Αντιρρησίες συνείδησης στην Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

 

===Τη δεκαετία του 1960===

Χαρακτηριστική περιγραφή του κλίματος και της αντιμετώπισης που τους επιφυλασσόταν τέλη της δεκαετίας του [[1950]] και στις αρχές του [[1960]] καταγράφεται στο αυτοβιογραφικό διήγημα του [[Ντίνος Χριστιανόπουλος|Ντίνου Χριστιανόπουλου]] που έγραψε το [[1963]] με τίτλο ''Ο Χιλιαστής'' —μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες τρίτων που σώζονται επί του θέματος από εκείνη την εποχή. Ο συγγραφέας περιγράφει την τυχαία γνωριμία του με έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά κρατούμενο στο κέντρο κατάταξης κοντά στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]], όπου είχε παρουσιαστεί, και εκφράζεται με θαυμασμό για το ηθικό σθένος του. Οι μαρτυρίες του αποτελούν δείγμα της βαναυσότητας με την οποία αντιμετωπίστηκαν εκείνοι που αρνούνταν να πάρουν όπλο.<ref>Ο Χριστιανόπουλος καταγράφει τα λόγια του υπολοχαγού κατάταξης αναφορικά με τον νεαρό Μάρτυρα, «ένα σκουλήκι, ένα κάθαρμα, ένας χιλιαστής, που αρνήθηκε να πάρει όπλο»: «Θα τον σπάσουμε στο ξύλο κι άμα δε βάλει μυαλό —στρατοδικείο». Αναφέρει, επίσης, ότι κάθε μέρα ένας "αλφαμίτης" τον "έσπαγε στο ξύλο" ενώ του έδιναν αλμυρό φαγητό χωρίς νερό και τον άφηναν εκτεθειμένο στην παγωνιά και τη βροχή καθώς δεν υπήρχε σκεπή. Όταν ο Χριστιανόπουλος ρώτησε έναν από τους "αλφαμίτες" αν άντεχε τελικά ο αντιρρησίας, εκείνος του απάντησε: «Αντέχει, λέει! "Όσα δόντια και να μου σπάσετε", τούς είπε όταν τού ξήλωσαν τη μασέλα, "εγώ δεν αλλάζω μυαλό"». Επίσης, αναφέρεται ότι ακόμη και «μια ολόκληρη εβδομάδα» τον κρατούσαν νηστικό. Ο θεολόγος του κέντρου κατάταξης ανέφερε ότι «τον είχαν σακατέψει στο ξύλο», ότι ήταν «τα δόντια του σπασμένα, το κορμί του μελανιασμένο» και ότι στο στο μικροσκοπικό απομονωτήριο που κρατούνταν «εκεί μέσα ενεργούνταν και ουρούσε, και δεν είχε ούτε μια καρέκλα» να καθίσει —το ξυλοκόπημα ήταν μια αδιάκοπη και ιδιαίτερης βαναυσότητας πρακτική. (Ντίνος Χριστιανόπουλος, συλλογή διηγημάτων ''Η Κάτω Βόλτα'', διήγημα ''Ο Χιλιαστής'', Εκδ. Ιανός, 2004, σ. 51-60)</ref> Δεκαετίες αργότερα ο Χριστιανόπουλος εξακολούθησε να διώκεται εξαιτίας αυτής της σπάνιας καταγραφής των όσων συνέβαιναν στους θρησκευτικούς αντιρρησίες συνείδησης.<ref>«Επί χούντας κινδύνευσα να συλληφθώ τέσσερις φορές. Είχα γράψει τον «Χιλιαστή», ένα διήγημα όπου περιγράφω πώς ένας χιλιαστής έπαθε του κόσμου τα βασανιστήρια στο στρατό, μόνο και μόνο επειδή αρνήθηκε να πάρει όπλο. Ε λοιπόν, αυτό το αθώο διήγημα δε μ' άφησε να κάτσω σε χλωρό κλαρί. Το πώς γλίτωσα, μόνο εγώ το ξέρω». (Μαθητικό περιοδικό ''Schooligans'', [http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=62&Itemid=28 Τεύχος 7ο])</ref>