελευθερώθηκαν όλοι οι κρατούμενοι από τις συμμαχικές δυνάμεις· οι ομοφυλόφιλοι κρατούμενοι δεν αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά υποχρεώθηκαν να εκτίσουν την ποινή τους σύμφωνα με την [[Παράγραφος 175|Παράγραφο 175]] του προναζιστικού Γερμανικού νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας.