Τευτονικό Τάγμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 17:
==Η "πορεία προς Ανατολάς" και η παρακμή==
Ωστόσο, οι Τεύτονες ως καθαρά επεκτατική δύναμη, προσπάθησαν να απλώσουν την κυριαρχία τους πολύ περισσότερο. Η προσπάθεια τους έγινε γνωστή ως "drang nach osten", δηλαδή "πορεία προς Ανατολάς". Στο πλαίσιο αυτής, οι Τεύτονες απορρόφησαν το Λιβονικό (στελεχωμένο επίσης με Γερμανούς) "Τάγμα του Ξίφους", το οποίο έλεγχε περιοχές της Λιβονίας και της [[Εσθονία|Εσθονίας]], και στη συνέχεια η επιρροή τους εξαπλώθηκε ανατολικότερα, στη [[Βαλτική]]. Η επέκταση αυτή των Τευτόνων βοήθησε ώστε να αναπτυχθεί στη Βαλτική το εμπόριο μεταξύ των Γερμανικών πόλεων και να δημιουργηθεί μια συντεχνία-ένωση γνωστή ως [[Τευτονική Χάνσα]]. Η προσπάθεια για υποταγή ακόμη και του βασιλείου των [[Ρωσία|Ρώσων]] (ηγεμονία του [[Νόβγκοροντ]]) απέτυχε, αφού ο περίφημος Ρώσος ηγεμόνας, [[Αλέξανδρος Νιέφσκι]], επικεφαλής του στρατού του, κέρδισε μία αποφασιστική νίκη έναντι έναντι των Τευτόνων, το [[1242]], στην παγωμένη λίμνη [[Πέιπους (λίμνη)|Πέιπους]], η οποία έμεινε γνωστή και ως [[Μάχη των Πάγων]].
Οι Τεύτονες συνέχισαν την προς Ανατολάς πολιτική τος, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη του Γερμανού αυτοκράτορα και της [[Καθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]], με την προσπάθεια υποταγής της [[Λιθουανία|Λιθουανίας]]. Ωστόσο, η Λιθουανία ασπάστηκε το [[χριστιανισμός|χριστιανισμό]] το [[1386]] και έτσι αφαίρεσε το πρόσχημα της "σταυροφορίας" από τους Τεύτονες. Αυτοί όμως δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν τις επιχειρήσεις τους ενάντια στους Λιθουανούς. Οι Τελευταίοι, συνασπισμένοι με τους Πολωνούς, συνέτριψαν τους Τεύτονες, στην περίφημη [[μάχη του Τάννενμπεργκ (1410)|μάχη του Τάννενμπεργκ]], η οποία σήμανε το τέλος των Τευτόνων ως επεκτατικής δύναμης. Η παρακμή του τάγματος ήταν πλέον ορατή και σύντομα - το [[1466]] - αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα δικαιώματα των Πολωνών στη Δυτική Πρωσία. Ωστόσο, έμελλε το "κύκνειο άσμα" του τάγματος να είναι μιας ιστορικής σημασίας κίνηση:ένας μάγιστρος του τάγματος, ο [[Αλβέρτος του Βραδενβούργου]], έγινε ο ιδρυτής και πρώτος Δούκας του [[Πρωσικό Δουκάτο|Πρωσικού Δουκάτου]], το οποίο μετά από μερικούς αιώνες έμελλε να εξελιχθεί στην κυριότερη γερμανική δύναμη. Άλλωστε υπό την Πρωσία ενώθηκαν για πρώτη φορά τα γερμανικά κρατίδια σε ένα έθνος, την 8η δεκαετία του 19ου αιώνα. Το τάγμα εξακολουθεί να υφίσταται, μέχρι σήμερα.
| |||