Φλύσχης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο φλύσχης αποτελείται από μια σειρά από εναλλαγές στρωμάτων [[άργιλος|αργίλων]], [[ψαμμίτης|ψαμμιτών]], [[μάργα|μαργών]], [[ασβεστόλιθος|ασβεστολίθων]] και [[κροκαλοπαγές|κροκαλοπαγών]]. Στη μία περιοχή μπορεί να παρατηρείται ρυθμική εναλλαγή λεπτών στρωμάτων αργίλων και ψαμμιτών ή κροκαλοπαγών κλπ, στην άλλη να υπερτερούν τα αργιλικά υλικά, στην άλλη οι ψαμμίτες με στρώσεις μεγάλου πάχους, στην άλλη οι μάργες κλπ. Δηλαδή μπορεί να αποτελείται από διάφορα (κυρίως) κλαστικά ιζήματα σε οποιαδήποτε αναλογία. Γενικά όταν υπερτερούν σε πάχος οι στρώσεις των αργίλων όλος ο λιθολογικός σχηματισμός χαρακτηρίζεται από τις ιδιότητες των αργίλων (πλαστικότητα, υδατοστεγανότητα, συμπιεστότητα και τάση για κατολίσθηση). Αντίθετα όταν η σειρά αποτελείται από παχιά στρώματα ψαμμιτών χαρακτηρίζεται από ευστάθεια των κλιτύων και από υψηλή αντοχή σε φορτία. Συνήθως τα στρώματα του φλύσχη είναι πτυχωμένα και επομένως τεκτονικά καταπονημένα (πολλαπλές ρωγμές, πολλαπλοί θρυμματισμοί κλπ.) και εγκλείουν υπολειμματικές τάσεις.Σημαντική εμφάνιση φλύσχη παρατηρείται στην οροσειρά της Πίνδου.Ο Αθηναϊκός σχιστόλιθος αποτελεί μία μορφή φλύσχη.