Γκούσταφ Χερτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| κατοικία =

| νόμιμος κάτοικος =

| ερευνητικός τομέας = [[Φυσική]]

| ίδρυμα εργασίας = [[Πανεπιστήμιο Halle]]

}}

 

Ο Χερτζ γεννήθηκε στο [[Βερολίνο]] και εκπαιδεύτηκε στο ''Gelehrtenschule des Johanneums''. Σπούδασε στο Georg-August Πανεπιστήμιο του Göttingen (1906 - 1907), στο [[Πανεπιστήμιο του Μονάχου]] (1907 - 1908), και στο [[Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Βερολίνου]] (1908 - 1911). Πήρε το διδακτορικό του το 1911 υπό τον [[Χάινριχ Ρούμπενς]].<ref> Gustav Hertz ''Über das ultrarote Adsorptionsspektrum der Kohlensäure in seiner Abhängigkeit von Druck und Partialdruck. (Dissertation).'' (Vieweg Braunschweig, 1911)</ref><ref name="Mehra and Rechenberg, 2001, 197">Mehra and Rechenberg, 2001, 197.</ref>

Κατά τη διάρκεια του [[Α Παγκόσμιος Πόλεμος|Α Παγκοσμίου Πολέμου]] ο Χερτζ υπηρέτησε στο στρατό από το 1914. Τραυματίστηκε σοβαρά το 1915. Το 1917, επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Το 1920, εργάστηκε ως φυσικός ερευνητής στο Εργοστάσιο λαμπών πυρακτώσεως Phillips στο [[Αϊντχόφεν]], μέχρι το 1925.<ref name="Hertz">[http://nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1925/hertz-bio.html Hertz] – Nobel Biography.</ref>

 

Το 1925 ο Χερτζ έγινε καθηγητής στο Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου Halle-Wittenberg. Το 1928 έγινε καθηγητής της πειραματικής φυσικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Βερολίνου. Ενώ ήταν εκεί, ανέπτυξε μια τεχνική διαχωρισμού ισοτόπων μέσω διάχυσης αερίου. Δεδομένου ότι η Χερτζ ήταν αξιωματικός κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν προσωρινά προστατεύμένος από τις εθνικές πολιτικές των Σοσιαλιστών και τον νόμο για την Δημόσια Υπηρεσία Επαγγελματικής Αποκατάστασης , αλλά τελικά οι πολιτικές και οι νόμοι έγιναν πιο αυστηρές, και στο τέλος του 1934, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την θέση του στο BTH, επειδή είχε χαρακτηριστεί ως ένας «δεύτερο βαθμού εβραίος". Πήρε στη συνέχεια μια θέση στην [[Siemens]], ως διευθυντής του Εργαστηρίου Έρευνας II. Ενώ ήταν εκεί, συνέχισε το έργο του στην ατομική φυσική και στους υπερήχους, αλλά τελικά διέκοψε την εργασία του στον διαχωρισμό ισοτόπων. Κατείχε αυτή τη θέση μέχρι την αναχώρηση του για τη [[Σοβιετική Ένωση]] το 1945<ref name="Mehra and Rechenberg, 2001, 197"/><ref name="Hertz"/><ref> Hentschel, 1996, 23 and Appendix F – see entry for Hertz.</ref>

 

