Νουτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Νουτ''', επίσης ''Νεβέτ'' και ''Νέουτ'', την οποία οι [[Αρχαία Ελλάδα|Έλληνες]] ταύτιζαν μερικές φορές με τη [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], ήταν [[θεά]] του ουρανού στην [[αιγυπτιακή μυθολογία]]. Όπως και ο Γκεμπ έγινε αντικείμενο πραγματικής λατρείας κατά την κλασική εποχή. Δίδυμη αδελφή του Γκεμπ, ενώθηκε, σύμφωνα με τη [[μυθολογία|μυθολογική]] αφήγηση με τον αδελφό της παρά τη θέληση του Ρα και εν αγνοία του. Όταν το έμαθε ο Ρα εξοργίσθηκε τόσο, που έδωσε εντολή στον Σου να χωρίσει δια της βίας τους δύο συζύγους. Αποφάσισε, επίσης η θεά να μη μπορέσει να γεννήσει «σε κανένα μήνα κανενός χρόνου». Σύμφωνα με την αφήγηση του [[Πλούταρχος|Πλούταρχου]]<ref>Στο [http://www.astrologicon.org/bibliotheca/plutarchos/plutarch_isis_osirisA.htm ''περί Ίσιδος και Οσίριδος''] ο Πλούταρχος προβαίνει σε εκτενή αφήγηση του μύθου, αρκετά ακριβή όπως φαίνεται από την αντιπαραβολή του με [[Κείμενα των Πυραμίδων]] και άλλα πρώιμα κείμενα. Βλ. Ions Veronica 1968, 50</ref> ο [[Θωθ]] την λυπήθηκε, έπαιξε [[πεσσοί|πεσσούς]] με τη Σελήνη, κέρδισε σε πολλές παρτίδες το ένα εβδομηκοστό δεύτερο από το φως της, και από αυτό δημιούργησε πέντε ολόκληρες ημέρες. Δεδομένου ότι αυτές οι εμβόλιμες ημέρες δεν ανήκαν στο επίσημο [[αιγυπτιακό ημερολόγιο]], η Νουτ κατόρθωσε να γεννήσει τα τέσσερα παιδιά της: τον [[Όσιρις|Όσιρι]], τον [[Χαροέρις|Χαροέρι]], τον [[Σετ]], την [[Ίσις|Ίσιδα]] και τη [[Νέφθυς|Νέφθυ]]<ref>''New Larousse Encyclopedia of Mythology'', 15.</ref>.

 

Η θεά του ουρανού απεικονίζεται συνήθως ως γυναίκα με επίμηκες και κυρτωμένο σώμα, στηριζόμενη στη γη μόνο με τα άκρα των δαχτύλων των ποδιών και των χεριών. Η έναστρη κοιλιά της, υποβασταζόμενη στον αέρα από τον Σου, σχηματίζει τον ουράνιο θόλο. Ενίοτε απεικονίζεται [[ζωομορφισμός|θηριομορφικά]] ως αγελάδα. Με τη μορφή αυτή, κατόπιν εντολής της [[Νουν]], μετέφερε στη ράχη της τον [[Ρα]], όταν αυτός αποφάσισε να εγκαταλείψει τη γη, μετά την εξέγερση των ανθρώπων. Για να κάμει το θέλημα του θεού, η Νουτ ψήλωσε τόσο πολύ, που καταλήφθηκε από ίλιγγο. Χρειάστηκε να στηρίξουν τα τέσσερα πόδια της τέσσερις [[θεός|θεοί]], οι οποίοι έκτοτε θεωρούνταν στύλοι του ουρανού. Σύμφωνα με την ίδια εκδοχή, στον Σου ανατέθηκε να υποβαστάζει την κοιλιά της αγελάδας, μεταβάλλοντάς την σε στερέωμα, στο οποίο ο Ρα τοποθέτησε τα άστρα και τους αστερισμούς, για να φωτίζουν το γήινο κόσμο<ref>Μεγάλο τμήμα των απεικονίσεών της έχει διασωθεί σε σαρκοφάγους, ταφικά κτήρια, [[πάπυρος|παπύρους]] και εγκόλπια. Βλ. επίσης ''Παγκόσμια μυθολογία'', 321.</ref>.

 

Αν και θεωρείτο συνήθως κόρη του Ρα, η Νουτ ήταν σε μια άλλη εκδοχή του [[μύθος|μύθου]] μητέρα του Ήλιου, ο οποίος κάθε πρωί γεννάτο από τους κόλπους της με διάφορες μορφές<ref>''New Larousse Encyclopedia of Mythology'', 16</ref>. Όταν παριστάνεται [[ανθρωπομορφισμός|ανθρωπομορφικά]], η θεά φέρει πάνω στην κεφαλή της στρογγυλό δοχείο, ιδεόγραμμα του ονόματός της. Προστάτρια των νεκρών, απεικονίζονταν συνήθως να κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της τον νεκρό. Μέσα στο εσωτερικό των καλυμμάτων των [[σαρκοφάγος|σαρκοφάγων]], το έναστρο σώμα της ζωγραφιζόταν πάνω από τη μούμια, για να επαγρυπνεί με τη μητρική φροντίδα της. Με τη μεσολάβησή της ο νεκρός αναγεννάται ως άστρο στον ουρανό<ref>''Παγκόσμια μυθολογία'', 321.</ref>. Κόρη και μητέρα ταυτόχρονα του Ήλιου στις διαφορετικές μορφές του, είναι παρούσα κατά την ανάδυση του [[Κεπερά]] από τον Κάτω Κόσμο, ενώ το αίμα του κόλπου της κατά τη γέννηση του ήλιου, του δίνει τη ροδόχροα λάμψη της αυγής<ref>Ions Veronica 1968, 49.</ref>

 

 

<references />

 

 

{{αιγυπτιακή μυθολογία}}

 

[[bg:Нут]]

[[bn:নুট]]