Μάρτυρες του Ιεχωβά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: sg:A-Témoin ti Jéhovah
Vasileios78 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 28:
[[Αρχείο:Consiglio Direttivo - 1918.JPG|thumb|left|220px|Οι υποκινούμενες κατηγορίες για αντιπατριωτική προπαγάνδα εν μέσω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησαν στη φυλάκιση των οχτώ υπευθύνων της Εταιρίας Σκοπιά]]
 
Η διαδοχή του Ρώσσελ με τον [[Ιωσήφ Ρόδερφορντ]] σήμανε μια πολύμηνη κρίση στους Σπουδαστές της Γραφής, η οποία κατέληξε σε [[Κίνημα Σπουδαστών της Γραφής|σχίσμα]]. Υπήρχε μια σημαντική μειονότητα μελών των Σπουδαστών της Γραφής που δεν αποδεχόταν τον Ρόδερφορντ ως πρόεδρο της Εταιρίας και γι’ αυτό υποχρεώθηκαν τελικά να αποχωρήσουν και να συστήσουν ανεξάρτητες εκκλησίες. Μερικές από αυτές υπάρχουν μέχρι σήμερα με διάφορα παρακλάδια. Τα συμβάντα έλαβαν χώρα σε μια περίοδο [[Εθνικισμός|εθνικιστικής]] έξαρσης, εξαιτίας της οποίας ο Ρόδερφορντ μαζί με άλλους επτά αξιωματούχους της Εταιρίας βρέθηκαν να εκτίνουν συγχωνευμένη 20ετή κάθειρξη<ref>Για τους επτά επρόκειτο για συγχώνευση τεσσάρων εικοσαετιών στον καθέναν και για τον όγδοο τεσσάρων δεκαετιών.</ref> στις φυλακές της Ατλάντα, μετά από καταδίκη για αντιπολεμική και αντιπατριωτική [[προπαγάνδα]]<ref>Βλ. [http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=2&res=9F01E3DF163EE433A2575AC0A9639C946996D6CF&oref=slogin&oref=slogin ''The New York Times,'' φύλλο 9/5/1918] και [http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9506E6DD173EE433A25752C2A9609C946996D6CF ''The New Work Times,'' φύλλο 21 Ιουνίου 1918].</ref>. Την καταδίκη επιδοκίμασαν πολλοί Αμερικανοί κληρικοί και θεωρήθηκε ως «το τέλος του ρωσσελισμού», ενώ ο Πρόεδρος [[Γούντροου Γουίλσον]] την αποκάλεσε «υπερβολική». Και σε αρκετές άλλες χώρες υπήρξαν νομικοί περιορισμοί στους [[Σπουδαστές της Γραφής]], ενώ μερικοί από αυτούς φυλακίστηκαν ως [[αντιρρησίας συνείδησης|αντιρρησίες συνείδησης]].<ref>Ο Κάρολος Ρώσσελ είχε δηλώσει ότι οι Χριστιανοί ως «πάροικοι και παρεπίδημοι» σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να αποφεύγουν τη στράτευση όσο τους το επιτρέπει ο νόμος. Αν η στράτευση είναι υποχρεωτική, θα πρέπει να επιδιώξουν άοπλη [[θητεία]], όπως σε κάποιο στρατιωτικό νοσοκομείο. Αν αυτό είναι αδύνατο, θα πρέπει στο πεδίο της μάχης να αποφύγουν πάση θυσία να σκοτώσουν κάποιον συνάνθρωπό τους. Ως εκ τούτου, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σπουδαστές της Γραφής ενήργησαν διαφορετικά κατά περίπτωση και προσωπική πρωτοβουλία. Μερικοί βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης και πυροβολούσαν στον αέρα.—Βλ (Βλ. ''Η Νέα Κτίσις,'' Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής, 1904, σελ. 559, 560) Παρόλα αυτά, κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις ΗΠΑ μεταξύ των διαφόρων αντιρρησιών συνείδησης οι Σπουδαστές της Γραφής αποτελούσαν αξιόλογο ποσοστό.—Ray H. Abrams, Preachers Present Arms, Round Table Press, 1933, σελ. 182.</ref>. Με τη λήξη του πολέμου, όμως, καταλάγιασε ο εθνικισμός και ο διωγμός, και ήρθε η ακύρωση της δικαστικής απόφασης κατά των οχτώ αξιωματούχων της Εταιρίας, και έκτοτε ο Ρόδερφορντ άρχισε με γοργές κινήσεις την αναδιοργάνωση του έργου των Σπουδαστών της Γραφής, το οποίο είχε στο μεσοδιάστημα παραλύσει.
 
{{Απόσπασμα|Η αποστολή του Χριστιανού στη γη… είναι να διακηρύξει το άγγελμα της δίκαιης βασιλείας του Κυρίου, η οποία θα φέρει ευλογίες σε όλη τη στενάζουσα κτίση.|Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορντ, 1919}}