Ο Χερτζ, ο Manfred von Ardenne, διευθυντής του ιδιωτικού ερευνητικού εργαστηρίου ''Forschungslaboratorium für Elektronenphysik'', ο Peter Adolf Thiessen, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου και διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικοχημείας και Ηλεκτροχημείας (KWIPC) Kaiser Wilhelm στο Βερολίνο, και ο Max Volmer, καθηγητής και διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Χημείας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, είχαν κάνει μια συμφωνία.<ref> [http://www.sachsen.de/sadra/887.htm sachen.de] - ''Zur Ehrung von Manfred von Ardenne''.</ref> Το σύμφωνο ήταν μια υπόσχεση ότι όποιος έκανε την πρώτη του επαφή με τους Ρώσους θα μιλούσε στους υπόλοιπους. Οι στόχοι της συμφωνίας τους ήταν τρεις: 1) Αποτροπή λεηλασίας των ιδρυμάτων τους, (2) Συνέχιση των εργασιών τους, με ελάχιστη δυνατή διακοπή, και (3) να προστατευθούν από κάθε δίωξη για τις πολιτικές τους πράξεις στο παρελθόν.<ref>Heinemann-Grüder, 2002, 44.</ref> Πριν από τον τέλος του [[Β Παγκόσμιος Πόλεμος|Β Παγκόσμιου Πολέμου]] ο Thiessen ο οποίος ήταν μέλος του [[Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος|Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα]] είχε επικοινωνίες με τους Κομμουνιστές.<ref> Hentschel, 1996, Appendix F; see the entry for Thiessen.</ref> Στις 27 Απριλίου 1945, Thiessen έφτασε στο ινστιτούτο του von Ardenne μέσα σε ένα θωρακισμένο όχημα με έναν αξιωματικό του σοβιετικού στρατού, ο οποίος ήταν επίσης Σοβιετικός χημικός.<ref name=Oleynikov>Oleynikov, 2000, pp 5, 10-13, 18, 21</ref> Και τα τέσσερα μέλη της συμφωνίας πήγαν στη Σοβιετική Ένωση. Ο Χερτζ έγινε επικεφαλής του Ινστιτούτου G, στο Agudseri (Agudzery), περίπου 10 χλμ. νοτιοανατολικά από το [[Σουχούμι]].<ref name=Oleynikov/><ref name="Naimark, 1995, 213">Naimark, 1995, 213.</ref> Θέματα που ανατέθηκαν από Ινστιτούτου G στον Χερτζ περιλάμβαναν: (1) Ο διαχωρισμός των ισοτόπων από τη διάδοση σε μια ροή αδρανών αερίων, στην οποία ο Χερτζ ήταν ο ηγέτης, (2) Ανάπτυξη μιας αντλίας συμπύκνωσης, στην οποία ο Justus Mühlenpfordt ήταν ο ηγέτης, ( 3) Σχεδιασμός και ανάπτυξη ένος φασματόμετρο μάζας για τον προσδιορισμό της ισοτοπικής σύνθεσης του ουρανίου, στο οποίο ο Werner Schütze ήταν ο ηγέτης, (4) Ανάπτυξη κεραμικών κατατμήσεων διάχυσης για τα φίλτρα, για την οποία Reinhold Reichmann ήταν ο ηγέτης, και (5) ανάπτυξη μιας θεωρίας της σταθερότητας και του ελέγχου ενός καταρράκτη διάδοσης, στο οποίο ο Heinz Barwich ήταν ο ηγέτης.<ref name=Oleynikov/><ref> Kruglov, 2002, 131.</ref> O Barwich ήταν αναπληρωτής του Χερτζ στη Siemens.<ref>Naimark, 1995, 209.</ref>

 

Μετά την επιστροφή του από την Σοβιετική Ένωση, ο Χερτζ έγινε καθηγητής στο [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας]]. Από το 1955 έως το 1967, ήταν επίσης ο πρόεδρος της Εταιρείας Φυσικής της [[Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας|Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας]], διετέλεσε επίτιμος πρόεδρός από το 1967 μέχρι τον θάνατο του το 1975.

 

Το 1919 ο Χερτζ, παντρεύτηκε τη Ellen Dihlmann, η οποία πέθανε το 1941. Είχε δυο γιους, τον Καρλ Χελμουθ Χερτζ και τον Γιοχάνες Χερτζ, και οι δύο ήταν φυσικοί.

 

Ο Χερτζ ήταν μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας στο Βερολίνο, Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Γκέτινγκεν , επίτιμο μέλος της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, μέλος της τσεχοσλοβακικής Ακαδημίας Επιστημών, και Ξένος μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης.

 

* J. Franck and G. Hertz ''Über Zusammenstöße zwischen Elektronen und Molekülen des Quecksilberdampfes und die Ionisierungsspannung desselben, Verh. Dtsch. Phys. Ges''. 16 457–467 (1914).

* Gustav Hertz ''Über das ultrarote Adsorptionsspektrum der Kohlensäure in seiner Abhängigkeit von Druck und Partialdruck.'' (Dissertation). (Vieweg Braunschweig, 1911)

 

 

{{reflist|3}}

 

 

[[Κατηγορία:Γερμανοί φυσικοί]]

[[Κατηγορία:Βραβευμένοι με Νόμπελ Φυσικής]]

[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1887]]

[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1975]]