Μάρινερ 4: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Άλλοι στόχοι της αποστολής ήταν η καταμέτρηση πεδίων, η ανίχνευση ιόντων στο διαπλανητικό διάστημα κοντά στον Άρη και η εξάσκηση και η εκμάθηση των ικανοτήτων εφαρμοσμένης μηχανικής για τις διαπλανητικές πτήσεις μακροχρόνιας διάρκειας.

 

 

Το σκάφος του Μάρινερ 8 είχε γεωμετρική μορφή οκτάγωνου. Το κέλυφος, ύψους 45,7 εκ. και διαμέτρου 127 εκ. ήταν κατασκευασμένο από [[μαγνήσιο]] με τέσσερα ηλιακά πάνελ, διαστάσεων 176 x 90 cm το καθένα, να επεκτείνονται από την κορυφή του πλαισίου προς τα έξω. Από την μια άκρη του ενός πάνελ μέχρι την άλλη άκρη του αντικρινού πάνελ ήταν 6,89 μέτρα. Επίσης τοποθετήθηκαν στην κορυφή του πλαισίου δύο δεξαμενές προώθησης, η μηχανή ελιγμού, ένας ιστός κεραίας χαμηλού κέρδους μήκους 1,44 μέτρων και μια παραβολική κεραία υψηλού κέρδους. Μια πλατφόρμα ανίχνευσης με τα επιστημονικά όργανα τοποθετήθηκε στο κατώτατο σημείο του πλαισίου. Τα επιστημονικά όργανα περιελάμβαναν

 

Τα ηλιακά πανό με 28.224 ηλιακά φωτοκύτταρα παρήγαγαν το ηλεκτρικό ρεύμα ισχύος 310 W για την τροφοδότηση του σκάφους στον Άρη. Μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία [[άργυρος|αργύρου]]-[[ψευδάργυρος|ψευδάργυρου]] χωρητικότητας 1.200 Wh χρησιμοποιήθηκε επίσης για τους ελιγμούς και εφεδρική τροφοδοσία.

Για καύσιμο χρησιμοποιήθηκε [[υδραζίνη]], ενώ μια μηχανή προώθησης από δωδεκα μικρούς πυραύλους πεπιεσμένου αζώτου είχε ισχύ 222 Ν για διορθωτικούς ελιγμούς.

 

 

# Mars TV Camera

# Helium Magnetometer

# Celestial Mechanics

 

 

Ο Μάρινερ 4 εκτοξεύτηκε από την εξέδρα [[Συγκρότημα εκτοξεύσεων 12|LC-12]] της [[Κέιπ Κανάβεραλ (πολεμική αεροπορική βάση)|βάσης της Πολεμικής Αεροπορίας στο ακρωτήριο Κανάβεραλ]]. Μετά από την έναρξη προστατευτικό κάλυμμα του Μάρινερ 4 ρίχτηκε στη θάλασσα και η βαθμίδα Atlas D απομονώθηκε από τον υπόλοιπο πύραυλο με το διαστημόπλοιο στις 14:27:23 UTC της [[28 Νοεμβρίου]] [[1964]].

Ο πύραυλος Agena D συνέχισε την προώθηση από τις 14:28:14 μέχρι τις 14:30:38 και έστειλε το διαστημικό σκάφος σε γήινη τροχιά στάθμευσης, ενώ με μια δεύτερη προώθηση από τις 15:02:53 μέχρι τις 15:04:28 εκτόξευσε στην τροχιά μεταφοράς με προορισμό τον Άρη. Ο Μάρινερ 4 αποκόπηκε από το Agena D στις 15:07:09 και άρχισε να πλέει μόνος του για τον Άρη. Τα ηλιακά πανό ξεδίπλωσαν, η πλατφόρμα ανίχνευσης ανοίχτηκε στις 15:15:00 και οι ακτίνες του ήλιου άρχισαν την επίδρασή τους 16 λεπτά αργότερα.

 

Μετά από 7,5 μήνες πτήσης συμπεριλαμβανομένου του ελιγμού στο ενδιάμεσο της τροχιάς στις [[5 Δεκεμβρίου]] [[1964]], το διαστημικό σκάφος προσέγγισε τον Άρη στις [[14 Ιουλίου]] και [[15 Ιουλίου]] [[1965]]. Το επιστημονικό μέρος της πτήσης άρχισε στις 15:41:49 UT στις [[14 Ιουλίου]].

