Σβάντε Αρρένιους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: la:Svante Augustus Arrhenius |
Xqbot (συζήτηση | συνεισφορές) μ Ρομπότ: Προσθήκη: pnb:سوانتے آرہینیاس; διακοσμητικές αλλαγές |
||
Γραμμή 15:
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών ο Αρρένιους μπόρεσε να αποδείξει την επίδραση της ηλεκτρολυτικής διάστασης στην [[ωσμωτική πίεση]] αλλά και τη μείωση του [[σημείο πήξης|σημείου πήξης]] και την άνοδο του [[σημείο βρασμού|σημείου βρασμού]] των διαλυμάτων που περιέχουν ηλεκτρολύτες. Σε μια μνημειώδη μάλιστα εργασία του, το 1887, ανακεφαλαίωσε τα συμπεράσματα της διατριβής του, προσθέτοντας και μερικά νεώτερα δεδομένα. Αργότερα μελέτησε τη σημασία της θεωρίας του σε βιολογικά και ιατρικά προβλήματα. Η τεράστια σημασία της θεωρίας της ηλεκτρολυτικής διάστασης του Αρρένιους αναγνωρίζεται πλέον από όλους, έστω και αν έγιναν ορισμένες απαραίτητες τροποποιήσεις.
Μία άλλη σπουδαία εργασία του Αρρένιους αναφερόταν στη μελέτη της ταχύτητας [[
Το 1891, ο Αρρένιους δε δέχθηκε θέση καθηγητή στο γερμανικό πανεπιστήμιο του [[Γκίσεν]] αλλά αμέσως μετά έγινε υφηγητής στη Στοκχόλμη. Το 1895 έγινε καθηγητής Φυσικής εκεί ενώ διετέλεσε και πρύτανης από το 1897 έως το 1905, όταν και αποσύρθηκε από την καθηγεσία. Το 1898 δημοσίευσε το βιβλίο «'' Θεωρητική Ηλεκτροχημεία''» και το 1906 τις «''Χημικές Θεωρίες''».
Γραμμή 21:
Το 1905, δέχθηκε πρόσκληση σε καθηγεσία στο [[Βερολίνο]] και η Ακαδημία Επιστημών αποφάσισε τότε να δημιουργήσει Ινστιτούτο Φυσικής Χημείας με επικεφαλής τον Αρρένιους. Το νέο ερευνητικό ίδρυμα εγκαινιάσθηκε το 1909. Πολλοί επιστήμονες ήρθαν σ'αυτό και από τη Σουηδία μόνο και μόνο για να συνεργαστούν με τον Αρρένιους.
Ένα ακόμα πεδίο στο οποίο διέπρεψε ο Αρρένιους ήταν και η ''Φυσιολογική Χημεία''. Μελέτησε τις τοξίνες και τις αντιτοξίνες χρησιμοποιώντας τους νόμους της χημικής ισορροπίας. Το 1907 δημοσίευσε
Ο Αρρένιους ενδιαφέρθηκε και για πολλούς κλάδους της φυσικής. Ασχολήθηκε με τη
Πολλές σύντομες ομιλίες και δημοσιεύσεις μαρτυρούν το ταλέντο του Αρρένιους στην εκλαΐκευση επιστημονικών θεμάτων. Ειδικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, δημοσίευσε μια σειρά από δημοφιλή βιβλία, τα οποία μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και γνώρισαν πολλές εκδόσεις. Σ' αυτά ανήκουν τα «''Η ευλογιά και η καταπολέμησή της''» (1913), «''Το πεπρωμένο των Άστρων (1915)''», «''Χημεία και σύγχρονη ζωή''» (1919) και άλλα.
Γραμμή 30:
Παντρεύτηκε δύο φορές - το 1894 τη Σοφία Ρούντμπεργκ, με την οποία απέκτησε ένα γιο, και το 1905 τη Μαρία Γιόχανσσον με την οποία απέκτησε ένα γιο και δύο κόρες.
[[
Βραβεύθηκε με [[Βραβείο Νόμπελ Χημείας|Νόμπελ χημείας]] το [[1903]] για τη θεωρία της ηλεκτρολυτικής διάστασης. Σταμάτησε να εργάζεται στις αρχές του 1927, πάσχοντας από υπερκόπωση και έγραψε τα απομνημονεύματά του μέχρι τις [[2 Οκτωβρίου]] [[1927]] οπότε και απεβίωσε σε ηλικία 68 ετών.
== Έργα του ==
* ''Recherches sur la conductibilité galvanique des électrolytes'' (abgeschlossen 1883, gedruckt 1884) - Die Doktorarbeit von Arrhenius. Dem wissenschaftshistorisch interessierten Leser ist die Arbeit u.a. durch [[Ostwalds Klassiker der exakten Wissenschaften]] (Band 160) zugänglich.
* ''On the influence of carbonic acid in the air upon the temperature of the ground.'' The London, Edinburgh and Dublin Philosophical Magazine and Journal of Science '''5''', 237–276 (1896) (deutsch: ''Über den Einfluß <!-- sic --> von Kohlensäure in der Luft auf die Bodentemperatur'')
* ''Lärobok i teoretisk elektrokemi'' (1900, dt. 1901 ''Lehrbuch der Elektrochemie'')
* ''Lehrbuch der kosmischen Physik'' (1903, 2 Bände)
* ''Världarnas utveckling'' (1906, dt. 1908 ''Das Werden der Welten''. Akademische Verlagsgesellschaft Leipzig, übersetzt aus dem Schwedischen von L. Bamberger)
* ''Immunochemistry'' (1907, dt. ''Immunochemie'')
* ''Theories of Solutions'' (1912)
* ''Quantitative Laws in Biological Chemistry'' (1915)
* ''Kemien och det moderna livet'' (1919, dt. 1922 ''Chemie und das moderne Leben'')
* ''Erde und Weltall'' (1926)
== Βιβλιογραφία ==
* Günther Bugge (Hrsg.): ''Das Buch der grossen Chemiker'', Zweiter Band – Von Liebig bis Arrhenius, 6., unveränderter Nachdruck der 1. Auflage von 1929, 1984 – Die zwanzig Seiten umfassende Arrhenius-Biografie in diesem Band wurde von Wilhelm Palmaer, einem ehemaligen Schüler Arrhenius', geschrieben. Gut geeignet für einen Überblick. Gibt bezüglich des Lebenslaufes teils konträre Informationen im Vergleich zum Werk von Riesenfeld.
* Ernst H. Riesenfeld: ''Svante Arrhenius'', Akademische Verlagsgesellschaft Leipzig, 1931 - Angenehm zu lesende Arrhenius-Biografie mit neun Abbildungen. Sie bringt dem Leser neben dem Chemiker und seinem Werk auch den Menschen Svante Arrhenius etwas näher. Bezüglich der wissenschaftlichen Bewertung des Werkes von Arrhenius aufgrund des Erscheinungsjahres natürlich veraltet.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Γραμμή 100:
[[oc:Svante Arrhenius]]
[[pl:Svante Arrhenius]]
[[pnb:سوانتے آرہینیاس]]
[[pt:Svante Arrhenius]]
[[qu:Svante August Arrhenius]]
| |||