Παυλικιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Οι διωγμοί και οι μάχες: +εικόνα |
|||
Γραμμή 31:
Προκειμένου να αποφύγουν τα αντίποινα, οι Παυλικιανοί της Νεοκαισάρειας πήραν την καθοριστική απόφαση να αναζητήσουν καταφύγιο στον [[Άραβες|Άραβα]] εμίρη της Μελιτήνης, Ομάρ. Ο τελευταίος τους παραχώρησε την Αργαούν για εγκατάσταση. Έτσι, οι Παυλικιανοί διαχωρίσθηκαν σε δύο κοινότητες, εντός και εκτός της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]]. Οι πρώτοι υπέστησαν διωγμούς από τους αυτοκράτορες, αλλά οι άλλοι συνέδραμαν τους Άραβες στις συγκρούσεις τους με τους Βυζαντινούς με καταστρεπτικές επιδρομές εναντίον της αυτοκρατορίας.
[[Αρχείο:Persecution of Paulicians.png|thumb|250px|Το 843, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα εξαπέλυσε έναν πρωτοφανή μαζικό διωγμό κατά των Παυλικιανών, που λέγεται ότι στοίχησε τις ζωές 100.000 οπαδών τους. Μικρογραφία από το Χρονικό του Ιωάννη Σκυλίτζη.]]
Τον πιο συστηματικό διωγμό εναντίον της αίρεσης εξαπέλυσε η αυτοκράτειρα [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρα]] ([[842]]-[[856]]). Επρόκειτο για μία υπέρμαχο της [[Ορθοδοξία|Ορθοδοξίας]], η οποία είχε προηγουμένως καταλύσει την [[Εικονομαχία]] με την αναστήλωση των εικόνων ([[Μάρτιος]] [[843]]). Ορισμένοι ιστορικοί επέκριναν τη Θεοδώρα για την απόφασή της να καταδιώξει τους Παυλικιανούς. Υποστήριξαν ότι έτσι πυροδότησε μία μακροχρόνια σύγκρουση που αποδυνάμωσε τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας. Ο αντίλογος είναι ότι οι Παυλικιανοί είχαν ήδη συμμαχήσει με τους [[Άραβες]] εναντίον του συζύγου της Θεοδώρας, του αυτοκράτορα [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλου]] ([[829]]-[[842]]).
| |||