Η φωτογράφιση ξεκίνησε στις 00:18:36 UT στις [[15 Ιουλίου]] με τις πρώτες 21 εικόνες που χρησιμοποιούν εναλλασσόμενα κόκκινο και πράσινο φίλτρο φωτός, συν μιας 22ης εικόνας, που έμεινε ημιτελής. Οι εικόνες κάλυψαν με κάποια κενά μία λουρίδα της επιφάνειας του Άρη που αρχίζει κοντά στους 40°Ν, 170°Ε, και φτάνει περίπου μέχρι τους 35°S, 200°Ε, και φτάνει τελικά στους 50°S, 255°Ε.

Η κοντύτερη προσέγγιση ήταν 9.846 χλμ από την επιφάνεια του Άρη στις [[15 Ιουλίου 1965]], και ώρα 01:00:57 UT. Οι εικόνες που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια της προσέγγισης αποθηκεύτηκαν στο διαστημόπλοιο σε όργανο καταγραφής ταινιών. Η επικοινωνία διακόπηκε στις 02:19:11 UT, όταν ο Μάρινερ 4 πέρασε πίσω από τον Άρη βλέποντάς τον από τη γη. Μόλις ξεπρόβαλε όμως στις 03:13:04 UT, το σήμα επανήλθε και η επικοινωνία συνεχίστηκε. Η μετάδοση των μαγνητοταινιών εικόνων άρχισε περίπου 8,5 ώρες μετά από την επανεγκατάσταση της επικοινωνίας και συνεχίστηκε μέχρι τις [[3 Αυγούστου]]. Όλες οι εικόνες διαβιβάστηκαν δύο φορές για διασταύρωση, για τυχόν αλλοιώσεις κατά την διαβίβαση. Το διαστημικό σκάφος εκτέλεσε όλες τις προγραμματισμένες δραστηριότητες επιτυχώς και διαβίβασε όλα τα χρήσιμα στοιχεία από την εκτόξευση μέχρι που την [[1 Οκτωβρίου]] [[1965]], ώρα 22:05:07 UT η απόσταση από τη γη ήταν τόσο μεγάλη (309,2 εκατομμύρια χλμ) που λόγω άτυχου προσανατολισμού της κεραίας σταμάτησε προσωρινά η επικοινωνία.

 

Η αναμετάδοση στοιχείων συνεχίστηκε στα τέλη του [[1967]]. Ο ανιχνευτής κοσμικής σκόνης κατέγραψε 17 κρούσματα μέσα σε 15 λεπτά στις [[15 Σεπτεμβρίου]], προφανώς κατά την διάρκεια ενός σμήνους μικρομετεοριτών που έκανε το σκάφος να ξεφύγει προσωρινά από την πορεία του και πιθανώς έκανε μικρές ζημιές στη αλεξιθερμική ασπίδα. Αργότερα υπέθεσαν, ότι το διαστημόπλοιο ενδεχομένως να πλησίασε τον πυρήνα ή τα συντρίμμια του κομήτη [[D/Swift]], ίσως σε απόσταση 20 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

 

Στις [[7 Δεκεμβρίου]] εξαντλήθηκε το απόθεμα αερίου του συστήματος προώθησης. Στις [[10 Δεκεμβρίου|10]] και [[11 Δεκεμβρίου]] σημειώθηκαν συνολικά 83 κρούσματα μικρομετεοριτών που προκάλεσαν τη διαταραχή της τροχιάς και την εξασθένηση του σήματος. Στις [[21 Δεκεμβρίου]] [[1967]] οι επικοινωνία με το Μάρινερ 4 διακόπηκε οριστικά.

 

Το σύνολο των πληροφοριών που μεταδόθηκαν από την αποστολή ήταν 5,2 εκατομμύριο μπιτ. Όλα τα πειράματα λειτούργησαν επιτυχώς με εξαίρεση την αίθουσα ιονισμού (μετρητή geiger) που έπαθε βλάβη τον Φεβρουάριο του [[1965]] και τον ανιχνευτή πλάσματος, που έχασε την απόδοσή του από μια ηλεκτρονική βλάβη στις [[6 Δεκεμβρίου]] [[1964]]. Οι εικόνες ποθ μεταδόθηκαν παρουσίασαν ένα τοπίο με κρατήρες σαν στην σελήνη. Οι πιό πρόσφατες αποστολές απέδειξαν ότι αυτή η εικόνα γενικά δεν είναι χαρακτηριστική για τον Άρη, αλλά μόνο για την συγκεκριμένη περιοχή που φωτογράφησε ο Μάρινερ 4.

 

<center>

{{commons|Mariner 4}}

 

{{commons|Category:Mariner program}}

{{commons|Mariner 4}}

 

{{Διαστημικό πρόγραμμα Μάρινερ|προηγούμενο=[[Μάρινερ 3]] | επόμενο= [[Μάρινερ 5]] }}

 

[[Κατηγορία:Διαστημικές συσκευές|Μαρινερ 04]]