Ξενηλασία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Тиль (συζήτηση | συνεισφορές)
Egmontbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Robot: Changing template: Μεταφρασμένο; διακοσμητικές αλλαγές
Γραμμή 18:
Η '''ξενηλασία''' ήταν μια πρακτική που λάμβανε χώρα στο [[Αρχαία Σπάρτη|αρχαίο σπαρτιατικό]] κράτος, βάσει της οποίας δεν επετρεπόταν σε κανέναν ξένο να μετοικίσει ή να διαμείνει στην πόλη καιρό αρκετό ώστε να συλλέξει πληροφορίες για την κατάσταση και τη στρατιωτική της ισχύ. Κατά τα φαινόμενα δεν εφαρμόστηκε ιδιαίτερα από άλλες [[Πόλη-κράτος|πόλεις-κράτη]] της [[Αρχαία Ελλάδα|αρχαίας Ελλάδας]].
 
Η λέξη είναι σύνθετη και προέρχεται από το «ξένος» και το ρήμα «{{πολυτονικό|ἐλάυνω}}», το οποίο σημαίνει «οδηγώ, καθοδηγώ». Σύμφωνα με το [[Γεωγραφία|γεωγράφο]] [[Στράβων|Στράβωνα]], ''«ο [[Ερατοσθένης ο Κυρηναίος|Ερατοσθένης]] ισχυριζόταν πως η ξενηλασία, δηλαδή η προγραφή των ξένων, ήταν κοινό έθιμο των βαρβαρικών φυλών»''.<ref>Στράβων, ''«Γεωγραφία»'', [http://old.perseus.tufts.edu/cgi-bin/ptext?doc=Perseus%3Atext%3A1999.01.0239&query=head%3D%23129 17.1.19]</ref> Ομοίως, ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]] ονομάζει την [[Έξοδος (βιβλίο)| Έξοδο]] των [[Εβραίοι|Εβραίων]] από την [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] ως «ξενηλασία», με την έννοια δηλαδή της αποπομπής.<ref>Διόδωρος ο Σικελιώτης, ''«Ιστορική βιβλιοθήκη»'', 40.3.4</ref>
 
Ο σπαρτιατικός θεσμός περιγράφεται σε ένα σχόλιο στο [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]] ως: ''«η πράξη του να διώχνει κανείς τους ξένους»''.<ref>''«Σχόλια στο Θουκυδίδη»'', I, 144, 2</ref> Ο [[Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς]], λεξικογράφος του [[6ος αιώνας |6ου αιώνα μ.Χ.]], παρέχει δύο ορισμούς: ''«το φαινόμενο της απαγόρευσης στους ξένους να ενσωματώνονται»'' <ref>Ησύχιος, ''«Λεξικό»'', λήμμα ''ξενηλασία''</ref> και ''«το να χτυπά κανείς τους ξένους ενώ τους διώχνει»''.<ref>Ησύχιος, ''«Λεξικό»'', λήμμα ''{{πολυτονικό|ξενηλατοῦνται}}''</ref> Ομοίως, ένα υπόμνημα στο έργο του [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φωτιού]] αναφέρει: ''«οι Λακεδαιμόνιοι είχαν το συνήθειο να αποπέμπουν τους ξένους με χτυπήματα»''.<ref>Φώτιος, ξ 208 Porson</ref>
 
Ο Θουκυδίδης αποδίδει την πρακτική αυτή στην επιθυμία της Σπάρτης να διαφυλάξει τα κρατικά της μυστικά και την ασφάλειά της: η [[Αθήνα]] ''«είναι ανοικτή σε όλους, και δεν συμβαίνει ποτέ, με ξενηλασίες, να απαγορεύουμε στον οποιοδήποτε μια μελέτη ή ένα θέαμα, το οποίο εφόσον δεν είναι κρυφό, θα μπορούσε να παρατηρηθεί από κάποιον εχθρό και να του αποβεί χρήσιμο»''.<ref>Θουκυδίδης, ''«Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου»'', [[:s:Θουκυδίδης/Β|B.39.1]]</ref> Για τον [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]], τα κίνητρα των Σπαρτιατών υπήρξαν ακόμη βαθύτερα: ''«άλλοτε έδιωχναν τους ξένους και απαγόρευαν στους πολίτες να φύγουν μακρυά από την πατρίδα, από φόβο να μην δοκιμαστεί η αρετή τους από τις απρέπειες των ξένων»''.<ref>Ξενοφών, ''«Λακεδαιμονίων Πολιτεία»'', [[:s:Λακεδαιμονίων Πολιτεία|XIV, 4]]</ref> Η πρακτική της ξενηλασίας αποδίδεται στη νομοθεσία του [[Λυκούργος (νομοθέτης)|Λυκούργου]], από κοινού με την απαγόρευση των περιττών πολυτελειών και την καθιέρωση νομίσματος από [[Σίδηρος|σίδηρο]].
Γραμμή 28:
 
== Βιβλιογραφία ==
* {{en}} Thomas J. Figueira, ''« Xenelasia and social control in classical Sparta »'', Classical Quarterly 53 (2003) σελ. 44-74.
* {{ru}} Zaikov A. V. « ''Spartan xenelasiai »'', Antichnaya Drevnost i Srednie Veka (Ekaterinburg: The Ural State University, 1999) 30. σελ. 6–25. (Зайков А. В. Спартанские ксенеласии // Античная древность и средние века. Екатеринбург: Уральский государственный университет, 1999. Вып. 30. Стр. 6–25).
 
 
<br />{{Αρχαία Σπάρτη}}
{{μεταφρασμένοΕνσωμάτωση κειμένου|fr|Xénélasie}}
 
[[Κατηγορία:Αρχαία Σπάρτη]]