Γαληνίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 26:
Ο '''Γαληνίτης''' (αγγλ. Galena) είναι [[ορυκτό]] και το κυριότερο μετάλλευμα του [[Μόλυβδος|μολύβδου]]. Έχει χημικό τύπο PbS (θειούχος μόλυβδος).
 
==Εμφάνιση, παραγενέσεις==
==Γενικά==
Απαντά σε μεγάλη ευρύτητα γεωλογικών περιβαλλόντων, όπως σε υδροθερμικές φλέβες, σε αποθέσεις μεταμόρφωσης επαφής, σε [[πηγματίτης|πηγματίτες]] (σπάνια) και σε [[ασβεστόλιθος|ασβεστολιθικούς]] - [[Δολομίτης|δολομιτικούς]] σχηματισμούς. Συνηθέστερα απαντά μαζί με [[μαρκασίτης|μαρκασίτη]], [[χαλκοπυρίτης|χαλκοπυρίτη]], [[χαλαζίας|χαλαζία]], ασβεστόλιθο, δολομίτη, [[βαρύτης|βαρύτη]] και ορυκτά του [[Άργυρος|αργύρου]], του οποίου επίσης αποτελεί ένα από τα κυριότερα μεταλλεύματα. Γαληνίτες με υψηλή περιεκτικότητα σε άργυρο παρουσιάζουν έντονο λεπιοειδή σχισμό με ελαφρά κάμψη, ενώ με υψηλή περιεκτικότητα σε [[βισμούθιο]] παρουσιάζουν οκταγωνικό σχισμό.
 
Ανευρίσκεται σε εκμεταλλεύσιμες ποσότητες στις [[ΗΠΑ]] (κυρίως στις πολιτείες [[Αϊντάχο]] και [[Κολοράντο]]), στην [[Τσεχία]], στην [[Σαξωνία]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]]. Στην Ελλάδα ανευρίσκεται όπου υπάρχουν μικτά θειούχα ([[Λαύριομεταλλεία Λαυρίου]], [[Στρατώνι Χαλκιδικής]] (αργυρομιγής), Ανατολική [[Μακεδονία]] και [[Θράκη]]).
 
Συνηθέστερες προσμίξεις του είναι με άργυρο, [[Χαλκός|χαλκό]], [[βισμούθιο]] και [[Σίδηρος|σίδηρο]]. Ο γαληνίτης εξαλλοιώνεται σε [[Κερουσίτης|κερουσίτη]] και [[αγγλεσίτης|αγγλεσίτη]] (δευτερογενή ορυκτά του μολύβδου).
 
==ΧρήσηΧρήσεις==
Ο γαληνίτης είναι [[ημιαγωγός]] και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, σε συνδυασμό με ένα λεπτό σύρμα, για να σχηματιστεί μια [[δίοδος επαφής σημείου]]. Η ιδιότητά του αυτή είναι χρήσιμη για την [[φώραση]] των [[ραδιοφωνικά κύματα|ραδιοφωνικών κυμάτων]] και την κατασκευή απλών ραδιοφωνικών δεκτών, των λεγόμενων [[ραδιόφωνο κρυστάλλου|ραδιοφώνων κρυστάλλου]]. Πρόκειται για πολύ απλά κυκλώματα, τόσο στο σχεδιασμό όσο και στην υλοποίηση, που επιτρέπουν, ωστόσο, ακρόαση ραδιοφωνικών σταθμών στις περισσότερες κυματικές ζώνες (bands), και μάλιστα χωρίς τη χρήση [[ηλεκτρικό ρεύμα|ηλεκτρικού ρεύματος]], καθώς ο δέκτης αντλεί την ενέργεια που χρειάζεται από τα ραδιοφωνικά κύματα. Τέτοιοι δέκτες κατασκευάστηκαν ευρέως στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ενώ συνεχίζουν να κατασκευάζονται ως σήμερα από ραδιοερασιτέχνες. Κατά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]] αποτέλεσαν, λόγω της απλότητας της κατασκευής τους και της δυνατότητας χρήσης τους οπουδήποτε, τρόπο ακρόασης ραδιοφωνικών σταθμών σε περιοχές ή περιστάσεις που η χρήση άλλων ραδιοφώνων ήταν απαγορευμένη ή αδύνατη.
 
Γραμμή 46:
* Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, ''Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones'', Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372
*S. S. Augustithis, ''Atlas of the textural patterns of ore minerals and metallogenic proccesses'', Walter de Gruyter, ISBN 3110136392
 
==Δείτε επίσης==
*[[Κατάλογος ορυκτών]]
*[[Κατάλογος ορυκτών των μεταλλείων Λαυρίου]]
 
[[Κατηγορία:Ορυκτά]]